สามีเราติดเกมส์ค่ะ
ตอนคบกันเค้าไม่ติดเกมส์ขนาดนี้เลยค่ะ ด้วยสมัยนั้นมือถือยังไม่ทันสมัย คอมพิวเตอร์ก็ยังรุ่นเก่าๆ หลังจากเราครบกันได้3ปี เราก็แต่งงานและไม่กี่เดือนเราก็ท้อง ช่วงท้องแฟนเราก็ซื้อคอมจากนั้นเค้าก็เริ่มติดเกมส์หนักมากรวมถึงเกมส์มือถือด้วย ตลอดการท้องของเราเค้าไม่ค่อยสนใจดูแลเราเลย เราทะเลาะกันบ่อยๆเรื่องเกมส์เรื่องเวลา จนมาถึงเราคลอดลูก ช่วงนั้นเค้าก็ช่วยเราซักผ้าลูกนะคะ แต่เค้าก็ยังไม่เลิกติดเกมส์ยังคงเล่นอยู่เสมอๆหลังจากทำงานกลับมาบ้าน วันหยุด เราคุยกันน้อยมาก เค้าใส่ใจลูกน้อยมาก ยิ่งเราอยู่ด้วยกันแค่3คนพ่อแม่ลูกเรากับรู้สึกเหงาเหมือนมีเราอยู่กับลูก2คน แล้วหลังๆดูลูกทำงานบ้านเองทุกอย่าง แต่เค้ากลับมาบ้านก็รอกินข้าวที่เราเตรียมให้ น้อยครั้งที่จะช่วย ต้องเอ่ยปากสั่งถึงจะทำไม่เคยคิดช่วยด้วยความสงสารและอยากทำเลย เราทะเลาะกันและบอกเลิกเค้าไปหลายครั้งมากเพราะเราเหนื่อย แต่เค้าไม่ยอมเลิกเค้าบอกจะเล่นเกมส์ให้น้อยลง บางครั้งบอกจะเลิก จะพยายาม แต่ก็แค่ลมปาก เราก็พยายามอดทนเพราะนึกถึงลูกค่ะ 8ปีแล้ว หาสาระพัดวิธีเพื่อให้เค้าเลิก ทั้งเล่นเกมส์แข่งก็ไม่ได้ผล ไม่สนใจทำเมิน ทั้งเอาใจ ตามใจ สุดท้ายก็เหมือนเดิมค่ะ
เราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเรื่องนี้มาตลอด เราเคลียดและต้องแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆไม่อยากให้ลูกเห็น เรารู้สึกเหงาเหมือนอยู่2คนกับลูกมาตลอด8ปี รวมถึงตอนท้องตัวเล็กด้วย เรามีภาวะซึมเศร้าตั้งแต่ตอนท้อง ต่อเหนื่องถึง3ปี และดีขึ้นหลังจากเราได้หางานอดิเรกทำ และจนมาถึงช่วง2ปีหลังมานี้เราก็เป็นอีกแล้วความเหงาโดดเดี่ยวกลับมาอีกครั้ง ทั้งๆที่เราอยู่ด้วยกันแค่3คนแต่คุยกันน้อยมาก เหมือนเราไม่มีตัวตนสำหรับเค้าเลย หรือเราควรไปจากเค้าแล้วจริงๆ ?
ถ้าคุณมีสามีติดเกมส์จนไม่มีเวลาให้ลูกและภารยามาตลอดเวลา8ปีคุณจะทำยังงัย?
ตอนคบกันเค้าไม่ติดเกมส์ขนาดนี้เลยค่ะ ด้วยสมัยนั้นมือถือยังไม่ทันสมัย คอมพิวเตอร์ก็ยังรุ่นเก่าๆ หลังจากเราครบกันได้3ปี เราก็แต่งงานและไม่กี่เดือนเราก็ท้อง ช่วงท้องแฟนเราก็ซื้อคอมจากนั้นเค้าก็เริ่มติดเกมส์หนักมากรวมถึงเกมส์มือถือด้วย ตลอดการท้องของเราเค้าไม่ค่อยสนใจดูแลเราเลย เราทะเลาะกันบ่อยๆเรื่องเกมส์เรื่องเวลา จนมาถึงเราคลอดลูก ช่วงนั้นเค้าก็ช่วยเราซักผ้าลูกนะคะ แต่เค้าก็ยังไม่เลิกติดเกมส์ยังคงเล่นอยู่เสมอๆหลังจากทำงานกลับมาบ้าน วันหยุด เราคุยกันน้อยมาก เค้าใส่ใจลูกน้อยมาก ยิ่งเราอยู่ด้วยกันแค่3คนพ่อแม่ลูกเรากับรู้สึกเหงาเหมือนมีเราอยู่กับลูก2คน แล้วหลังๆดูลูกทำงานบ้านเองทุกอย่าง แต่เค้ากลับมาบ้านก็รอกินข้าวที่เราเตรียมให้ น้อยครั้งที่จะช่วย ต้องเอ่ยปากสั่งถึงจะทำไม่เคยคิดช่วยด้วยความสงสารและอยากทำเลย เราทะเลาะกันและบอกเลิกเค้าไปหลายครั้งมากเพราะเราเหนื่อย แต่เค้าไม่ยอมเลิกเค้าบอกจะเล่นเกมส์ให้น้อยลง บางครั้งบอกจะเลิก จะพยายาม แต่ก็แค่ลมปาก เราก็พยายามอดทนเพราะนึกถึงลูกค่ะ 8ปีแล้ว หาสาระพัดวิธีเพื่อให้เค้าเลิก ทั้งเล่นเกมส์แข่งก็ไม่ได้ผล ไม่สนใจทำเมิน ทั้งเอาใจ ตามใจ สุดท้ายก็เหมือนเดิมค่ะ
เราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเรื่องนี้มาตลอด เราเคลียดและต้องแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆไม่อยากให้ลูกเห็น เรารู้สึกเหงาเหมือนอยู่2คนกับลูกมาตลอด8ปี รวมถึงตอนท้องตัวเล็กด้วย เรามีภาวะซึมเศร้าตั้งแต่ตอนท้อง ต่อเหนื่องถึง3ปี และดีขึ้นหลังจากเราได้หางานอดิเรกทำ และจนมาถึงช่วง2ปีหลังมานี้เราก็เป็นอีกแล้วความเหงาโดดเดี่ยวกลับมาอีกครั้ง ทั้งๆที่เราอยู่ด้วยกันแค่3คนแต่คุยกันน้อยมาก เหมือนเราไม่มีตัวตนสำหรับเค้าเลย หรือเราควรไปจากเค้าแล้วจริงๆ ?