สวัสดีค่ะ สำหรับใครที่คิดว่า บ้านคือวิมานของฉัน ชีวิตของคุณน่าอิจฉามากๆแล้วนะคะ แต่สำหรับฉัน บ้านจะเป็นวิมานก็ต่อเมื่อ "แม่" ไปทำงานค่ะ คืองี้ค่ะเราอยู่ด้วยกัน 4 คนในครอบครัว มีพ่อ แม่ เรา และพี่ชาย แต่พี่ชายไปทำงานต่างจังหวัดเเล้วค่ะ กลับบ้านเดือนละ 2 ครั้ง บ้านที่พวกเราอยู่เป็นบ้านแม่นะคะ ก็เหลือกันอยู่ 3 คน คือแม่เราเป็นคนขี้บ่นมากๆๆๆค่ะ แม่ทำงานอยู่ในเมืองไปกลับบ้านทุกวันนะคะ เเต่จะเจอกับเราช่วงเย็น แม่บ่นแทบทุกวันเลยค่ะ เรื่องอะไรไม่รู้ก็เอามาบ่น เราเดินหนีก็ตามมาถึงในห้องค่ะ เราแกล้งหลับก็ปลุกเราลุกมาฟังค่ะ พอเราเถียงกลับแม่ก็จะบอกว่าเราเถียงคำไม่ตกฟาก เป็นเด็กขี้เถียง แต่เราไม่ได้เถียงแบบไม่มีเหตุผลนะคะ เราเอาเหตุผลมาพูดแม่ก็ชอบพูดว่า ตกลงใครเป็นแม่เป็นลูก ตลอดเลยค่ะ แล้วตอนนี้เราอยู่มอหกด้วยยิ่งต้องการเวลาของเรามากขึ้น วันหยุดของแม่เรากับพ่อแทบจะไม่อยากอยู่บ้านเลยค่ะ หาเรื่องออกบ้านกันให้ได้ พ่อก็จะไปบ้านญาติ เราก็จะไปบ้านเพื่อน ค่อยกลับบ้านตอนเย็นๆค่ะ เราเคยคุยกับแม่เรื่องนี้เเล้วค่ะ เคยส่งรูปให้ทางไลน์ ในรูปเขียนว่า "อย่าทำให้บ้านร้อน แล้วลูกหลานจะไม่อยากอยู่ด้วย" แม่ตอบกลับมาแค่ "จ้าๆ" แล้วเวลาเราทำการบ้านเเล้วเราต้องใช้คอม แม่ก็บ่นเราว่า "มัวแต่นั่งโง่อยู่หน้าคอมทั้งวัน" แม่บ่นเเต่ละเรื่องเป็นสองสามชั่วโมงค่ะ ถ้าบ่นเเต่เรื่องปัจจุบันเราก็พอจะทนฟังได้นะคะ แต่เเม่เอาตั้งแต่เรื่องเมื่อปีนู้นนนนนนนน เดือนนู้นนนนนน มาบ่นซ้ำแล้วซ้ำอีกค่ะ เมื่อเช้าอยู่กับแม่สองคน เราเข้าห้องน้ำไป Poo เราก็เปิดน้ำกลบเสียง แต่เปิดก๊อกไม่แรงนะคะเพราะน้ำจะเต็มอ่างแล้ว เเต่ปกติเวลาเรา poo เราก็แทบจะไม่มีเสียงจ๋อมแจ๋มๆๆอยู่เเล้วค่ะ555555555555 แล้วเราก็ได้ยินเสียงเเว่วๆเหมือนมีคนเรียกชื่อเราแต่ก็ไม่ได้สนใจเราคิดว่าแม่คงไม่เรียกตอนเรา Poo อยู่หรอกค่ะ จู่ๆเสียงก็ดังขึ้นเเล้วน้ำเสียงแข็งด้วยค่ะ ใช่ค่ะ เสียงแม่ เสียงตะโกนลั่นบ้านเลยค่ะ ดังแบบดังมากจริงๆค่ะ นึกว่าใครเป็นอะไรก็ก็ปิดน้ำแล้วถามว่า "มีอะไร" แล้วแม่ก็ตะโกนบอกว่า "เปิดน้ำแรงๆน้ำจะได้เต็มถัง" ด้วยน้ำเสียงเสียอารมณ์ที่เรียกเราหลายครั้ง(แม่จะไม่ชอบเรียกหลายครั้งค่ะ) เราก็บอกกลับไปว่า "น้ำจะล้นแล้ว ก็เลยเปิดเบา" แล้วออกห้องน้ำมาแม่ก็บ่นเรื่องที่เราเปิดน้ำเบา บอกว่า"ตอนนั้นก็เป็นแบบนี้น้ำไม่เต็มถังแล้ว แล้วแม่ต้องรอน้ำเต็มถังถึงจะได้อาบ บลาๆๆๆๆๆ"
ทำไมต้องรอให้เต็ม งงเหมือนเราไหมคะ น้ำพอมีอยู่ทำไมไม่อาบไปเลย) ตอนนั้นของแม่คือตอนไหนก็ไม่รู้ค่ะ แอะอะๆก็ตอนนั้น เราคิดว่านี่มันเกินไปค่ะ ขนาดเราเข้าห้องน้ำแม่ยังบ่นเรื่องความแรงของการเปิดน้ำก๊อกได้ แล้วเวลาที่แม่เรียกเเล้วเราไม่ได้ยิน แม่ก็จะบ่นว่า "หูตึงเหรอเรียกกี่รอบก็ไม่ได้ยิน" คือตอนนั้นเราอาจจะเปิดเพลงอยู่หรืออยู่ไกลจากแม่ เราก็ทนโดนบ่นไปค่ะ แต่พอเราเรียกแม่แล้วแม่ไม่ได้ยิน แม่ก็จะบอกว่า "พูดเสียงอยู่ในลำคอแบบนั้นใครมันจะไปได้ยิน" คือเราเรียกเสียงดังเเล้วนะคะ แต่นั้นแหละค่ะ แม่ไม่เคยโทษว่าตัวเองผิด โทษแต่คนอื่น เรียกว่าเรากับพ่อสลับกันเป็นแพะรับบาปของกันเเละกันไปมา แต่ละคำของแม่มันไม่ได้แรงจนทนฟังไม่ได้นะคะ แต่มันค่อยๆบั่นทอนจิตใจเรามาเรื่อยๆ โดนทุกวันๆๆ ซ้ำๆ ใครที่ไหนจะไปทนไหวคะ ความอดทนของเราทุกคนมีขีดจำกัดนะคะ ขนาดเรื่องจะไปงานศพยังเอามาเถียงกับพ่อให้เสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน ทำให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต เรื่องของเรื่องคือแม่อยากให้พ่อไปงานศพด้วยค่ะ แต่พ่อไม่อยากไปเพราะไม่อยากทิ้งให้เราอยู่บ้านคนเดียว(คือเราทำการบ้านค่ะ) แต่แม่ก็ไม่ยอมพูดว่า "ทำไมเดียวนี้ไม่ไปไหนด้วยกัน อายคนอื่นเหรอ" พ่อก็บอกว่าไม่ใช่อย่างงั้น ไม่อยากให้ลูกอยู่บ้านคนเดียว แล้วแม่ก็ไม่ยอมค่ะ ขึ้นเสียงเรื่อยๆ จนเราบอกให้พ่อว่าไปกับแม่เถอะ เดียวเราจะไปทำการบ้านบ้านป้าก็ได้พอพ่อกลับจากงานมาค่อยไปรับหนู เวลาเรากับพ่อพยายามที่จะบอกแม่ว่าแม่บ่นเกินไปแล้ว แม่ก็จะไม่ยอมฟังเเล้วบอกว่า เรากับพ่อช่วยกันรุมด่า เราหมดคำจะพูดกับแม่เเล้วค่ะ ได้แต่ทนฟังไป เราเคยเกริ่นกับพ่อว่า "เรากลับไปอยู่บ้านพ่อกับลุงมั้ย" พ่อบอกว่า "ทนไปเถอะ บางคนเค้ายังอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เลย" แต่ในความคิดเราครอบครัวที่สมบูรณ์ไม่ใช่การที่มีพ่อ แม่ ลูก แต่ไม่มีความสบายใจแบบนี้ค่ะ คือที่เรามาเล่านี่เพราะเราเหนื่อยค่ะ ไปโรงเรียน เรียนพิเศษเข้าบ้านเกือบสองทุ่มทุกวัน ต้องมาโดนด่าเรื่องอะไรไม่รู้แทบทุกวัน(บางครั้งก็ไม่ใช่เรื่องของเรา เรื่องของแมวบ้าง ไก่บ้างต้องมาทนฟัง ไก่ขี้ใส่เบาะรถก็มาบ่นที่เราค่ะ) โดนวันละสองสามชั่วโมง ไหนจะเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีก การบ้าน งานบ้าน เรื่องอ่านหนังสืออีก วันๆเราเเทบไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้เลยค่ะต้องนั่งฟังอะไรก็ไม่รู้ แล้วตอนนี้แม่พึ่งย้ายงานมาทำงานที่โรงเรียนแถวบ้าน เเล้วโรงเรียนมันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แม่ก็หยุดเราก็หยุด ตอนนี้เราไม่อยากอยู่บ้านมากๆเลยค่ะ เราจะคุยกับพ่อเรื่องย้ายไปอยู่กับลุงอีกรอบหรืออดทนต่อไปดีคะ หรือเราควรแก้ปัญหานี้ยังไงดีคะ ช่วยหน่อยค่ะ ชีวิตเด็กมอหก
"บ้านคือวิมานของฉัน" แต่สำหรับฉันเเล้วแตกต่างโดยสิ้นเเชิง เพราะ "แม่" ค่ะ