ว่าด้วยเรื่องของการเปิดเทอม

       หลายๆคนที่อยู่ในวัยเรียน มักจะไม่ชอบการเปิดเทอมแต่เราชอบมากกกกกกกกกกก เพาระว่ากว่าจะผ่านไปแต่ละวันได้ชั่งยากลำบาก  ปัญหาครอบครัวต่างๆนาๆ เราเป็นคนคิดมากค่ะ มากๆเลย เราทนได้กับคำพูดที่ทิ่มแทงจิตใจ เพราะโดนบ่อยจนชิน แต่สายตานี้เป็นอะไรที่เราอ่อนต่อสิ่งนี้ที่สุดค่ะ 
ปิดเทอมเกืบสามเดือน มีความสุขแค่สองอาทิตย์ที่กับไปหายายที่พะเยาค่ะ ตอนนั้นมีความสุขมากจริงๆ เวลาที่เราทุกข์มากๆ แล้วไปเจอกับ ความสุข 
มันเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่มากจริงๆค่ะ ถ้าใครที่อ่านกระทู้เก่าๆของเราก็จะรู้ว่า เราค่อนมีปัญหากับครอบครัวเยอะค่ะ ตอนเราไปหายาย และญาติๆฝั่งแม่ 
มันเป็นบรรยากาศที่อบอุ่นมากค่ะ ทุกคนจริงใจ ใส่ใจ ไร้ซึ่งการใส่หน้ากาก แต่ว่าควาทสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นาน เมื่อเรากลับมาบ้าน รู้สึกเศร้าเลยค่ะ 
เป็นหมาหงอยเลย แล้วก็หงอยจนถึงทุกวันนี้ิ รอการเปิดเทอมชั่งทรมานนนนนนนน อีกสามวันจะเปิดแต่เรารู้สึกเหมือนสามปี ทำไมมันนานแบบนี้