สวัสดีค่ะ มีเรื่องอึดอัดในใจมากๆ เรามีครอบครัวที่เลี้ยงมาดีมากๆค่ะ เราอยู่กัน4คน แม่ พี่สาว และะก็ยายค่ะ แน่นอนนค่ะยายเราเป็นคนหัวโบราณมากๆ เขาก็เคยบอกมีอะไรก็ขอให้บอกซึ่งเรารู้ค่ะ ยายเราเป็นคนเสียหน้าไม่ได้ หลานต้องดี เป็นเด็กดี ซึ่งเราก็ทำให้ได้ ยอมรับค่ะเราเป็นคนดื้อเงียบเราเเค่อยากใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง อายุ20เเล้ว เพื่อนบางคนก็ใช้ชีวิตกันแล้ว แต่เราไม่ค่ะ ห้ามกลับดึก ห้ามกินเหล้า ห้ามคบเพื่อนผู้ชาย (แน่นอนเราทั้งมีเเฟน มีเพื่อนผู้ชาย) ทำไมมีเพื่อนผู้ชายมันผิดนักหรอ เข้าใจในการเป็นห่วงมากๆ แต่ปล่อยให้เราได้เรียนรู้เองได้มั้ย ใครดี ใครไม่ดี ให้เราได้รู้เองได้มั้ย เราโครตไม่รู้เลยชีวิตข้างนอกมันเป็นยังไง ยากแค่ไหน ลำบากแค่ไหน ได้แต่ฟังสิ่งที่เขาเล่า เราเริ่มไม่แน่ใจแล้ว เราจะโตได้จริงๆหรอ โตจากสิ่งที่เขาเล่าไม่ได้เรียนรู้มันเอง เราอิจฉาเพื่อนๆหรือพี่สาวเรามากที่ได้ใช้ชีวิตของตัวเอง เขาตีกรอบให้เราหรอ ความรู้สึกเราไม่ใช่แบบนั้น เราเริ่มอึดอัดมากเรื่อยๆเคยถามแม่ แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไร เพราะแม่ก็ฟังจากแม่เขาอีกที เชื่อฟังทุกอย่าง พี่สาวเราได้ใช้ชีวิตกับเราต้องอยู่บ้านเพราะเรายังเด็กอยู่ขอตังแม่อยู่ (เราอยากอกว่าเรารู้เราเป็นคนไม่เก่งอะไรเลย เรียนไม่เก่ง ทำไรไม่เป็น ขี้เกียจไปวันวัน แต่รู้มั้ยเวลาได้ไปทำงานเรานึกถึงเงินที่ได้ช่วยเหลือครอบครัวเราดูเเลตัวเองได้ พี่สาวเรายังมาขอตังเราเลยเวลาเงินออกก เเม่งดีทุกอย่าง เราใช้ชีวิตลำบาก

) เห้ออ เราอึดอัดเราไม่อยากปรึกษาเพื่อนหรือคนในครอบครัวตัวเองเลย เราเเม่งโครตอยากมีตังเยอะๆอยากออกไปอยู่ในพื้นที่ของเรา ทุกคนอาจจะคิดนะคะว่าความคิดของเด็ก20 โตไปก็รู้เอง เข้าใจค่ะเราเข้าใจข้อนี้มากๆ แต่อายุ20 มันก็เป็นวัยของเรา ชีวิตของเราหรือป่าวค่ะ ?? เห้อ เราแค่อึดอัดอยากระบาย ไม่มีใครเข้าใจไม่เป็นไรค่ะ แต่เราอยาระบายยมันออกมา มันมีอีกเยอะเลย ขอบคุณทุกคนที่ยอมอ่านกันนะคะ 🙏🏻 #ปัญหาชีวิต
อยากให้ครอบครัวเชื่อใจสักครั้ง !!!