เหนื่อยกับคนในครอบครัว

เราอายุ 26 ปี เป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างภายในบ้าน
หาเงินเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่ 20 ปี มีรถยนต์ 1 คัน ผ่อนหมดแล้ว
มีอาชีพค้าขาย มีรายได้พอประมาณ แต่ตอนนี้ยอดขายลดลงมาก
ครอบครัวเรา มีพ่อ แม่ น้อง1คน แค่รายได้ในบ้าน เราก็เหนื่อยแล้ว
แม่ช่วยเราขายของ แต่แม่เราชอบบ่นว่าอยากให้ซื้อบ้านเป็นของตัวเอง (ตอนนี้อยู่บ้านเช่า)
อยากไปเที่ยวต่างประเทศ (ยุโรป) ชอบพูดว่าเป็นความฝันสูงสุดในชีวิตแม่ 
เราผิดไหม ถ้าคิดว่า ต้องแม่ยังสาวๆ ทำไมแม่ไม่เก็บเงินไว้สำหรับความฝันแม่ตรงนี้
เพราะครอบครัวไม่มีเงินเก็บสำรองเลย ทุกอย่างเราหาหมด
พ่อมีรายได้เล็กน้อย ให้ที่บ้านบ้าง ไม่ให้บ้าง (100-200บาท) 
ตอนนี้บอกจะเก็บเงินกลับ ตจว. ช่วงสงกรานต์ เลยอาจจะไม่ค่อยได้ให้
เราก็คิดในใจอีก แต่ไม่ได้พูดไป ว่าตอนนี้รายได้เราลดลง แทนที่จะเก็บเงินช่วยกัน กลับเอาไปใช้จ่าย
น้องเรียนอยู่ มีรายได้พิเศษ แต่ยังขอค่าขนมกับที่บ้านอยู่ ลดค่าขนมน้องลงแล้ว
แต่พอจะไม่ให้ค่าขนมน้องเลย น้องก็จะเศร้าๆ บอกรู้สึกไม่มีใครซัพพอร์ต
 
เรารู้สึกเหนื่อยกับทุกคนในบ้านมาก เหมือนเราต้องพยายามทุกอย่างอยู่คนเดียว
พูดไรไป ก็กลายเป็นเราจิตใจไม่ดี ไม่เห็นใจคนในบ้าน เครียดจังเลยค่ะ