คือเราเป็นร้านค้าซึ่งเปิดกิจการที่น่าเชื่อถือ เราค้าขายกับซัพพลายเออร์ต่างๆมาหลายปีและไม่เคยมีปัญหาเรื่องการเงินเลย เมื่อ2ปีก่อนมีบริษัทหนึ่งมาติดต่อให้เป็นตัวแทนขายขนมนำเข้ายี่ห้อหนึ่ง ซึ่งในเงื่อนไขการตกลงทำตัวแทนบริษัทจะเป็นผู้ชำระค่าใช้จ่าย อาทิเช่น ค่าน้ำมันรถ ค่าจ้างพนักงานขาย ค่าสึกหรอรถ และรายการโปรโมชั่นที่ให้เราไปจัดให้กับลูกค้าปลายทาง เช่นซื้อ10ลังฟรี1 ลัง บริษัทแม่จะเป็นผู้รับผิดชอบของแถมที่ได้ทำโปรโมชั่นไป เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นตัวแทนสินค้ายี่ห้อนี้ได้2เดือน ผจก.ที่เปนคนมาคอนแทคเราลาออก หลังจากนั้น นโยบายของบริษัทก็เปลี่ยนคือจะไม่รับผิดชอบความเสียหายของสินค้าในตลาดเช่น หมดอายุ ชำรุด (แต่ก่อนที่มาติดต่อบอกเคลม 100%เพื่อให้เรามั่นใจในการรับสินค้ามาขาย) เราจึงบอกงั้นเราเลิกเป็นตัวแทนละกันให้คนของบริษัทมาเก็บสินค้าที่เป็นสต็อกทั้งหมดคืนเพื่อให้เกิดความเสียหายน้อยสุดเนื่องจากขนมมันมีอายุสินค้า และบริษัทจะได้นำสินค้าไปขายต่อได้และเราก็ไม่ต้องเปลืองพื้นที้ในการวางสินค้าที่ไม่คิดจะขายแล้ว บริษัทส่งคนมาเก็บคืนแล้วเงียบหายไปเลยหลังจากนั้นมา 1 ปี พนักงานบริษัทโทรมาบอกให้ชำระค่าสินค้า ให้จบเพราะต้องปิดงบ
เราจึงทำอีเมลขอดูเอกสาร ในการรับสินค้าคืนจากบริษัทเราไปเพื่อเอามาเช็คยอดใบcn ที่ทางบริษัทส่งมาทางemail คำตอบคือ หาเอกสารไม่เจอ แต่ยืนยันว่ายอดชัวร์แน่นอน เราบอกใครจะเชื่อว่าชัวร์ของเก็บไปเป็นปี ละเพิ่งมาเคลีย มันต้องแสดงหลักฐาน ที่เราไม่okคือ ยอดที่เคลียค่าใช้จ่าย(พวกค่าน้ำมัน ค่าจ้าง ค่าสึกหรอค่าโปรโมชั่นที่ทำไป2เดือนที่ตกลงกันไว้คือมั่วมาก จาก6หมื่นกว่า เหลือ 5หมื่นกว่า แค่จุดแรกเราก็ว่าบริษัทมั่วแล้วละของที่เก็บไปจะมั่วขนาดไหน แล้วพนักงานที่เก็บสินค้าก็โทรมาอีกว่าขอระยะเวลาที่แน่ชัดว่าจะเคลียวันไหน เราตอบกลับไปว่า คุณมาถามเวลาแล้ว1ปีที่ผ่านมาคุณทำไมไม่มาเคลีย วันนี้เกิดความเสียหายลูกค้าที่เราไปขายสินค้า คืนสินค้าหมดอายุกลับมา ของแพคเกจชำรุดเก็บคืนกลับมาบริษัทคุณยังไม่มาเคลียเลย ตอนมาเสนอให้ทำ มีคนมาคุย ตอนเลิกส่งเมล กับโทรศัพท์ มาเคลีย ทิ้งท้ายพนักงานมาพูดเหน็บแนมว่างั้นจะส่งเมลล์มากราบขอโทดละกัน คืองี้ก็ได้เหรอ อยากเล่าเป็นอุทาหรณ์ค่ะ ว่าสมัยนี้ถ้าจะซื้อขายเราต้องดูบริษัทที่ รับผิดชอบไม่ใช่ ตอนขายพูดอะไรก็ได้ พอเกิดความเสียหายใช้อีเมลมาแทน