เครียด...รู้สึกแย่มากๆกับคำพูดของสามี

ประมาณ 3 ปี แล้วที่เราออกจากงานมาเลี้ยงลูก เพราะลูกคนโตกับคนเล็กวัยต่างกันมาก คนโตก็ต้องรับส่งเรียนพิเศษคนเล็กก็เพิ่งเข้าโรงเรียน เราเลยตัดสินใจออกจากงานเพราะช่วงนั้นที่ที่ทำงานเราจะลดคน เลยให้แพคเกจดีเราคิดว่าถ้าเราแบ่งเงินมาเล่นรอบหุ้นก็พออยู่ได้ แล้วตอนนั้นสามีก็บอกว่า เค้าสามารถเล่นได้เฉลี่ยต่อเดือนวันละ 500 เลยคิดว่าคงจะพออยู่ได้เพราะสามีก็มีเงินที่พอจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในครอบครัวได้ แต่พอถึงเวลาจริงสิ่งที่สามีพูดว่าจะสามารถบริหารเงินเล่นหุ้นได้ก็ไม่ได้เป็นแบบที่พูด เราก็ต้องเอาเงินที่ได้มาตอนออกจากงานมาเป็นค่าใช้จ่ายของตัวเองรวมถึงจ่ายค่าจ่ายกินอยู่พิเศษบ้างในเวลารับลูกตอนเย็น ทำให้เงินที่มีในส่วนของเราก็ค่อยๆลดลงไปแทบไม่เหลือเงินเก็บ จากเดิมที่เคยเอาเงินของตัวเองจ่ายพอเข้าปีที่2 เราเริ่มเบิกสามีมาใช้ ช่วงที่เราไม่ได้ทำงานเราก็พยายามหารายได้พิเศษ พอได้มาบ้างแต่ก็น้อยมาก ไม่ได้เยอะเท่ากับเงินเดือนก่อนออกจากงาน

เราแต่งงานมา 17 ปี ปัญหาเกิดตอนปีที่ 2 เข้าปีที่ 3 ที่เราออกจากงาน เราเริ่มจะไม่จ่ายในส่วนที่เคยจ่ายเองแล้วไปเบิกจากเค้าทุกอย่าง คำพูดคำจาที่เค้าใช่กับเราเริ่มเปลี่ยนไป พูดจาหยาบคาย ใส่อารมณ์ ความอดทนกับเราต่ำลง และลามไปถึงลูกทั้งคู่

ด่าเราแรงๆต่อหน้าลูก อย่างบางครั้งขับรถแล้วรถติด เราก็แนะนำว่าให้ลองเปลี่ยนไปทางนี้แทนดีกว่ามั้ย เค้าก็จะพูดว่า ีเ_ี้ยแล้วทำไไม่บอกก่อน เรารู้สึกแย่มาก แค่นี้ต้องพูดแบบนี้เลยเหรอ

หรือลูกเราคนเล็ก คนนี้จะติดเรามาก เราว่าเค้ารู้ว่าพ่อชอบว่าแม่ เค้าจะพูดกับเราว่าเค้าไม่ชอบพ่อ บางทีเวลาพ่อเตือนเค้าจะไม่ฟัง แล้วบางครั้งทำในสิ่งที่ตรงข้าม พ่อเค้าก็จะพูดใส่หน้าลูกว่า ทำไนิสัยแบบนี้ เราเกลียดมาก บ้านเราพ่อกับแม่พูดจากันดี เราคิดเสมอว่าพ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูก เราไม่อยากอยู่กับเค้าอีกแล้วแต่เราไม่มีทางไป ไม่รู้จะพาลูกหนีไปที่ไหน พ่อกับแม่เราเสียหมดแล้ว จะกลับไปทำงานอายุเยอะ ถ้าเข้าไปทำในตำแหน่งที่ทำได้ก็แลกมาด้วยความรับผิดชอบสูง เวลาดูแลลูกก็จะไม่มี เราเคยพูดกับเค้าว่าการที่เราเสียสละออกจากงาน ในตำแหน่งที่รายได้สูงเพื่อมาดูแลลูก เค้าควรจะต้องขอบคุณไม่ใช่มาจิกด่าเราแบบนี้

ทุกวันนี้เราเครียดมาก เราทำงานพาร์ทไทม์ ขายของ online แต่มันก็ไม่พอที่เราจะเลี้ยงลูกเองโดยไม่มีพ่อของลูก ถ้าใครมาบ่นกับเราเรื่องเบื่องาน อยากออกจากงานมาเลี้ยงลูกเราจะบอกให้เค้าอดทนทำไปดีกว่า ที่จะต้องมานั่งพึ่งสามี แล้วมีชีวิตเหมือนกับเรา

ตอนนี้ชีวิตมืดมนมาก มองไม่เห็นแสงสว่างเลย รอปาฏิหารย์อย่างเดียว เราคิดเลยว่าถ้าเรามีเงินที่ดูแลลูกได้ เราจะไม่อดทนให้ใครมาจิกด่าเราแบบนี้ เราโดนทุกวัน  ถ้าไม่สงสารลูก คงหนีไปแล้ว เครียดมากๆ สวดมนต์ขอพรพระทุกวันให้พ้นสภาพนี้เสียที