ก็ดูเป็นกระทู้ซ้ำซาก จริงๆเราก็เคยเสิร์ชหาอะไรแนวๆนี้
แนวแอบชอบคนที่ทำงาน อะไรแบบนี้
แต่อยากลองเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง...แค่อยากระบายความในใจ
จริงๆชอบใครหลายคนมาเยอะมาก มากจนดูบ้าผู้ชาย555
แต่ที่ผ่านมา...แป้กหมดไม่สดชื่น!! T_T
แต่ตอนนี้ เราไม่ได้ชอบใครเลยนอกจาก คนที่เรากำลังจะเล่า
- เขาอายุ 40+
- เขาเป็น ผจก. แผนกอื่น
- เขาพูดภาษาอังกฤษเก่ง
- เขาไม่หล่ออะไรเลยอ่ะ
- เขาจะมีคนพูด ว่าเขาไม่ดี ใจร้าย อะไรแบบนี้บ่อย
- เขาโสดเวอร์
เริ่มเจอเขาคนนี้ ตอนลาออกจากที่เก่า มาเข้าที่ใหม่
เดือนแรกที่เข้าที่ใหม่ เราเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร
ต้องเข้าประชุมกับเขาทุกวันศุกร์ เพราะเราเป็นคนจดบันทึกประชุม
เราก็จะเห็นเขาเสมอ นั่งตรงข้ามกันเลย
ในช่วงเดือนที่สอง เรามองเขาแล้วรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ
เลยรู้ว่าตัวเองชอบเขาเข้าแล้ว ชอบมาจนตอนนี้ก็ 1 ปีแล้ว
เหตุผลที่ชอบเขาคือ
- เสียงของเขา เสียงหล่อน่าฟัง
- เขาพูดภาษาอังกฤษเก่ง ดูฉลาด เก่ง
- เวลาเขายิ้ม เขาน่ารัก ถึงแม้จะมีรอยอารยธรรมบนใบหน้า
- ชอบมูฟเม้นท์ทุกสิ่งอย่างของเขา
และสิ่งที่ไม่ชอบหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปหมดหลังจากรู้ตัวว่าชอบเขา
- ไม่อยากมาทำงาน แต่เพราะมีเขาเลยอยากมาทุกวัน
- ไม่อยากออกกำลังกายก่อนเข้างาน (บ.เราจะให้ พนง.ออกกำลังกายตอนเช้าทุกวัน) แต่เพราะมีเขาเลยอยากลุกขึ้นมาเจอหน้าเขา
- ไม่อยากเข้าประชุม แต่เพราะมีเขาเลยอยากเข้าไปฟังเสียงเขา
- ไม่อยากเดินไปโรงอาหาร แต่เพราะมีเขาเลยนั่งกินนานๆ (เคยไปนั่งทับที่เขาด้วย เพราะไม่รู้มาก่อนว่าเป็นที่นั่งเขา)
เราอายุใกล้จะ 30 แล้ว เราคิดว่าเราไม่อยากชอบใครอีก
อยากชอบเขาคนนี้เป็นคนสุดท้าย ถึงเขาจะไม่เคยชอบเราเลยก็ตาม
สมมุติว่าเขาชื่อพี่กริช ทุกคนจะเรียกเขาแบบนั้น
แต่เราเรียกเขาด้วยชื่อจริง บวกคำนำหน้าว่าคุณ
เราไม่เคยคุยเรื่องอื่นกับเขาเลย นอกจากเรื่องงาน
แต่เขาเคยถามว่าเรียนจบอะไรมาหรอ อะไรแบบนี้กับเราบ้าง
คุยแบบสบายๆ เขาไม่เคยดุร้ายกับเรา
เราเคยซื้อขนมไปให้เขาหลายครั้ง และเขียนโน๊ตให้ รวบรวมความกล้า
เอาไปยื่นให้เขาที่โต๊ะ (ระดับ ผจก.) เขาก็รับนะ ยิ้มๆด้วย
เราเขียนเป็นภาษาอังกฤษ เพราะคงเขินแย่
ถ้าเขียนข้อความมุ้งมิ้งเป็นภาษาไทย
วันถัดมา เดินสวนกันแต่เช้า
เขาพูดกับเราว่า "ขอบใจนะ ขนม"
เราดีใจแบบน่าบานทั้งวัน
แต่ปกติแล้วเวลาเจอกัน เขาจะไม่ค่อยเหลือบมองซักเท่าไหร่
และก็เป็นแบบนั้นมาตลอด จนตอนนี้
ให้อะไรไป เขาก็รับแล้วยิ้ม เขียนไอดีไลน์ไปก็ไม่แอด (แรดเนาะ55)
บางทีก็แอบซื้อของฝากเพื่อนไปให้แต่ไม่บอกว่าเราให้
เวลาเตรียมเอกสารประชุมแล้วมีปัญหากับการปริ๊นท์
เราก็จะเอาเอกสารชุดที่ดูดีอ่านง่ายที่สุดไว้ให้เขา
เราแอบทำสิ่งดีๆให้เขาเหมือนเพลง สายลมที่หวังดี
แต่บางทีก็ท้อใจ เพราะเขาไม่เคยมีรีแอคชั่นแบบมีหวังกลับมาเลย
แต่เรารู้สึกว่าเขาแอบอ่อยเรานะ (5555 สำคัญตัวเองไปอี๊ก)
เราทำตัวไม่ถูกเวลาเจอเขา เคยหลบหน้าเขาอยู่ช่วงนึง
เพราะเรากลัวเขาอึดอัด ที่เราไปแสดงออกมากไปกับเขา
จนเรารู้สึดอึดอัดเหมือนกัน เลยทำตัวปกติ (ได้บ้าง)
เราพยายามทำใจ...ว่าเรากับเขาคงเริ่มต้นไม่ได้
เพราะเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ไลฟ์สไตล์ก็ดูต่างกัน
อายุก็ห่างกัน บ้านก็ไกลกัน แถมเขาชอบกลับบ้านดึก
เลยคิดว่า ดีแล้วล่ะ..ที่จบตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
เปลี่ยนความคิดที่อยากคบกับเขาเป็นคอยเห็นเขามีความสุข
เห็นเขายิ้มได้ก็พอมั้ง
ช่วงหลัง ได้ทำขนมฝีมือตัวเองไปแจกทีมงานเขา
แล้วเขาก็ได้กินของเรา ซึ่งเขารู้นะว่าเป็นฝีมือเรา
เขากินหลายชิ้นด้วย แค่รู้แบบนั้นก็มีความสุขแล้วเนาะ
แอบชอบผู้จัดการ..อายุห่างกันเป็นรอบ ชอบเขามากจริงๆ
แนวแอบชอบคนที่ทำงาน อะไรแบบนี้
แต่อยากลองเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง...แค่อยากระบายความในใจ
จริงๆชอบใครหลายคนมาเยอะมาก มากจนดูบ้าผู้ชาย555
แต่ที่ผ่านมา...แป้กหมดไม่สดชื่น!! T_T
แต่ตอนนี้ เราไม่ได้ชอบใครเลยนอกจาก คนที่เรากำลังจะเล่า
- เขาอายุ 40+
- เขาเป็น ผจก. แผนกอื่น
- เขาพูดภาษาอังกฤษเก่ง
- เขาไม่หล่ออะไรเลยอ่ะ
- เขาจะมีคนพูด ว่าเขาไม่ดี ใจร้าย อะไรแบบนี้บ่อย
- เขาโสดเวอร์
เริ่มเจอเขาคนนี้ ตอนลาออกจากที่เก่า มาเข้าที่ใหม่
เดือนแรกที่เข้าที่ใหม่ เราเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร
ต้องเข้าประชุมกับเขาทุกวันศุกร์ เพราะเราเป็นคนจดบันทึกประชุม
เราก็จะเห็นเขาเสมอ นั่งตรงข้ามกันเลย
ในช่วงเดือนที่สอง เรามองเขาแล้วรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ
เลยรู้ว่าตัวเองชอบเขาเข้าแล้ว ชอบมาจนตอนนี้ก็ 1 ปีแล้ว
เหตุผลที่ชอบเขาคือ
- เสียงของเขา เสียงหล่อน่าฟัง
- เขาพูดภาษาอังกฤษเก่ง ดูฉลาด เก่ง
- เวลาเขายิ้ม เขาน่ารัก ถึงแม้จะมีรอยอารยธรรมบนใบหน้า
- ชอบมูฟเม้นท์ทุกสิ่งอย่างของเขา
และสิ่งที่ไม่ชอบหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปหมดหลังจากรู้ตัวว่าชอบเขา
- ไม่อยากมาทำงาน แต่เพราะมีเขาเลยอยากมาทุกวัน
- ไม่อยากออกกำลังกายก่อนเข้างาน (บ.เราจะให้ พนง.ออกกำลังกายตอนเช้าทุกวัน) แต่เพราะมีเขาเลยอยากลุกขึ้นมาเจอหน้าเขา
- ไม่อยากเข้าประชุม แต่เพราะมีเขาเลยอยากเข้าไปฟังเสียงเขา
- ไม่อยากเดินไปโรงอาหาร แต่เพราะมีเขาเลยนั่งกินนานๆ (เคยไปนั่งทับที่เขาด้วย เพราะไม่รู้มาก่อนว่าเป็นที่นั่งเขา)
เราอายุใกล้จะ 30 แล้ว เราคิดว่าเราไม่อยากชอบใครอีก
อยากชอบเขาคนนี้เป็นคนสุดท้าย ถึงเขาจะไม่เคยชอบเราเลยก็ตาม
สมมุติว่าเขาชื่อพี่กริช ทุกคนจะเรียกเขาแบบนั้น
แต่เราเรียกเขาด้วยชื่อจริง บวกคำนำหน้าว่าคุณ
เราไม่เคยคุยเรื่องอื่นกับเขาเลย นอกจากเรื่องงาน
แต่เขาเคยถามว่าเรียนจบอะไรมาหรอ อะไรแบบนี้กับเราบ้าง
คุยแบบสบายๆ เขาไม่เคยดุร้ายกับเรา
เราเคยซื้อขนมไปให้เขาหลายครั้ง และเขียนโน๊ตให้ รวบรวมความกล้า
เอาไปยื่นให้เขาที่โต๊ะ (ระดับ ผจก.) เขาก็รับนะ ยิ้มๆด้วย
เราเขียนเป็นภาษาอังกฤษ เพราะคงเขินแย่
ถ้าเขียนข้อความมุ้งมิ้งเป็นภาษาไทย
วันถัดมา เดินสวนกันแต่เช้า
เขาพูดกับเราว่า "ขอบใจนะ ขนม"
เราดีใจแบบน่าบานทั้งวัน
แต่ปกติแล้วเวลาเจอกัน เขาจะไม่ค่อยเหลือบมองซักเท่าไหร่
และก็เป็นแบบนั้นมาตลอด จนตอนนี้
ให้อะไรไป เขาก็รับแล้วยิ้ม เขียนไอดีไลน์ไปก็ไม่แอด (แรดเนาะ55)
บางทีก็แอบซื้อของฝากเพื่อนไปให้แต่ไม่บอกว่าเราให้
เวลาเตรียมเอกสารประชุมแล้วมีปัญหากับการปริ๊นท์
เราก็จะเอาเอกสารชุดที่ดูดีอ่านง่ายที่สุดไว้ให้เขา
เราแอบทำสิ่งดีๆให้เขาเหมือนเพลง สายลมที่หวังดี
แต่บางทีก็ท้อใจ เพราะเขาไม่เคยมีรีแอคชั่นแบบมีหวังกลับมาเลย
แต่เรารู้สึกว่าเขาแอบอ่อยเรานะ (5555 สำคัญตัวเองไปอี๊ก)
เราทำตัวไม่ถูกเวลาเจอเขา เคยหลบหน้าเขาอยู่ช่วงนึง
เพราะเรากลัวเขาอึดอัด ที่เราไปแสดงออกมากไปกับเขา
จนเรารู้สึดอึดอัดเหมือนกัน เลยทำตัวปกติ (ได้บ้าง)
เราพยายามทำใจ...ว่าเรากับเขาคงเริ่มต้นไม่ได้
เพราะเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ไลฟ์สไตล์ก็ดูต่างกัน
อายุก็ห่างกัน บ้านก็ไกลกัน แถมเขาชอบกลับบ้านดึก
เลยคิดว่า ดีแล้วล่ะ..ที่จบตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
เปลี่ยนความคิดที่อยากคบกับเขาเป็นคอยเห็นเขามีความสุข
เห็นเขายิ้มได้ก็พอมั้ง
ช่วงหลัง ได้ทำขนมฝีมือตัวเองไปแจกทีมงานเขา
แล้วเขาก็ได้กินของเรา ซึ่งเขารู้นะว่าเป็นฝีมือเรา
เขากินหลายชิ้นด้วย แค่รู้แบบนั้นก็มีความสุขแล้วเนาะ