นี่เป็นครั้งแรกที่เขียนเรื่องนี้เพราะเริ่มรู้สึกอึดอัดใจจริงๆง
เราแต่งงานมาสิบสามปีมีลูกชาย 1 คน
สามีดีทุกอย่างทำงานบ้านเลี้ยงลูกเงินเดือนออกมา
ก็ให้เรา ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้โดยรวมถือว่าเป็นพ่อและสามีที่ดีมากคนนึง
แต่แฟนเป็นคนชอบเล่นเกมส์มากถึงขั้นติดแต่ไม่เสียงานเคยทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้ง
เพราะเล่นดึกดื่นไม่นอน ตื่นเช้าไปทำงานจนสุขภาพเริ่มแย่ตัวเค้าอาจจะคิดว่าเค้าเล่นแต่ไม่กระทบงาน
ลูกเค้าก็ดูแลงานบ้านเค้าก็ช่วยแต่มันทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายกับความไม่รักไม่ใส่ใจสุขภาพตัวเอง
ประกอบกะเล่นให้ลูกเห็นลูกก็เล่นตามเพราะลูกบอกว่าพ่อยังเล่นได้ถามว่าเคยจับเข่าคุยมั้ยต้องบอกว่าไม่รู้กี่รอบละจนเบื่อ เค้าไม่ชอบเข้าสังคมไม่ค่อยมีเพื่อนไม่มีเครือข่ายเลิกงานกลับบ้าน
ไม่มีความเป็นผู้นำ ทุกเรื่องทุกอย่างเราต้องเป็นคนคิดตัดสินใจแก้แญหาเองหมดเค้าคอยทำตาม
สรุปเราเหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัวเวลาถามว่า
อนาคตถ้าโดนจ้างออกจะทำอะไรต้องคิดเผื่อบ้างนะ
(ที่บริษัทเริ่มมีจ้างออก) คำตอบที่ได้คือไม่รู้คิดไม่ออกบางทีเราก็เหนื่อยกับการที่ต้องคอยคิดอะไรเองทุกเรื่องทุกอย่าง เค้ามีหน้าที่ตื่นมาไปทำงานเย็นเลิกงานกลับบ้านบางเรื่องที่ ผช ควรรู้ควรทำควรจัดการ
แต่เราต้องทำเองหมดเช่น ต่อประกันรถ ภาษี พรบ เอารถเข้าอู่ ถ้าเราบอกเค้าก็ทำคือรอคำสั่ง
เวลาว่างของเค้าคือเล่นเกมส์ ลูกเครื่องนึงพ่อเครื่องนึง เราอยากให้เค้าพาลูกไปทำกิจกรรมเล่นกีฬาบ้างแต่เค้าไม่เล่นกีฬาสรุปเกมส์คือชีวิตจิตใจเค้า
เค้าทำงานโรงงานเข้ากะเราทำงานตามเวลาราชการ ซึ่งเวลาแทบจะไม่ตรงกันเลยถ้าเค้าเข้ากะกลางคืนก็จะไม่เจอกันเลยอาทิตย์นึง ซึ่งถ้าอยู่คนเดียวเค้าก็เล่นเกมส์เป็นปกติอยู่แล้วพอเค้าเปลี่ยนมาเข้าเช้ากว่าจะถึงบ้านก็สองทุ่มสามทุ่มเราก็ต้องพาลูกนอน ก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย พอลูกหลับเค้าก็ไปเล่นเกมส์์ขึ้นมานอนตอนไหนไม่รู้เพราะเราหลับก่อน เช้าตีห้าเค้าก็ออกไปทำงานละก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยวันๆ พอนานวันเราเริ่มรู้สึกว่าเหมือนต่างคนต่างอยู่ จนบางครั้งก็คิดว่าเราจำเป็นต้องมีสามีมั่ย
สามีติดเกมส์
เราแต่งงานมาสิบสามปีมีลูกชาย 1 คน
สามีดีทุกอย่างทำงานบ้านเลี้ยงลูกเงินเดือนออกมา
ก็ให้เรา ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้โดยรวมถือว่าเป็นพ่อและสามีที่ดีมากคนนึง
แต่แฟนเป็นคนชอบเล่นเกมส์มากถึงขั้นติดแต่ไม่เสียงานเคยทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้ง
เพราะเล่นดึกดื่นไม่นอน ตื่นเช้าไปทำงานจนสุขภาพเริ่มแย่ตัวเค้าอาจจะคิดว่าเค้าเล่นแต่ไม่กระทบงาน
ลูกเค้าก็ดูแลงานบ้านเค้าก็ช่วยแต่มันทำให้เรารู้สึกเบื่อหน่ายกับความไม่รักไม่ใส่ใจสุขภาพตัวเอง
ประกอบกะเล่นให้ลูกเห็นลูกก็เล่นตามเพราะลูกบอกว่าพ่อยังเล่นได้ถามว่าเคยจับเข่าคุยมั้ยต้องบอกว่าไม่รู้กี่รอบละจนเบื่อ เค้าไม่ชอบเข้าสังคมไม่ค่อยมีเพื่อนไม่มีเครือข่ายเลิกงานกลับบ้าน
ไม่มีความเป็นผู้นำ ทุกเรื่องทุกอย่างเราต้องเป็นคนคิดตัดสินใจแก้แญหาเองหมดเค้าคอยทำตาม
สรุปเราเหมือนเป็นหัวหน้าครอบครัวเวลาถามว่า
อนาคตถ้าโดนจ้างออกจะทำอะไรต้องคิดเผื่อบ้างนะ
(ที่บริษัทเริ่มมีจ้างออก) คำตอบที่ได้คือไม่รู้คิดไม่ออกบางทีเราก็เหนื่อยกับการที่ต้องคอยคิดอะไรเองทุกเรื่องทุกอย่าง เค้ามีหน้าที่ตื่นมาไปทำงานเย็นเลิกงานกลับบ้านบางเรื่องที่ ผช ควรรู้ควรทำควรจัดการ
แต่เราต้องทำเองหมดเช่น ต่อประกันรถ ภาษี พรบ เอารถเข้าอู่ ถ้าเราบอกเค้าก็ทำคือรอคำสั่ง
เวลาว่างของเค้าคือเล่นเกมส์ ลูกเครื่องนึงพ่อเครื่องนึง เราอยากให้เค้าพาลูกไปทำกิจกรรมเล่นกีฬาบ้างแต่เค้าไม่เล่นกีฬาสรุปเกมส์คือชีวิตจิตใจเค้า
เค้าทำงานโรงงานเข้ากะเราทำงานตามเวลาราชการ ซึ่งเวลาแทบจะไม่ตรงกันเลยถ้าเค้าเข้ากะกลางคืนก็จะไม่เจอกันเลยอาทิตย์นึง ซึ่งถ้าอยู่คนเดียวเค้าก็เล่นเกมส์เป็นปกติอยู่แล้วพอเค้าเปลี่ยนมาเข้าเช้ากว่าจะถึงบ้านก็สองทุ่มสามทุ่มเราก็ต้องพาลูกนอน ก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย พอลูกหลับเค้าก็ไปเล่นเกมส์์ขึ้นมานอนตอนไหนไม่รู้เพราะเราหลับก่อน เช้าตีห้าเค้าก็ออกไปทำงานละก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยวันๆ พอนานวันเราเริ่มรู้สึกว่าเหมือนต่างคนต่างอยู่ จนบางครั้งก็คิดว่าเราจำเป็นต้องมีสามีมั่ย