ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ติดบ้าน เป็นห่วงแม่ ห่วงน้อง โดน แบน ออกจากกลุ่ม

คือผมเนี่ย เรียนอยู่ม.ปลาย ตอนม.ต้น จะมีเพื่อนในกลุ่มประมาณ7คน  พอจบม.ต้น 5คนแยกย้ายไปเรียนที่อื่น เหลือผมกับเพื่อนในกลุ่มอีก1คน  คือกลุ่มเราจะไปไหนด้วยกันตลอด  ในตอนม.ต้น แต่พอม.ปลายผมไม่ไปไหนเลย พวกนั้นเอาแต่พากันไปกินเหล้า เข้าผับ  โกหกพ่แม่ตัวเองกันว่าจะไปกินเลี้ยงบ้างอะไรบ้าง  ซึ่งผมว่ามันผิดอะครับ  ทีนี้ในกลุ่มก็จะมีประมาณว่าหัวหน้า ให้แทนว่า Aละกัน  Aจะเป็นคนปากจัด ด่าเก่ง แทคแคร์เพื่อนเก่ง  แต่หลายครั้งที่เพื่อนในกลุ่มชวนผมไป ผมมักจะไม่ไป เพราะเป็นห่วงแม่ กับน้องมากๆ พ่อทิ้งเราไป เหลือแต่แม่ที่ทำงานหนัก  เวลาผมจะไปไหนผมมักจะนึกถึงแม่เสมอ ว่าแม่ทำงานหนักนะ เราอย่าไปนะ ถ้าเราทำแบบนั้นแม่จะเสียใจมั้ย เงินที่เราเอาไปเที่ยวก็เงินเค้านะ   ผมคิดแบบนี้ตลอด จนผมไม่กล้าเอาเงินที่ได้มา ไปกินเหล้า ไม่กล้าไปเที่ยวกลางคืนเหมือนเมื่อก่อน  แต่ผมไม่เคยแตะเหล้าเลยครับ ไม่คิดจะกินด้วย ในกลุ่มผมเลยหัวโบราณสุดๆ  แล้วพอผมอ้างว่าอยู่บ้านมั่ง ดูน้องมั่ง แม่ไม่ให้ไปมั่ง  Aจะด่าแม่ผมแบบลับหลังตลอด  แล้วเพื่อนในกลุ่มก็หัวเราะคือไรอะ? ผมไม่เข้าใจ  แม่ใคร ใครก็รัก  จนถึงตอนนี้พวกนั้นไม่คุยกับผมเลยครับ หาว่าผมเปลี่ยนไป ทั้งที่จริงแล้วผมเป็นแบบนี้มาตลอด  ผมเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาถึงไม่คิดหัวอกคนเป็นพ่อ เป็นแม่มั่ง   เรื่องแม่ที่เลี้ยงผมและน้องอีก3มาอย่างตัวคนเดียว มันทำให้ผมรู้สึกเวทนาตัวเองมากครับ ว่าจะไม่ทำตัวเหลวไหลเด็ดขาด    

  แต่เพื่อนเองก็ไม่เข้าใจเรา  ในสิ่งที่เราทำ หาว่าเรา  -อแหลบ้าง  พอผมตกลงไปกับพวกเค้า เค้าก็จะด่าเราเต็มที่เลยละคับ  ผมรู้ว่าเพื่อนด่ากันได้ แต่คำด่าพวกนั้นผมว่ามันแรงไปหน่อยสำหรับผม เช่น บ้าง  โง่ไง   และไม่เคยขอโทษผมเลย 

 ผมควรทำไงดีครับ หรือผมผิดเองที่คิดถึงแต่ตัวเอง  ใครเคยเจอบ้างครับ แล้วแก้สถานการณ์ยังไง