รักจริง หรือ แค่เห็นแก่ตัว

ไม่รู้จะตั้งหัวข้อว่ายังไงค่ะ เอาเป็นว่าขอเล่าเลยละกันค่ะ เรามีครอบครัวแล้วค่ะมีลูก1คน หลายครั้งที่เรามีปัญหากับสามีบ่อยๆ สามีก็ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆของเราเท่าไร ไม่ขอเล่าเรื่องนี้ละกันค่ะ เพราะเล่าไปก็เหมือนข้ออ้างมากกว่า เข้าเรื่องเนาะ วันนึงเพื่อนเก่าที่เคยทำงานด้วยกันเมื่อ 4ปีก่อน คือเพื่อนคนนี้เขาเคยแอบชอบเรามาก่อน เมื่อก่อนเราไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไรหรอกค่ะ รู้ว่าเขาชอบแต่ก็เฉยๆนะ จนเวลาผ่านมานาน เขาก็แต่งงานแล้วค่ะ เขาลงรูปอะไรในเฟสบุ๊ค เราก็แซวกันประจำ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนเขาทักแชทมา เราก็คุยกันปกติ แล้วเขาก็บอกว่าเขาแอบชอบเรามานานแล้ว เวลาเราลงรูปครอบครัวเขาก็รู้สึกดีใจด้วย มีความสุขที่เห็นเรามีความสุข แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาอยากจะบอกว่าเขาชอบเรามากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่บอก เพราะเขากลัวว่าจะเสียคำว่าเพื่อนไป เราก็ไม่รู้นะว่าตอนนั้นเราสงสารหรือว่ารู้สึกดีกันแน่ เราสองคนก็คุยกันทุกวันๆ คุยเรื่องความหลังบ้างสมัยทำงานบ้าง จนความรู้สึกมันมากขึ้น เราก็แอบคุยกันมาตลอด เราถามเขาว่าไม่กลัวภารยาเสียใจเหรอที่มาคุยกับเรา เขาเล่าให้ฟังว่าเขาแต่งงานกับภารยาของเขาแบบโดนบังคับ ตอนแรกเขาก็รักผู้หญิงคนนั้นมาก อยู่ด้วยกันจนญาติผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิงให้ไปสู่ขอ ถ้าไม่ทำตามจะแจ้งความเขา แล้วเรียกร้องค่าเสียหายจากพ่อแม่ของเขา เขาก็เลยยอมที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น แล้ววันที่ไปขอ เขาบอกกับผู้หญิงคนนั้นว่าเขาไม่มีเงิน แล้วผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวคุยกับพ่อแม่ให้ แล้วพอถึงวันที่ไปขอทางฝ่ายญาติฝ่ายหญิงขอสินสอด2แสน เขาบอกว่าเขาตกใจมากเพราะที่คุยกันก่อนหน้านั้นไม่ใช่เท่านี้ เขารอให้ผู้หญิงคนนั้นคุยกับพ่อแม่ว่าเขาไม่มีเงินมากเท่านั้น แต่ผู้หญิงคนนั้นก็เงียบไม่ยอมพูด ได้แต่ทำตามที่พ่อแม่บอก แม่ของเขาร้องไห้เสียใจมากเครียดมากเพราะไม่มีเงินไปขอ จนต้องไปกู้เงินมา ตั้งแต่นั้นมาความรู้สึกที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นก็ลดลงเรื่อยๆเพราะทำให้พ่อแม่ของเขาร้องไห้ จากที่รักมากก็กลายเป็นไม่รู้สึกอะไร เขาพยายามจะทำให้ความรู้สึกเหมือนเดิมแต่ก็ทำไม่ได้ เขาบอกว่าเขารู้สึกดีมากที่ได้คุยกับเรา เราอาจจะสงสารเขาหรือว่ายังไงเราก็ไม่แน่ใจรู้แต่ว่าคุยด้วยแล้วก็รู้สึกดีนะ เราสองคนก็แอบคุยกันมาตลอด เวลาเขาทำงานเขาก็โทรมา แต่พอเวลาเขาอยู่กับภารยาเขาก็จะตอบแชทบ้างไม่ตอบบ้าง หรือบางทีก็นานๆตอบที บางทีก็หายไปเฉยๆ เวลาวันหยุดเขาก็จะบอกว่าไปกับพี่สาว ไปกับครอบครัว ไปนั่นไปนี่ไม่ค่อยได้เล่นมือถือไม่ค่อยได้ตอบไลน์นะ  เราก็เป็นฝ่ายรอเขาตลอดเวลา แต่สามีเราไม่รู้ เพราะไม่ค่อยยุ่งเรื่องของเราเท่าไร เรารู้ว่ามันผิด แต่ว่าทำไมถึงห้ามใจตัวเองไม่ให้รู้สึกไม่ได้ เขาจะชอบหายไปเวลาเขาอยู่กับครอบครัวของเขา เขาบอกว่าไม่อยากให้เรามีปัญหาถ้าหากคนที่บ้านรู้อาจจะมาวุ่ยวายกับเราได้ เพราะพี่สาวเขาไม่ชอบ เขาอยู่กับภารยาเพราะมีความรับผิดชอบร่วมกัน เขาบอกว่าถ้าถามว่ารักมั้ย เขาไม่ได้รักแล้ว ความรู้สึกมันหายไปตอนที่ภารยาของเขาทำแม่เขาร้องไห้ เราเคยจะเลิกกับสามีแล้วไปคบกับเขาเลยล่ะ อันนี้ก็ยอมรับค่ะว่าเราเห็นแก่ตัวมาก เราเลยลองถามเขาดูว่า ถ้าเราเลิกกับสามีเราแล้วเราโสด เขาจะเลือกเรามั้ย เขาจะมาอยู่กับเราได้มั้ย
เขาตอบว่า เขาเลือกเรานะ แต่เขาทิ้งคนนั้นไม่ได้ เพราะเขาเคยบอกเลิกภารยาเขาหลายต่อหลายครั้งตั้งแต่ก่อนหน้าที่จะมาคุยกับเรา เพราะคิดว่าอยู่ด้วยกันไปก็ไม่ได้รัก แต่ภารยาของเขาจะทำร้ายตัวเองทุกครั้งที่เขาบอกเลิก เขาเลยไม่กล้าทิ้งภารยาเพราะกลัวบาปติดตัว เขาบอกกับเราว่าถ้าเราเจอคนที่ดีกว่าเขาเขาก็ไม่ห้าม เราได้ยินตอนนั้นเราคิดในใจว่าเขาอาจจะไม่ได้รักเราจริงๆก็ได้ หรือว่ารัก เราไม่รู้ค่ะ แต่เราคิดว่าความรู้สึกของเราลดลงมาเรื่อยๆ จากที่สนใจเขาใส่ใจเขา ก็กลายเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจอีก จนเขาคิดว่าเราเปลี่ยนไป หาเรื่องทะเลาะกับเราตลอดว่าเรามีคนอื่น ว่าเราไม่สนใจเขา เราเริ่มเบื่อค่ะ เขาเริ่มยุ่งเรื่องส่วนตัวของเรา เวลาเราบอกว่าเราไม่ว่างคุย เราอยู่กับลูกอยู่กับแม่ เขาก็จะงอลจะโกรธตลอด ว่าเราให้ความสำคัญกับลูกมากกว่าเขา เราโกรธมากค่ะ ลูกคือคนที่สำคัญกับเรามาก ถึงเราจะนิสัยไม่ดีแอบไปคุยกับเขาแต่เราก็รักลูกเรามากนะ เราเลยมองเขาเป็นอีกแบบนึงเลยค่ะตั้งแต่นั้นมา
คือเขาอยากให้เราคุยกับเขาตลอดเวลา ไม่ให้คุยทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวเราเลย จะโกรธจะว่าเราตลอด แบบงี่เง่ามาก บอกว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเขารักเรามาก เขาเลยงี่เง่าใส่  เราเลยตัดสินใจไม่ค่อยคุยกับเขา ค่อยๆห่างออกไป ล่าสุดเราบอกกับเขาว่าเราขอหยุดแค่นี้ขอจบแค่นี้ หลังจากนั้นเราก็ไม่ตอบแชทเขา ไม่รับสายเขาอีกเลย เราทำถูกแล้วใช่มั้ยคะ เราคิดว่ามันควรจบลงสักทีเราไม่ควรทำร้ายคนข้างๆเรา ไม่ควรทำร้ายคนข้างๆเขา ทุกคนคิดว่าผู้ชายแบบนี้เป็นคนยังไงเหรอคะ เขารักเรา หรือว่ายังไงคะ หรือว่าเขาเห็นแก่ตัว เราหายไปเฉยๆเราทำถูกแล้วใข่มั้ยคะ เราเบื่อเราไม่อยากคุย เราอยากแก้ไขอยากทำในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจ