ตั้งแต่ผมมีเพื่อนมาผมเหมือนโดนหักหลังไม่ก็โดนทิ้งตลอด เล่าก่อนนะครับตั้งแต่เด็ก เหมือนคนอื่นจะเข้าหาผมเพราะสิ่งของรอบกายตลอด ของเล่นบ้าง โตขึ้นประถมอีกหน่อยก็DVD ทำไมไม่รู้เหมือนทุกคนเข้าหาผมเพราะผลประโยชน์
พอโตมาประมาณป.5 ผมเป็นคนที่ตัวสูงแล้วชอบช่วยเหลือคนอื่นเพื่อนมีปัญหาผมก็จะคอยเคลียให้เหมือนเป็นหัวโจกเลยแหละ พ่อกับแม่ผมสายตาสั้นผมต้องใส่แว่นตอนประถมเกรดผมตกเพราะผมไม่รู้ว่าผมสายตาสั้นหลังจากที่ใส่แว่น มีครูพละคนหนึ่งเขามีเด็กนักเรียนที่เขารักมากอยู่ห้องเดียวกับผมนี่แหละ เขาชอบล้อพ่อแม่ผมผมจึงขู่ถ้าไม่เลิกจะต่อยไม่จบง่ายๆนะอะไรแบบนี้ พอไอครูคนนี้รู้เขาชอบด่าผมในห้อง ไม่ก็ชอบเหยียดหยามผมในวิชาพละและให้แค่เกรด1กับผม เรื่องนี้บอกตายายแล้วแต่พวกท่านไม่ค่อยอยากมีเรื่องกะปล่อยผ่านๆไป ครูคนนี้ก็สั่งไม่ให้เพื่อนสนิทผมตอนนั้นคบกับผมด้วยมันแย่มากหลังจากที่สั่งแบบนั้นไม่มีใครคบกับผมเลย จนถึงวันหนึ่งผมเอาโนตรบุคมานั่งทำรายงานใต้อาคารเรียนพวกเค้าก็กลับมาคบกับผมทันทีความเป็นเด็กตอนนั้นคือไม่ได้คิดอะไร
แต่เรื่องมันเกิดจริงๆตอนม.1 เพื่อนของผมจะโดนต่อยแต่ผมเข้าไปห้าม แต่ผมโดนรุมต่อย5คนอะ เพราะเค้าหาว่าผมเข้าไปยุ่งจังหวะนั้นเพื่อนผมอยู่นั่นหมดตอนที่ผมโดนต่อยผมมองไปซ้ายขวา เพื่อนเขาไม่คิดจะเข้ามาช่วยผมซักคน ผมกลับบ้านมาแล้วก็คิดเรื่องนี้แต่ก็คิดว่าคิดไปเองมั้ง จากนั้นพวกเพื่อนๆของผม ก็ไปคบกับคนที่ต่อยผม คือหลังจากนั้นผมกลายเป็นคนที่ต้องอยู่คนเดียว
จนวันหนึ่งผมก็ไม่เลิกนิสัยเสียทำเหมือนเดิม ไปปกป้องเพื่อนสนิทคนนี้เป็นคนดีมันเป็นคนที่พัฒนาการช้าจึงโดนแกล้ง ตอนนั้นอยู่ม.2 มันมีรุ่นพี่ซ้ำชั้นคนนึงเป็นคนที่ติดบุหรี่จนตัวดำปากดำเหม็นบุหรี่ติดตัวคนนี้คือโคตรเกลียด ผมก็เห็นมันแกล้งตบหัว ขู่ไม่ก็ใช้งานให้ไปโรงอาหารไปซื้อขนมมาให้แต่ให้เงินไปผมก็รู้สึกแย่ที่เขาโดนทำแบบนั้น ผมจึงเข้าไปตีสนิทด้วย เพื่อให้เขามาเป็นเพื่อน แต่เหมือนพวกนั้นจะไม่ชอบเข้ามาแกล้งอีกในจังหวะที่ผมไม่ได้อยู่ผมกำลังทำเวรกวาดอยู่หลังห้อง มันก็ใช้งานเพื่อนผมเหมือนเดิมแต่คราวนี้ผมบอกให้ตอบปัดไปเลยกล้าๆหน่อย แต่ผมไม่คิดว่าไอรุ่นพี่นี่มันจะต่อยไง ผมกะเลยต้องเข้าไปก็มีเรื่องนิดหน่อย จากนั้น ก็เขม้นกันจนจบม.3
ได้แยกทางกันขึ้นม.ปลาย ผมก็ได้ขึ้นชั้นม.4ศิลป์ภาษาจีน ม.ปลายเป็นอะไรที่ผมสำบากที่สุดในชีวิต เพราะคราวนี้เป็นเรื่องของผู้หญิง ก็เหมือนเดิมคราวนี้เพื่อนผู้ชายนิสัยดีมาก ตอนเข้ามาใหม่ๆก็รักกันดีจนเริ่มมีเรืองเกิดขึ้นเมื่อเพื่อนผู้หญิงของผมคนหนึ่ง(แฟนในตอนนี้) โดนแกล้งในวันครูแล้วก็โดนเด้งออกจากกลุ่มมาผมก็ทำนิสัยเหมือนเดิมไงชอบดูแลคนอื่นก็งี้ ก็ไปอยู่ปกป้องเค้าเหมือนเดิมเพื่อนผช.ก็ไม่กล้ายุ่งไงเพราะในห้องมีผช.8คนผญเป็น40 ผมก็เด้งออกมาอยู่กัน2คนกะได้วะไรงี้ จากนั้นก็มีเรื่องกับห้องปกครองครับ555+ กฏโรงเรียนห้ามมีแฟนแต่เค้าไม่ได้เคร่งหรอกแต่ผมเป็นเด็กม.4 ก็ต้องโดนเป็นธรรมดาเพราะไปไหนมาไหนกัน2คนตอนนั้นเป็นแฟนกันละครูเค้ากะเรียกไปพบครูคนนี้ก็เข้าใจอยู่แหละจึงไม่ได้ทำอะไร แต่ที่สำคัญคือ ครูประจำชั้นกับครูนักศึกษา ผมโดนหนักมากตั้งแต่ด่าออกไมค์ที่หน้าห้องตั้งแต่แขวะว่าไม่เคยเห็นใครที่คบกันแบบนี้ไม่ท้องเลยซักคน ไม่ก็ไม่เคยเห็นใครจบไปแล้วรักกันเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เค้ากะเห็นละแหละ นี่แหละจบละเนี้ยยังรักกันยุเลยโถ่ จากนั้นก็มีเรื่องกับรุ่นน้องเพราะมีคนในห้องไปเซี่ยมให้รุ่นน้องมาด่าไม่ก็เอาตีนมาชู ต่อหน้าบ้าง
ผมก็ไปบอกกับครูหัวหน้าระดับ แต่สุดท้ายก็คือเค้าบอกต้องแก้ไขจากตัวผม...เอิ่มคือมันทำไม่ได้เพราะต้นเหตุอะอยู่ที่ไอคนที่เซี่ยมอี่พวกรุ่นน้องผมเข้าไปด่าอี่พวกรุ่นน้องผู้หญิงพวกนี้เนี้ยมันก็หายไป อะแก้ด้วยตัวเอง
จากนั้นขึ้นม.5มันก็จะลำบากเพราะงานกลุ่มมันหากลุ่มไม่ได้ต้องแยกกัน ก็ไม่ได้มีไรมากมีเรื่องนิดๆหน่อยๆส่วนมากก็จะเหมือนเดิมแกล้งนู่นนี่แต่ผมก็จัดการไปได้ประมาณนั้น
จนถึงม.6มันแย่มากๆเพราะได้อยู่กลุ่มเข้าค่ายภาษาจีนกับคนที่แบบแย่อะมากๆผู้หญิงคนนี้ อธิบายก่อนว่า คนที่เรียนจีนจะมีแบบพี่รหัสป้ารหัสไรงี้คือ ทุกคนจะมีแซ่หรือ สกุล เป็นของตัวเองไม่เหมือนกันแล้วแต่ว่าจะสุ่มได้พี่รหัสเป็นใครคือคนในสกุลของผมคือเก่งค่ายทุกปีของผมคือชนะทุกปีอะ มันจะมีกิจกรรมให้แข่งกัน2วันแล้วสรุปผลแล้วแบบ รุ่นพี่ผมอะพาชนะทุกปีจนมาถึงปีผม ได้มาอยู่กับอี่2ตัวเนี้ยโคตรแย่คือ ประชุมกันไม่มีปัญหาเลยคือผมกับแฟนจะไปคิดเพลงภาษาจีน ท่าตบมือ การแสดงคิดมาครบหมด ป้ายกลุ่มทำมาหมด แล้วลงมะติให้อี่เด็กกีฬาผมเรียกมันเด็กกีฬาละกันนะ มันไม่คุมรุ่นน้องทำอะไรชุ่ยๆบอกให้ฝึกท่ากลุ่มอะไรก็ไม่ฝึกจนถึงวันเข้าค่ายแบบไม่มีใครพร้อม ของแต่งกายที่ให้พวกมันรับผิดชอบ ก็มานั่งทำตอนจะเข้าค่ายเหลือเวลาอีกแค่ชม.เดียวคือโคตรแย่การแสดงคนแสดงง่อยมากไอคนท่องบทแบบผมกับแฟนเนี้ยก็นั่งท่องไปทั้งคืนเลย ผมก็สั่งอะไรไม่ได้เลยไม่มีใครฟังเพราะผมไม่ใช่หัวหน้าเพราะพอผมสั่งอีหัวหน้าบอกเอาน่าๆ แบบสบายจัง ตอนนี้ยังไม่ตัดใจนะจนถึงการทำอาหารผมมั่นใจในการทำอาหารของผมมากๆสุดๆ จนมาถึงการทำหม่าล่าแข่งกันผมทำพริกหม่าล่า แต่คราวนี้พวกมันไม่ให้ใช้ พวกมันบอกเหม็น ผมแบบ หะ! ก็ตอนนี้คือกลุ่มนี้ตกไปอยู่ในการควบคุมของอี่2คนนี้ไปแล้วคือทำอะไรไม่ได้แล้ว จนเชียให้ทีมตัวเองแพ้อะ5555+ คือจากที่คนกลัวกลุ่มผมเพราะมีผมกับแฟนตอนนี้คือแบบหัวเราะใส่หมดเพราะครูบอกทำไมเค็มจังงะ ผมก็เอาของผมไปให้ครูชิม ผมก็ได้รางวัลเฉพาะผมคนเดียว5555+ หน้าแหกไปซี้ จากนั้นกลุ่มผมก็ได้ที่โหล่ไป จบค่าย และจนจบม.6 ผมกะไม่ย่ำกลายเข้าไปในโรงเรียนบ้าๆนี่อีกเลยทั้งวันประชุมผู้ปกครองทั้งวันรับใบเกรดผมก็ให้ยายผมไปเอาให้เพราะเกลียดมากเกลียดโรงเรียน
ขอบคุณที่อ่านชีวิตบ้าๆของผมนะครับโคตรจะเหนื่อยหนักลำบากยากเย็นมีปัญหาอีกเยอะที่ยังไม่ได้เล่า555อันนี้คือย่อแบบย่อมากๆบายครับ
อยากแชร์ประสบการณ์ในโรงเรียนที่แย่มากๆครับพึ่งจบเลยอยากเล่า
พอโตมาประมาณป.5 ผมเป็นคนที่ตัวสูงแล้วชอบช่วยเหลือคนอื่นเพื่อนมีปัญหาผมก็จะคอยเคลียให้เหมือนเป็นหัวโจกเลยแหละ พ่อกับแม่ผมสายตาสั้นผมต้องใส่แว่นตอนประถมเกรดผมตกเพราะผมไม่รู้ว่าผมสายตาสั้นหลังจากที่ใส่แว่น มีครูพละคนหนึ่งเขามีเด็กนักเรียนที่เขารักมากอยู่ห้องเดียวกับผมนี่แหละ เขาชอบล้อพ่อแม่ผมผมจึงขู่ถ้าไม่เลิกจะต่อยไม่จบง่ายๆนะอะไรแบบนี้ พอไอครูคนนี้รู้เขาชอบด่าผมในห้อง ไม่ก็ชอบเหยียดหยามผมในวิชาพละและให้แค่เกรด1กับผม เรื่องนี้บอกตายายแล้วแต่พวกท่านไม่ค่อยอยากมีเรื่องกะปล่อยผ่านๆไป ครูคนนี้ก็สั่งไม่ให้เพื่อนสนิทผมตอนนั้นคบกับผมด้วยมันแย่มากหลังจากที่สั่งแบบนั้นไม่มีใครคบกับผมเลย จนถึงวันหนึ่งผมเอาโนตรบุคมานั่งทำรายงานใต้อาคารเรียนพวกเค้าก็กลับมาคบกับผมทันทีความเป็นเด็กตอนนั้นคือไม่ได้คิดอะไร
แต่เรื่องมันเกิดจริงๆตอนม.1 เพื่อนของผมจะโดนต่อยแต่ผมเข้าไปห้าม แต่ผมโดนรุมต่อย5คนอะ เพราะเค้าหาว่าผมเข้าไปยุ่งจังหวะนั้นเพื่อนผมอยู่นั่นหมดตอนที่ผมโดนต่อยผมมองไปซ้ายขวา เพื่อนเขาไม่คิดจะเข้ามาช่วยผมซักคน ผมกลับบ้านมาแล้วก็คิดเรื่องนี้แต่ก็คิดว่าคิดไปเองมั้ง จากนั้นพวกเพื่อนๆของผม ก็ไปคบกับคนที่ต่อยผม คือหลังจากนั้นผมกลายเป็นคนที่ต้องอยู่คนเดียว
จนวันหนึ่งผมก็ไม่เลิกนิสัยเสียทำเหมือนเดิม ไปปกป้องเพื่อนสนิทคนนี้เป็นคนดีมันเป็นคนที่พัฒนาการช้าจึงโดนแกล้ง ตอนนั้นอยู่ม.2 มันมีรุ่นพี่ซ้ำชั้นคนนึงเป็นคนที่ติดบุหรี่จนตัวดำปากดำเหม็นบุหรี่ติดตัวคนนี้คือโคตรเกลียด ผมก็เห็นมันแกล้งตบหัว ขู่ไม่ก็ใช้งานให้ไปโรงอาหารไปซื้อขนมมาให้แต่ให้เงินไปผมก็รู้สึกแย่ที่เขาโดนทำแบบนั้น ผมจึงเข้าไปตีสนิทด้วย เพื่อให้เขามาเป็นเพื่อน แต่เหมือนพวกนั้นจะไม่ชอบเข้ามาแกล้งอีกในจังหวะที่ผมไม่ได้อยู่ผมกำลังทำเวรกวาดอยู่หลังห้อง มันก็ใช้งานเพื่อนผมเหมือนเดิมแต่คราวนี้ผมบอกให้ตอบปัดไปเลยกล้าๆหน่อย แต่ผมไม่คิดว่าไอรุ่นพี่นี่มันจะต่อยไง ผมกะเลยต้องเข้าไปก็มีเรื่องนิดหน่อย จากนั้น ก็เขม้นกันจนจบม.3
ได้แยกทางกันขึ้นม.ปลาย ผมก็ได้ขึ้นชั้นม.4ศิลป์ภาษาจีน ม.ปลายเป็นอะไรที่ผมสำบากที่สุดในชีวิต เพราะคราวนี้เป็นเรื่องของผู้หญิง ก็เหมือนเดิมคราวนี้เพื่อนผู้ชายนิสัยดีมาก ตอนเข้ามาใหม่ๆก็รักกันดีจนเริ่มมีเรืองเกิดขึ้นเมื่อเพื่อนผู้หญิงของผมคนหนึ่ง(แฟนในตอนนี้) โดนแกล้งในวันครูแล้วก็โดนเด้งออกจากกลุ่มมาผมก็ทำนิสัยเหมือนเดิมไงชอบดูแลคนอื่นก็งี้ ก็ไปอยู่ปกป้องเค้าเหมือนเดิมเพื่อนผช.ก็ไม่กล้ายุ่งไงเพราะในห้องมีผช.8คนผญเป็น40 ผมก็เด้งออกมาอยู่กัน2คนกะได้วะไรงี้ จากนั้นก็มีเรื่องกับห้องปกครองครับ555+ กฏโรงเรียนห้ามมีแฟนแต่เค้าไม่ได้เคร่งหรอกแต่ผมเป็นเด็กม.4 ก็ต้องโดนเป็นธรรมดาเพราะไปไหนมาไหนกัน2คนตอนนั้นเป็นแฟนกันละครูเค้ากะเรียกไปพบครูคนนี้ก็เข้าใจอยู่แหละจึงไม่ได้ทำอะไร แต่ที่สำคัญคือ ครูประจำชั้นกับครูนักศึกษา ผมโดนหนักมากตั้งแต่ด่าออกไมค์ที่หน้าห้องตั้งแต่แขวะว่าไม่เคยเห็นใครที่คบกันแบบนี้ไม่ท้องเลยซักคน ไม่ก็ไม่เคยเห็นใครจบไปแล้วรักกันเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เค้ากะเห็นละแหละ นี่แหละจบละเนี้ยยังรักกันยุเลยโถ่ จากนั้นก็มีเรื่องกับรุ่นน้องเพราะมีคนในห้องไปเซี่ยมให้รุ่นน้องมาด่าไม่ก็เอาตีนมาชู ต่อหน้าบ้าง
ผมก็ไปบอกกับครูหัวหน้าระดับ แต่สุดท้ายก็คือเค้าบอกต้องแก้ไขจากตัวผม...เอิ่มคือมันทำไม่ได้เพราะต้นเหตุอะอยู่ที่ไอคนที่เซี่ยมอี่พวกรุ่นน้องผมเข้าไปด่าอี่พวกรุ่นน้องผู้หญิงพวกนี้เนี้ยมันก็หายไป อะแก้ด้วยตัวเอง
จากนั้นขึ้นม.5มันก็จะลำบากเพราะงานกลุ่มมันหากลุ่มไม่ได้ต้องแยกกัน ก็ไม่ได้มีไรมากมีเรื่องนิดๆหน่อยๆส่วนมากก็จะเหมือนเดิมแกล้งนู่นนี่แต่ผมก็จัดการไปได้ประมาณนั้น
จนถึงม.6มันแย่มากๆเพราะได้อยู่กลุ่มเข้าค่ายภาษาจีนกับคนที่แบบแย่อะมากๆผู้หญิงคนนี้ อธิบายก่อนว่า คนที่เรียนจีนจะมีแบบพี่รหัสป้ารหัสไรงี้คือ ทุกคนจะมีแซ่หรือ สกุล เป็นของตัวเองไม่เหมือนกันแล้วแต่ว่าจะสุ่มได้พี่รหัสเป็นใครคือคนในสกุลของผมคือเก่งค่ายทุกปีของผมคือชนะทุกปีอะ มันจะมีกิจกรรมให้แข่งกัน2วันแล้วสรุปผลแล้วแบบ รุ่นพี่ผมอะพาชนะทุกปีจนมาถึงปีผม ได้มาอยู่กับอี่2ตัวเนี้ยโคตรแย่คือ ประชุมกันไม่มีปัญหาเลยคือผมกับแฟนจะไปคิดเพลงภาษาจีน ท่าตบมือ การแสดงคิดมาครบหมด ป้ายกลุ่มทำมาหมด แล้วลงมะติให้อี่เด็กกีฬาผมเรียกมันเด็กกีฬาละกันนะ มันไม่คุมรุ่นน้องทำอะไรชุ่ยๆบอกให้ฝึกท่ากลุ่มอะไรก็ไม่ฝึกจนถึงวันเข้าค่ายแบบไม่มีใครพร้อม ของแต่งกายที่ให้พวกมันรับผิดชอบ ก็มานั่งทำตอนจะเข้าค่ายเหลือเวลาอีกแค่ชม.เดียวคือโคตรแย่การแสดงคนแสดงง่อยมากไอคนท่องบทแบบผมกับแฟนเนี้ยก็นั่งท่องไปทั้งคืนเลย ผมก็สั่งอะไรไม่ได้เลยไม่มีใครฟังเพราะผมไม่ใช่หัวหน้าเพราะพอผมสั่งอีหัวหน้าบอกเอาน่าๆ แบบสบายจัง ตอนนี้ยังไม่ตัดใจนะจนถึงการทำอาหารผมมั่นใจในการทำอาหารของผมมากๆสุดๆ จนมาถึงการทำหม่าล่าแข่งกันผมทำพริกหม่าล่า แต่คราวนี้พวกมันไม่ให้ใช้ พวกมันบอกเหม็น ผมแบบ หะ! ก็ตอนนี้คือกลุ่มนี้ตกไปอยู่ในการควบคุมของอี่2คนนี้ไปแล้วคือทำอะไรไม่ได้แล้ว จนเชียให้ทีมตัวเองแพ้อะ5555+ คือจากที่คนกลัวกลุ่มผมเพราะมีผมกับแฟนตอนนี้คือแบบหัวเราะใส่หมดเพราะครูบอกทำไมเค็มจังงะ ผมก็เอาของผมไปให้ครูชิม ผมก็ได้รางวัลเฉพาะผมคนเดียว5555+ หน้าแหกไปซี้ จากนั้นกลุ่มผมก็ได้ที่โหล่ไป จบค่าย และจนจบม.6 ผมกะไม่ย่ำกลายเข้าไปในโรงเรียนบ้าๆนี่อีกเลยทั้งวันประชุมผู้ปกครองทั้งวันรับใบเกรดผมก็ให้ยายผมไปเอาให้เพราะเกลียดมากเกลียดโรงเรียน
ขอบคุณที่อ่านชีวิตบ้าๆของผมนะครับโคตรจะเหนื่อยหนักลำบากยากเย็นมีปัญหาอีกเยอะที่ยังไม่ได้เล่า555อันนี้คือย่อแบบย่อมากๆบายครับ