สวัสดีครับทุกคน ผมเชื่อว่าบางคนอาจเคยเจอเหตุการณ์แบบผม 

ผมกำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนวิทยานุกูลนารี จังหวัดเพชรบูรณ์ 

 ปกติผมเป็นคนเงียบๆ ครับ ไม่ค่อยชอบคุยกับใคร โอเคเข้าเรื่องเถอะ
ตั้งแต่ตอนผมอยู่ประถม ประมาณ ป.4 เทอม 2 ครับ ผมย้ายโรงเรียนมาที่โรงเรียน
แห่งหนึ่งในจังหวัดมุกดาหาร ก็เป็นโรงเรียนไม่ใหญ่มาก ก็ค่อนข้างเล็กอยู่แหละ
ผมมาอยู่ที่นั่นถึงป.6 แรกๆ มาก็ดีนะสำหรับผม เพื่อนก็ดีเรียนก็ดี ก็ไม่มีปัญหาอะไร
ผ่านมาสักพัก โอเคเดี๋ยวผมจะเล่าทีละเหตุการณ์

เหตุการณ์ที่ 1 น่าจะอยู่ช่วง ป,5 หรือ ป,6 มันมีวันนึง ผมได้มีโอกาศไปอบรมธรรมะ
ที่วัดข้างโรงเรียนผม อบรม 2 วัน 1 คืน โอเค วันนั้นเป็นวันที่ผมจะไม่มีวันลืม คือวันที่
ผมโดนรังแก จากไอ้ปลื้ม มันเป็นเพื่อนในห้องผมเอง ไม่รู้มันโดนผีเข้าหรืออะไร 

แต่ก่อนหน้านั้นไอ้ปลื้มกับผมไม่เคยมีปัญหากัน วันนั้นไอ้ปลื้มมันทำสีหน้าเหมือนไปโกรธใครมา
มันขึ้นเสียงกับผมแต่ไม่ถึงกับตะโกน มันจับผิดผมทุกอย่าง คือผมทำอะไรก็ผิดไปหมด 
ทีแรกผมก็ไม่คิดอะไร ตอนครูสั่งให้เรานั่งสมาธิ เราก็นั่งทำสมาธิของเราอยู่ดีๆ ไอ้ปลื้มมันสลับที่กับ
เพื่อนมาอยู่หลังเรา มาบอกเราว่านั่งดีๆ แล้วมันก็เอามือมาต่อยหลังเรา หน้ามันแดงมาก ผมก็ไม่สนใจ
แต่มันทำแบบนี้หลายครั้ง จนผมน้ำตาซึมตอนหลับตา คือมันอะไร ผมก็แค่หลังค่อมนิดหน่อ
ย มันต่อยเจ็บอยู่นะ แต่ตอนนั้นมันโชคดีที่ครูไม่เห็น มันพยายามสลับที่กับเพื่อนเพื่อมาแกล้งเรา
ไม่สินั่นเรียกรังแก มันต่อยหลังผมด่าผม ทำไปซ้ำๆ 2 วัน จนตอนยายเดินมารับผม ผมเก็บอารมณ์
ไม่ไหวเลยร้องไห้ยายก็ปลอบใจ และ พาผมกลับบ้าน แต่ที่แย่คือผมต้องร้องไห้ ต่อหน้าคนากมาย
มัยทำให้ผมหน้าแตก ผมคิดว่าเรื่องมันจะจบแต่ไม่เลย ไอ้ปลื้มมันมาแกล้งผมแบบต่อเนื่องเลย
มันด่าเรา ทำร้ายเรา ทีเราไปฟ้องครู ครูบอกว่าปลื้มแค่ใส่ใจเราอยากให้เราได้ดี เลยต้องมาบอกเรา
ต่อหน้าครูไอ้ปลื้มมันดีกับเรามาก เพื่อให้ครูไว้ใจมัน มันทำแบบนี้ไม่เลิก

อ้าว แล้วทำไมไม่ตอบโต้ล่ะ ทำไมไม่หนี ถ้าผมด่าหรือใช้กำลังตอบโต้มัน มันก็จะต่อย หรือไม่ก็
รังแกให้หนังกว่าเดิม มันวิ่งเร็ว และ แข็งแรงกว่าเรา ถ้าเราไปสู้กับมัน ยังไงเราก็จะเจ็บตัว 
และอาจทำให้เรื่องมันบานปลายมากกว่าเดิม

จนวันหนึ่ง เป็นวันที่เราตอบโต้มันครั้งแรก ไอ้ปลื้มมันด่าต่อหน้าเพื่อน คือโกรธจริง ทนไม่ไหว
ขึ้นเสียงอย่างสุดด่ามันกลับ ต่อหน้าเพื่อน ผมไม่สนว่าใครจะว่าอะไร แต่มันไม่ยุติธรรม ที่จะ
โดนรังแก และ เป็นฝ่ายถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว จบๆไป ผมบอกครูเรื่องทั้งหมด

เอาจริงๆ ผมอาจผิดนะ ที่ด่าไปแบบนั้น เพราะเสียงผมน่าจะไปรบกวนเพื่อน เอาเถอะ
อันนี้ผมผิดผมยอมรับ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ให้อภัยกันได้ ทุกคนน่าจะเข้าใจผมนะ

มันเจ็บปวดมาก ถ้าถามตอนนี้ผมย้ายโรงเรียนแล้ว ผมตัดขาดกับมันแล้ว ผมหายโกรธมั้ย???
ผมตอบตามตรง ผมไม่มีทางหายโกรธมันแน่นอน 
มันมีสิทธิที่จะไม่ทำ แต่มันดันทำ 

ส่วนเหตุการณ์ที่ 2 เดี๋ยวผมจะเล่าในครั้งต่อไป ถ้ามีเวลานะ ช่วยอ่านเหตุการณ์แรกก่อนนะครับ

ใครที่เคยเจอเหตุการณ์แบบผมสามารถ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้
ขอบคุณที่อ่านให้จบ โชคดีครับ