วันนี้อยากมาเล่าระบายความทุกข์ในสิ่งที่ผมเคยได้เจอมา!!
ผมเป็นลูกคนเดียว แต่มีพี่ต่างพ่ออยู่ 2 คน ผมต้องทำงานช่วยพ่อกับแม่ตั้งแต่อายุ 11 ปี ผมน้อยใจในตัวเองทำไมผมต้องทำงานตั้งแต่เด็ก ไม่มีเวลาไปเล่นกับเพื่อนแถวบ้านเลย มีเวลาว่างแม่ก็ให้อยู่แต่ในบ้านไม่ให้ออกไปข้างนอกเพราะแม่บอกมันอันตราย ผมเป็นเด็กไม่ดื้อ ไม่งอแงเลยเวลาแม่พาไปข้างนอก แต่เมื่อกลับถึงบ้านผมกลายเป็นเด็กดื้อ ผมเลยโดนแม่ตี แม่ด่า มาตั้งแต่เด็กๆพอผมเริ่มโตขึ้นมาอีก ผมเริ่มฝั่งใจไม่กล้าทำอะไรเลยต้องรอคำสั่งจากแม่เท่านั้น ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ผมกลายเป็นคนกลัวแม่ผมไม่กล้าเล่นหรือทำอะไรไม่ดีเลย ผมกลัวโดนตี ผมเลยรับฟังอย่างเดียว ผมคอยทำทุกสิ่งให้ตาบ้าง ยายบ้าง แม่บ้าง พ่อบ้างและเกือบทุกคนที่เป็นญาติๆกัน ผมมีลูกพี่ลูกน้องอยู่ 2 คน เวลายายหรือใครใช้ให้ไปซื้อของสองคนนั้นก็จะหูทวนลมไม่สนใจ ด้วยว่าผมถูกเลี้ยงให้เคารพและเชื่อฟังผู้ใหญ่ ผมเลยเป็นคนทำให้ และเมื่อทุกคนเห็นว่าผมใช้ง่ายทุกคนก็จะเรียกใช้แต่ผม ให้ผมทำทุกอย่าง บางทีผมนอนเล่นกันอยู่กับลูกพี่ลูกน้องก็เรียกใช้ผมคนเดียว ผมแอบไปนอนในห้องตัวเองก็เคาะห้องเพื่อใช้ไปซื้อของ แต่ผมทำไปเพราะผมเกรงใจคนและไม่อย่าให้ใครมองผมว่าเป็นเด็กดื้อ ไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ แต่ทุกคนก็มีพระคุณกับผมคอยช่วยเหลือดูแล พาไปกิน พาไปเที่ยว แต่บางครั้งคนเราก็ไม่อาจจะทนกับความรู้สึกที่ทุกคนใช้ให้ทำงานพร้อมกัน เหมือนคนใช้ ผมได้แต่เก็บไว้ในใจ ไม่พูด...แต่บางครั้งผมก็หลุด โมโห เหวี่ยง วีน ตะคอก ผมรู้สึกผิดทุกครั้งที่ทำแบบนี้แต่ก็ทำไงได้คนเรามีความรู้สึกไม่ใช่พระอิฐพระปูน🤭
ปล.ไม่ต้องการให้คนสงสารผมเพียงแค่ขอได้ระบายให้คนได้รู้...ว่าเลี้ยงลูกแบบ”ไข่ในหิน”ลูกได้ดีแต่จิตใจหดหู่🙁
เด็กเก็บกดจากคนรอบตัว!!
ผมเป็นลูกคนเดียว แต่มีพี่ต่างพ่ออยู่ 2 คน ผมต้องทำงานช่วยพ่อกับแม่ตั้งแต่อายุ 11 ปี ผมน้อยใจในตัวเองทำไมผมต้องทำงานตั้งแต่เด็ก ไม่มีเวลาไปเล่นกับเพื่อนแถวบ้านเลย มีเวลาว่างแม่ก็ให้อยู่แต่ในบ้านไม่ให้ออกไปข้างนอกเพราะแม่บอกมันอันตราย ผมเป็นเด็กไม่ดื้อ ไม่งอแงเลยเวลาแม่พาไปข้างนอก แต่เมื่อกลับถึงบ้านผมกลายเป็นเด็กดื้อ ผมเลยโดนแม่ตี แม่ด่า มาตั้งแต่เด็กๆพอผมเริ่มโตขึ้นมาอีก ผมเริ่มฝั่งใจไม่กล้าทำอะไรเลยต้องรอคำสั่งจากแม่เท่านั้น ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ผมกลายเป็นคนกลัวแม่ผมไม่กล้าเล่นหรือทำอะไรไม่ดีเลย ผมกลัวโดนตี ผมเลยรับฟังอย่างเดียว ผมคอยทำทุกสิ่งให้ตาบ้าง ยายบ้าง แม่บ้าง พ่อบ้างและเกือบทุกคนที่เป็นญาติๆกัน ผมมีลูกพี่ลูกน้องอยู่ 2 คน เวลายายหรือใครใช้ให้ไปซื้อของสองคนนั้นก็จะหูทวนลมไม่สนใจ ด้วยว่าผมถูกเลี้ยงให้เคารพและเชื่อฟังผู้ใหญ่ ผมเลยเป็นคนทำให้ และเมื่อทุกคนเห็นว่าผมใช้ง่ายทุกคนก็จะเรียกใช้แต่ผม ให้ผมทำทุกอย่าง บางทีผมนอนเล่นกันอยู่กับลูกพี่ลูกน้องก็เรียกใช้ผมคนเดียว ผมแอบไปนอนในห้องตัวเองก็เคาะห้องเพื่อใช้ไปซื้อของ แต่ผมทำไปเพราะผมเกรงใจคนและไม่อย่าให้ใครมองผมว่าเป็นเด็กดื้อ ไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ แต่ทุกคนก็มีพระคุณกับผมคอยช่วยเหลือดูแล พาไปกิน พาไปเที่ยว แต่บางครั้งคนเราก็ไม่อาจจะทนกับความรู้สึกที่ทุกคนใช้ให้ทำงานพร้อมกัน เหมือนคนใช้ ผมได้แต่เก็บไว้ในใจ ไม่พูด...แต่บางครั้งผมก็หลุด โมโห เหวี่ยง วีน ตะคอก ผมรู้สึกผิดทุกครั้งที่ทำแบบนี้แต่ก็ทำไงได้คนเรามีความรู้สึกไม่ใช่พระอิฐพระปูน🤭
ปล.ไม่ต้องการให้คนสงสารผมเพียงแค่ขอได้ระบายให้คนได้รู้...ว่าเลี้ยงลูกแบบ”ไข่ในหิน”ลูกได้ดีแต่จิตใจหดหู่🙁