รู้จักผู้หญิงคนนึง เธอเงียบเรียบร้อยใสๆเลยเธอ สุขุมใจดีเวลายิ้มเธอค่อนข้างยิ้มเบาเบาจนเเทบไม่รู้ว่าเธอยิ้มก่อนหน้าเเอบชอบเธอเพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นไม่มีเพื่อนเห็นเธอไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดเรียนเก่งเท่าที่สืบมาไม่มีใครเข้าใกล้เธอเลย ผมว่าเธอเเปลกเพราะบางวันเธอคุยกับนกที่บินมาหาเธอผมลงเรียนตามหาเพราะอยากดูอะไรบางอย่าง เท่าที่เห็นความคิดเธอหลุดโลกสายตาเย็นชา เเต่เธอชอบช่วยเพื่อนร่วมห้องเพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกันชวนเธอออกไปท่านข้าวเธอ ก็ ปฏิเสธเเละนั่งท่านคนเดียวทุกว่าเธอกินอาหารเดิมๆ3ปี ผมเห้นเธอทุกวัน วันไหนที่คนมากๆเธอก็จะหายไป ผมไม่รู้ว่าไปไหนจนวันนึงผมรองเดินหาเธอ ผมก้พบว่าเฑอนั่งในห้องเรียนเพียงคนเดียวในระหว่านที่คนอื่นนั่งรวมตัว400คน ผมไม่เคยไเ้ยินคำหยาบคายจากปาก เข้าเริ่มเข้าหาเดือนกว่าๆเธอก้ยอมคุยกันเธอค่อนข้างชัดเจนในตัวเองหัวคิดผู้ใหญ่ไม่มีงี่เง่าไม่เหมือนคนวัยเดียวกันเธอถามผมว่าสนใจอะไรในตัวเธอผมตอบเธอทำให้ผมมองได้โดยไม่ต้องทำอะไร ทุกคนนินทาเธพูด แขวะเธอว่า อีพวกเรียบร้อย ใสๆ ซื่อๆ มีเเต่พวกเเรดๆทั้งนั้นคำพูดเเบบนั้นทำอะไรเธอไม่ได้ จากนั้นผมสนิทกับเธอ1ปีเธอก็เป้นเหมือนเดิม เวลาผมเดินไปหาเธอ เธอหันมาดุผมว่าอย่าเข้าใใกล้เธอมากเกินไปเพราะมันดูไม่ดี ผมเลยต้องตั้งสติทุกครั้งเวลาไปหาเธอ
ผมแปลกใจว่าเธอทำไมไม่มองผู้ชายหรือพูดถึง เธอชอบคุยเรื่องทั่วไปไปเธอคุยกับผมบ่อยที่สุดสนิทกันในระดับหนึ่งผมก็พอรู้ว่าเธอไม่ร่าน ไม่ได้เเรด เธอเป็นคนเรียบง่าย เเละผมชอบเธอที่เธอฟังผมพูดเเละหัวเราะเเบบพอเป็นพิธีให้ผมทั้งๆที่คนอื่นไม่เคยหัวเราะให้ผม ผมเชื่อว่าเธอ บริสุทธิ์ทั้งกายและใจ
ไม่ดื่มไม่เที่ยว เวลาว่างเธออยู่บ้านไม่ออกไปไหน บอกเองก้อยากเจอเลยไปหาที่บ้านบ่อย การไปเข้าผมเหมือน ไม่ค่อยมีเวลาใกล้ชิดกันเราคุยเรื่องไร้สาระบางทีก็ขำที่เธอมีความคิดแปลก เธอเวลาเกม เธอดูหนัง เธอติวให้ผม ผมถามเธอว่า อยากทำอะไรอนาคต เธอ ตอบ อยากอยู่คนเดียวไม่มีลูกไม่เเต่งงาน ผมถามถ้าผมขอเธอแต่งงานละ ตอบไม่ตอบเธอยิ้มเเละก็พูดว่า ฉันเชื่อในคำพูดที่พูดไปเมื่อกี้ เธอมีคนตามจีบเธอเพราะสวย นิ้วมือเธอสวยเเต่ไม่สนใครที่เธอเป็นเพื่อนกับผมเพราะเธอชอบผมที่ชัดเจนกับเธอ คนที่ว่าเธอแรดเงียบก็เกิดมาจากคนที่เเรดเปิดเผยพูดคนที่คิดว่าตัวเองดีถูกไปหมด ส่วนคนไม่พูดเเทบจะเป็นคนไม่มีปากกับด่าเธอว่าเเรด เพื่อนผมดีจริงๆจากใจเลยผมเพราะปกป้องผู้หญิงที่ไม่พูดปล่อยให้คนอื่นตัดสิน ดูคนที่ภายนอกเดี๋ยวนี้มันคงใช้ตัดสินคนอื่นไม่ได้เเล้ว
ผู้หญิงใสๆที่เคยเจอมา
ผมแปลกใจว่าเธอทำไมไม่มองผู้ชายหรือพูดถึง เธอชอบคุยเรื่องทั่วไปไปเธอคุยกับผมบ่อยที่สุดสนิทกันในระดับหนึ่งผมก็พอรู้ว่าเธอไม่ร่าน ไม่ได้เเรด เธอเป็นคนเรียบง่าย เเละผมชอบเธอที่เธอฟังผมพูดเเละหัวเราะเเบบพอเป็นพิธีให้ผมทั้งๆที่คนอื่นไม่เคยหัวเราะให้ผม ผมเชื่อว่าเธอ บริสุทธิ์ทั้งกายและใจ
ไม่ดื่มไม่เที่ยว เวลาว่างเธออยู่บ้านไม่ออกไปไหน บอกเองก้อยากเจอเลยไปหาที่บ้านบ่อย การไปเข้าผมเหมือน ไม่ค่อยมีเวลาใกล้ชิดกันเราคุยเรื่องไร้สาระบางทีก็ขำที่เธอมีความคิดแปลก เธอเวลาเกม เธอดูหนัง เธอติวให้ผม ผมถามเธอว่า อยากทำอะไรอนาคต เธอ ตอบ อยากอยู่คนเดียวไม่มีลูกไม่เเต่งงาน ผมถามถ้าผมขอเธอแต่งงานละ ตอบไม่ตอบเธอยิ้มเเละก็พูดว่า ฉันเชื่อในคำพูดที่พูดไปเมื่อกี้ เธอมีคนตามจีบเธอเพราะสวย นิ้วมือเธอสวยเเต่ไม่สนใครที่เธอเป็นเพื่อนกับผมเพราะเธอชอบผมที่ชัดเจนกับเธอ คนที่ว่าเธอแรดเงียบก็เกิดมาจากคนที่เเรดเปิดเผยพูดคนที่คิดว่าตัวเองดีถูกไปหมด ส่วนคนไม่พูดเเทบจะเป็นคนไม่มีปากกับด่าเธอว่าเเรด เพื่อนผมดีจริงๆจากใจเลยผมเพราะปกป้องผู้หญิงที่ไม่พูดปล่อยให้คนอื่นตัดสิน ดูคนที่ภายนอกเดี๋ยวนี้มันคงใช้ตัดสินคนอื่นไม่ได้เเล้ว