ทำไมเรารู้สึกเหมือนรูปถ่ายของอาย้อยมีชีวิตจริงๆ

ตอนที่บุญปลูกทำหน้าที่เถ้าแก่เนี้ย แล้วเห็นรูปย้อยด้านหลัง เหมือนกำลังยิ้มให้กับบุญปลูก มองบุญปลูก อย่างฉากของตอนที่ลูกหลานบ้านแบ้มารดน้ำให้ เหมือนสายตาย้อยแบบรับรู้ ถึงสิ่งที่อาใช้บอก 😭