อายุ30นิด เป็นผู้จัดการแผนก ภายนอกดูมีความสุขครับ คนคิดว่าเงินเดือนเยอะ ซึ่งก็เยอะแหละ ทำงานสบาย ประชุม รับแขกต่างชาติ พรีเซนต์ คุมลูกน้อง
เอาจริงๆมันก็สบายแหละเพราะทำจนชิน แลดูเติบโตมีอนาคต ด้านครอบครัวพ่อแม่ก็แข็งแรงดี ดูแลได้ดีไม่ขาดตก ลูกน้องรัก นายรัก บ้านมี รถมี กินอิ่ม นอนหลับ ไม่มีโรค ยืนก้มแล้วยังเห็นปลายเท้าตัวเอง ก็okหนิ
แต่เอาจริงๆมันเหมือนเราอยู่คนเดียวคือลูกน้องแม้อายุจะไม่ห่างกันมากแต่มันก็มีคำว่าหัวหน้ามาคั่น เค้าไปไหนเราจะไปกับเค้าเค้าก็จะอึดอัด
กับเพื่อนmanagerต่างสายกัน เค้าก็มีครอบครัวกันหมดส่วนใหญ่แก่กว่าเราเกือบจะ40ทั้งนั้น เย็นไปรับลูก เย็นนัดภรรยาทานมื้อเย็น หรือเพือนสมัยเรียนนี่เรียกว่าลูกอ่านก.ไก่ บวกเลขกันได้แล้ว ส่วนเราไม่มี
ลืมบอกว่าแยกอยู่กับพ่อแม่ครับ เพราะที่ทำงานกับบ้านคนละทางกลับไปก็เสาร์อาทิตย์ สายงานเป็นสายผู้ชายด้วย กลายเป็นว่าโอกาสหาแฟนก็น้อย
แต่ๆๆๆ เราก็เดินทางบ่อย บางทีก็ต้องติดต่อภายนอก เราลองมาหมดละ ทั้งจีบ ทั้งเปย์ แสนดี เสือร้าย สปอท กทม. ไม่ว่าหนังม้วนไหนสุดท้ายก็ไม่ได้คบกัน
ถามว่าเคยมีแฟนไหมก็เคยนะครับสมัยเรียนนี่เพียบคบจริงจัง2/3/4 ปี 6ปี ก็เคยแต่ตอนนั้นทั้งหมดเลิกไปเพราะเราจน แบบจนจริงเป็นภาระเขา พออยู่คนเดียวขยันทำงานตั้งใจจนได้เงินดีๆ กลับไปหาตอนนี้ดันไม่มีเลย
คำถามก็คือว่าผมไม่ได้ซีเรียสนะว่าจะมีแฟนไหม หาที่ไหน แต่เรากังวลแบบเหมือนเราไม่รู้จะไปไหนหลังเลิกงานวันหยุดดีครับ
เรื่องหารายได้เสริมนี่ตัดทิ้งได้เลย ทุกวันนี้หลายทางและสุดลิมิตของความเครียดละ
ทุกเสาร์ก็เหมือนทุกคนในโซเชียลเค้าก็มีอารมณ์ครอบครัว-เพื่อน ที่ไม่ใช่ความรักแบบกับพ่อแม่ เคยเอาสัตว์เลี้ยงมาเลี้ยงปล่อยมันอยู่บ้านตัวเดียว นอนซึมทั้งวันกลับมามันก็ดีใจ คิดแล้วสงสารเหมือนด้านกลับกันของเรา ก็ยกให้คนอื่นเขาไป
อายุ 30กว่าครับ ประสบความเสร็จทุกด้าน ยกเว้นเพื่อนกับการสร้างครอบครัว ใครมีทางออกดีๆบ้าง
เอาจริงๆมันก็สบายแหละเพราะทำจนชิน แลดูเติบโตมีอนาคต ด้านครอบครัวพ่อแม่ก็แข็งแรงดี ดูแลได้ดีไม่ขาดตก ลูกน้องรัก นายรัก บ้านมี รถมี กินอิ่ม นอนหลับ ไม่มีโรค ยืนก้มแล้วยังเห็นปลายเท้าตัวเอง ก็okหนิ
แต่เอาจริงๆมันเหมือนเราอยู่คนเดียวคือลูกน้องแม้อายุจะไม่ห่างกันมากแต่มันก็มีคำว่าหัวหน้ามาคั่น เค้าไปไหนเราจะไปกับเค้าเค้าก็จะอึดอัด
กับเพื่อนmanagerต่างสายกัน เค้าก็มีครอบครัวกันหมดส่วนใหญ่แก่กว่าเราเกือบจะ40ทั้งนั้น เย็นไปรับลูก เย็นนัดภรรยาทานมื้อเย็น หรือเพือนสมัยเรียนนี่เรียกว่าลูกอ่านก.ไก่ บวกเลขกันได้แล้ว ส่วนเราไม่มี
ลืมบอกว่าแยกอยู่กับพ่อแม่ครับ เพราะที่ทำงานกับบ้านคนละทางกลับไปก็เสาร์อาทิตย์ สายงานเป็นสายผู้ชายด้วย กลายเป็นว่าโอกาสหาแฟนก็น้อย
แต่ๆๆๆ เราก็เดินทางบ่อย บางทีก็ต้องติดต่อภายนอก เราลองมาหมดละ ทั้งจีบ ทั้งเปย์ แสนดี เสือร้าย สปอท กทม. ไม่ว่าหนังม้วนไหนสุดท้ายก็ไม่ได้คบกัน
ถามว่าเคยมีแฟนไหมก็เคยนะครับสมัยเรียนนี่เพียบคบจริงจัง2/3/4 ปี 6ปี ก็เคยแต่ตอนนั้นทั้งหมดเลิกไปเพราะเราจน แบบจนจริงเป็นภาระเขา พออยู่คนเดียวขยันทำงานตั้งใจจนได้เงินดีๆ กลับไปหาตอนนี้ดันไม่มีเลย
คำถามก็คือว่าผมไม่ได้ซีเรียสนะว่าจะมีแฟนไหม หาที่ไหน แต่เรากังวลแบบเหมือนเราไม่รู้จะไปไหนหลังเลิกงานวันหยุดดีครับ
เรื่องหารายได้เสริมนี่ตัดทิ้งได้เลย ทุกวันนี้หลายทางและสุดลิมิตของความเครียดละ
ทุกเสาร์ก็เหมือนทุกคนในโซเชียลเค้าก็มีอารมณ์ครอบครัว-เพื่อน ที่ไม่ใช่ความรักแบบกับพ่อแม่ เคยเอาสัตว์เลี้ยงมาเลี้ยงปล่อยมันอยู่บ้านตัวเดียว นอนซึมทั้งวันกลับมามันก็ดีใจ คิดแล้วสงสารเหมือนด้านกลับกันของเรา ก็ยกให้คนอื่นเขาไป