เราคิดว่าเราหมดรักสามีแล้วค่ะ เราไม่อยากคุยไม่อยากคิดอะไรร่วมกับสามีอีกแล้ว เราเคยอาศัยอยู่ที่ไทยแล้วย้ายไปอเมริกา สามีไม่ได้มีอะไรไม่ดีเลย แต่เราว่าทุกอย่างมันเริ่มแย่ตั้งแต่เราเริ่มออกไปทำงาน เพราะเราเครียดจากงาน แล้วแทนที่สามีจะเห็นใจ สามีกลับบ่นเรื่องงานบ้าน ซึ่งเราไม่มีเวลาจะทำ แต่สามีกลับบ้านมาก่อนเค้าเลยค้องเป็นคนทำหรือบ่นว่าเรากลับดึกไปบ้าง เงินเดือนเราน้อยไปบ้าง เราก็ไม่ได้ชอบงานเราเลยแต่ที่ทำตอนแรกเพราะสามีโดนเลย์ออฟ เราเลยออกมาหางานทำ พอทำไปเรื่อยๆมันก็มีปัญหาจุกจิกๆ เราก็เลยเครียด  พอเราขอสามีเปลี่ยนสายงาน สามีก็ไม่ให้เปลี่ยนเพราะมันเป็นสายที่โตได้ แล้วก็ไม่ให้เราออกมาอยู่บ้านเป็นแม่บ้านเพราะบอกว่าเงินไม่พอ แต่สามีเราทำงานได้ปีละ 8 หมื่นเหรียญ usd รวมโบนัสก็เกือบ หกหลักแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าไม่พออะไร ทีนี้พ่อเราเสียเราก็สติแตกไปเลย ก่อนหน้านี้ลุงที่อยู่บ้านเดียวกันมาตั้งแต่เราเกิดก็เสียในปีเดียวกัน แล้วก็เพื่อนที่สนิทเสีย 2 คน เราไม่ได้กลับไปดูใจหรือร่วมงานศพใครเลยยกเว้นกลับไปร่วมงานศพพ่อ พอสามีรู้ว่าเราสติแตก สามีก็เลยพากลับไทย เพราะใจสามีก็ไม่อยากจะซื้อบ้านแล้วตั้งรกราก แล้วเราก็คิดว่าถ้ายังไงเราต้องทำงาน เรากลับมาทำที่ไทย ใกล้ๆครอบครัวดีกว่า จริงๆ คือตอนนั้นเราน่าจะขอเลิกกับสามีไปเลย เพราะตอนนี้ย้ายมาอยู่ไทย สามีก็ต้องมาสอนหนังสือได้เงินน้อยกว่าเดิมมากๆไร้สวัสดิการ เราก็ยังต้องหางานทำอยู่ คือเห็นใจสามีที่อุตส่าห์พาเรากลับไทย ถ้าเราเลิกกับเค้า เค้าก็ยังมีงานเงินดีๆทำ แต่ที่ไม่ได้ขอเลิกเพราะเราก็ห่วงลูก เพราะลูกอยู่กับเค้าคงดีกว่าอยู่กับเรา เพราะสามีมีเงิน แต่เค้าชอบดุลูกหยาบคาย สงสารลูกมาก ลูกยังเคยมาบอกเราว่ารักแม่มากกว่า เพราะพ่อ rough กับเค้า แต่ถึงอย่างไรการที่สามีพากลับไทย มันไม่ได้ทำให้เราซาบซึ้ง หรือรักสามีขึ้นเลย บางทีอยู่ห้องเดียวกันเรายังไม่อยากจะอยู่ด้วย แต่ที่ทนเพราะมีลูกด้วยกัน เราพยายามคิดถึงความดีที่เค้าเคยทำให้ แต่เวลาเค้าพูดจาไม่ดีใส่เรา คือแบบส่อเสียด หรือพูดจาทำนองว่าความคิดเราไม่เข้าท่าหรืออะไรแบบนี้ เราก็จะเกลียดสามีขึ้นมาทันที มันทำให้เราไม่อยากคุยกับเค้าอีกต่อไป ตอนนี้เราเสแสร้งกับสามีมาก สามียังบอกรักเราทุกวัน แต่เราตอบกลับได้ไม่เต็มคำจริงๆ รู้สึกอึดอัดมาก เราควรต้องทำยังไงให้ความคิดลบๆหมดไป เราไม่อยากคุยกับสามีตรงๆเพราะกลัวเค้ารับไม่ได้ แล้วมันจะหนักกว่าเดิม

ใจเราอยากเลิกกับเค้ามาก ถ้าไม่มีลูกด้วยกันเราคงไปนานแล้ว แต่ในเมื่อเราอยากรักษาสภาพครอบครัวไว้ เราควรจะทำยังไงไม่ให้ตัวเองเป็นบ้าตายไปเสียก่อน