ความสัมพันธ์

เมื่อเดือนที่แล้วผมได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่มหาลัยเราเริ่มต้นด้วยการเป็นเพื่อนกันเริ่มรู้จักกันไปเรื่อยๆจนกลับบ้านด้วยกันเพราะอยู่บ้านใกล้กันผมมักจะลงป้ายบ้านเขาเพื่อไปส่งเขาขึ้นวินทุกวันทำแบบนี้ทุกวันไปไหนด้วยกันจนมีวันนึงเขาไปดื่มกับเพื่อนๆจนเมาแล้วทักมาบอกชอบผมตอนนั้นผมก็ตกใจแบบทำไมอยู่ๆก็บอกตอนนั้นผมก็มีคนคุยอยู่แล้วตัวเขาเองก็มีแฟนที่คบมา2ปีแล้วก็แต่ลึกๆผมก็ชอบเขาเหมือนกันตั้งแต่แรกเจอแต่อยู๋ในสถานะเพื่อนคืนนั้นเราก็โทรคุยกันเคลียกันเพราะเขาก็เมาจนอยู่ๆเราสองคนก็คุยกันไปทุกวันไปไหนด้วยกันทำเหมือนแฟนทุกอย่างแต่ว่าไม่ใช่ผมก็รู้ว่าตัวผมผิดที่ทำแบบนี้แต่มันมีความสุขเวลาเราอยู่ด้วยกันไปไหนด้วยกันจนผมตัดสินใจเคลียกับคนคุยเพราะมันไปต่อกันไม่ได้ละผมเลือกที่จะรอเขาเพราะเขาให้ความหวังผมละผมก็มีความสุขที่อยู่กับเขาทำนู้นนี้ด้วยกันจนรู้สึกไม่อยากให้เขาไปไหนจนวันนึงเขาเริ่มเปลี่ยนไปจากแชทที่คุยกันบ่อยกลายเป็นน้อยลงไปไหนก็บอกกันกับลืมบอกกันคอลกันทุกวันก็เริ่มไม่ค่อยคอลจนผมก็ถามเขาว่าอยากให้ผมอยู่ตรงนี้ไหมเขาก็ขอให้ผมอยู่พูดอยากให้อยู่แต่การกระทำมันไม่ใช่จนอาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็ถามเขาอีกครั้งว่าเราเป็นอะไรกันเขาก็บอกเขารู้สึกผิดกับแฟนที่ทำแบบนี้ละขอให้ผมกับไปเป็นเพื่อนผมก็เข้าใจละเคารพการตัดสินใจเขาผมก็พยายามออกมาไม่ค่อยคุยละพอวันถัดมาเขาก็ชวนผมไปเที่ยวก็ทำเหมือนเดิมเหมือนที่ผ่านมาผมก็พยายามไม่รู้สึกเพราะรู้ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ทำไม่ได้จนผมกับไปรู้สึกอีกครั้งเขาก็พูดกับผมตลอดว่าเหมือนเดิมพอกลับมาก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกอย่างที่ผมอยู่กับเขามาตลอด1เดือนมันทำให้เขานิ่งใส่ผมจนผมหายไปจากเขาเงียบไม่ตอบอะไรเลยแต่ทุกเช้าที่ตื่นมาผมยังรู้สึกว่ามีเขาอยู่ตลอดและมีความสุขมากกับที่ผ่านมาผมก็ไม่รู้กับมาเจอกันอีกทีผมจะทำตัวถูกไหมเพราะผมยังรู้สึกอยู่ผมควรทำยังไงกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อดีครับพยายามออกมาแล้ว