7 ปีมาแล้ว ที่ผมยังไม่เคยลืมและไม่มีวันลืม สิ่งของที่ผมคิดว่าผมน่าจะรักที่สุดในเวลานั้นกับไปอยู่ในมือของคนอื่น เป็นเพราะความผิดของผมเอง ที่ผมปล่อยมือจากของสิ่งนั้นและวางไว้บนโต๊ะโดยเดินหนีออกไปไม่หันกลับไปมองอีก ผมไม่ได้มีของชิ้นใหม่ที่คิดว่าดีกว่าของชิ้นนั้น แต่ผมคิดว่า ผมไม่สามารถดูแลสิ่งของชิ้นนั้นได้ เพราะของชิ้นนั้นดูมีราคามากเกินปัญญาที่ผมจะเก็บรักษาไว้ได้ จนทุกวันนี้ผมก็ยังเสียใจ ที่ผมไม่ได้เห็นของชิ้นนั้นอีกแล้
้ของที่มีค่า ก็ต้องอยู่กับคนที่คู่ควร