เสียงเรียกวิญญาณหลง

ก่อนอื่นเราขอแทนตัวเองว่าชานะ
ชาอยู่น่านตั้งแต่ชายังเด็ก สมัยที่ชายังเด็กได้มีน้าสะใภ้คนหนึ่งเข้ามาในบ้าน  ทุกคนในบ้านรักน้าสะใภ้มาก
จนน้าสะใภ้ได้หนีออกไปจากบ้าน ผ่านมาเจ็ดปีแล้ว ป้าของชาเสียเมื่อสองปีก่อน ก่อนที่ป้าจะเสียป้าได้เล่าให้ชาฟังว่า
ตอนที่น้าสะใภ้เข้ามาอยู่นั้น ปู่กับย่าของชาโดนทำเสน่ห์ใส่ทำให้หลงและรักน้าสะใภ้มาก จนได้มีปากเสียกับลูกสาวคนกลางก็คืออาของเรา
เพราะอาเราทนไม่ได้ที่เห็นทรัพย์สินเงินทองหลายๆอย่าง น้าสะใภ้ได้ไปมากทั้งๆที่พึ่งเข้ามาเอง ทุกคนบ้านโดนทำของใส่โดยไม่รู้ตัว 
ชาก็เป็นหนึ่งในนั้น กลางดึกทุกคืนป้าเล่าว่า ป้าจะเห็นชาลุกขึ้นมา แล้วนั่งลืมตาทำหน้าโกรธจ้องไปที่หน้าป้า(ชากับป้านนอนห้องเดียวกัน)
ซึ่งตอนนั้นชาอยู่ ป.5 เลยไม่ค่อยรู้เรื่องมากนัก น้าสะใภ้ได้โกงเงินและหนีไปพร้อมกับเงินสองล้าน จนถึงตอนนี้ก็ยังไงเจอตัว ของที่ทำใส่ไม่รู้ว่าหาไปรึยัง
ตอนป.6 ชาจำได้คร่าวๆ ว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่ชาเจอกับเหตุการณ์แปลกๆมากมาย บ้านของชาข้างหลังเป็นป่า บ้านชานั้นชอบกินข้าวดึก ชาต้องมาล้างจานตอนสามทุ่ม ตอนที่ล้างอยู่นั้น ชาได้ยินเสียงกระทบไม้ ชานึกว่าเป็นเพื่อนแถวบ้านมาแกล้ง เลยด่าทอไปว่าอย่ามาแกล้งกู จากนั้นเสียงกระทบไม้มันก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก ชาก็เงียบและล้างจานต่อไป เสียงกระทบมันก็ดังเรื่อยๆขึ้น จนชาตะโกนไปด่าไปอีกครั้ง เสียงมันกระทบรัวๆ ตอนล้างจานเสร็จแล้วชากำลังเดินเข้าบ้านเสียงก็ยังไม่หยุด ชาเลยเดินออกมาด่าอีกครั้งด้วยความที่นึกว่าเพื่อน แต่ชากลับเจอแสงสีแดงมันมัวมาก แต่มันก็เหมือนมีลูกตาสีแดงกำลังจ้องชาอยู่เลย ชาไม่ได้สนใจอะไร เลยรีบขึ้นบ้าน จังหวะนั้นมีแมวตัวสีดำกระโดดผ่านหน้าชาไป ชาตกใจมากเลยกรี๊ดอย่างจังๆ
เมื่อเข้าห้องนอนไปชาก็ไปขอโทษป้าที่ทำเสียงดัง บ้านชาเป็นบ้านไม้ค่ะมันเลยจะได้ยินเสียงง่าย แต่ป้าของชากลับบอกว่า ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
คืนนั้นชาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยปล่อยผ่านไป จากนั้นชาก็เจอเหตุการณ์ต่างๆไปเรื่อยๆ ทั้งฝันเห็นผู้หญิงสวมชุดขาวจะเอาชาไปอยู่ด้วย
เห็นผู้หญิงใส่ชุดขาวอยู๋รั้วหน้าบ้านพอไปเปิดกลับไม่เจอใคร ชาก็ปล่อยผ่านไปด้วยความที่เราเป็นเด็ก บ่อยครั้งที่ชาได้ยินเสียงคนเรียกชื่อตัวเอง
มันเป็นเสียงแว่วๆใกล้ๆหู ชาหันหลังไปก็ไม่เจอใคร พอถามใครก็บอกไม่ได้เรียก ชาหูแว่วไปเอง 
พอขึ้นชั้นม.ต้น ชาย้ายไปเรียนต่างจังหวัด ชาก็ยังเจอเหตุการณ์แปลกๆไม่จบไม่สิ้น ย่าของชาเลยพาไปวัด พระท่านให้ตะกุดมาแล้วบอกให้เก็บไว้กับตัว
อย่าให้หาย พอชาถามว่ามีอะไร พระท่านก็ไม่ตอบแต่บอกให้เชื่อท่านไว้ จนม.3 ชาก็ย้ายกลับไปอยู่ที่น่านเหมือนเดิม 
หลังจากมาอยู๋ได้สองสามวัน ชาก็พึ่งนึกได้ว่าลืมตะกุดไว้ที่บ้านเก่า แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร 
อาการเดิมๆของชาเริ่มกลับมา ตอนนั้นมันมาทั้ง เสียง กลิ่นเหม็น ชาก็ยังไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร จนใกล้จนม.3 ช่วงอาทิตย์ก่อนจบชาฝันว่าผู้หญิงชุดขาว ซึ่งชาไม่แน่ใจว่าใช่คนเดียวกันกับที่ชาเจอไหมเพราะทุกครั้งที่ชาเห็น มันไม่มีหน้า ชาฝันว่าเขาจะมาเอาชีวิตชาไป ชาก็ไม่ได้เอะใจอะไรก็แค่ความฝัน
จนเมื่อปิดเทอมเเล้ว ชาตื่นมากลางดึกเพราะรู้สึกว่าหายใจไม่สะดวกมันอึดอัดจนเกินไป คราวนี้ชาเห็นเงาดำตะคุ่มๆ หนังบนตัวชา ชากลัวมากไม่รู้ว่าตัวเองนั้นคิดไปเองรึเปล่า ได้แต่ท่อนะโมตัสสะแล้วก็แผ่เมตตา แล้วก็เผลอหลับไป วันต่อมาชากำลังขับรถไปอีกหมู่บ้าน ทางมันลาดชันมาก ตอนที่ชากำลังขับรถลงมาจู่ๆเบรก คันบิดมันบิดไม่ได้ ชาหันไปดูจากกระจกหลัง ผู้หญิงชุดขาวคนนั้นคราวนี้ชาเห็นหน้าตาเธอเป็นสีเลือด พอมองตรงทางข้างหน้ารถของชาก็ได้คว่ำลง ตอนนั้นยังดีที่ข้างหลังเป็นหญ้า ชาได้สติกระโดดลงจากรถก่อน กลับบ้านมาชาโดนดุเพราะเอารถล้ม ไม่รู้จะอ้างเหตุผลว่าอะไร พูดไปคงไม่มีใครเชื่อ 
ชานอนไม่หลับคืนนั้นทั้งคืนชานอนไม่ได้อีกเลย  บางครั้งก็มักมีคนเห็นผู้หญิงชุดขาวตามหลังชามาด้วย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่