ปรึกษาเรื่องแม่ค่ะ

       สวัสดีค่ะ อยากปรึกษาเรื่องปัญหากับทางบ้านค่ะ เรื่องเกิดจากการที่เราขอรบกวนน้าเราใช้บัตรเครดิตน้าในการผ่อน Macbook โดยที่เงินทั้งหมดเราเป็นคนออกเองค่ะ ก็คือเราจ่ายเอง แต่ขอใช้บัตรเครดิตน้าค่ะ ทีนี้มันราคาค่อนข้างแรงนิดนึง น้าเราเลยบอกว่าจะถามแม่เราดูก่อนว่าโอเคไหม ทีนี้พอเมื่อประมาณสามทุ่มแม่เราโทรมาค่ะ คุยกันเรื่องจะซื้อ macbook แม่เราบอกเราว่าอะไรที่ประหยัดได้ก็ประหยัดไปก่อน มีอยู่แล้วก็ใช้อันเก่าไป ช่วยที่บ้านประหยัด แต่เงินที่ใช้ซื้อคือเงินเราทั้งหมด เราก็เลยตอบกลับไปว่า เราใช้เงินที่เราหาเองได้ซื้อ(ทำงานพิเศษเพิ่มค่ะ) อีกอย่างน้องจะขึ้นม.ปลายแล้ว ควรมีโน้ตบุ๊คไว้ทำงาน ถ้าให้เราแบกโน้ตบุ๊คไปกลับจากมอไปบ้านทุกอาทิตย์เราคงไม่ไหว อีกอย่างเรานั่งรถเมล์ ไม่ได้ขับรถค่ะ แม่ก็เลยตอบเรากลับมาประมาณว่า ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องมาขอเงินที่บ้านใช้แล้ว แล้วก็เถียงกันไปมาค่ะ (คือรายละเอียดเยอะกว่านี้ แต่ลืมแล้วค่ะ) จนลามไปถึงเรื่องที่ว่าน้องสอบไม่ติด รร รัฐ เลยจะให้น้องเข้ามหาลัยเอกชนที่เราเรียนอยู่โดยการขอทุน (ตอนแรกคุยกันว่าจะให้สอบเข้าวิศวะ มอรัฐค่ะ น้องโอเคที่จะเรียนอันนี้ค่ะ) แต่เรามองว่าถ้าน้องเราอยากเรียนอะไรก็เรียนอันนั้นดีกว่าไหม เราควรสนับสนุนน้องในสิ่งที่น้องอยากเรียน ไม่ใช่จะให้น้องเรียนที่เดียวเพียงเพราะว่าเราได้เรียน ได้เรียนภาษา เรากับแม่ก็เถียงกันหนักมากเลยค่ะ เรียกว่าทะเลาะกันเลยดีกว่า ตลอดเวลาที่ทะเลาะกัน เราถามหาเหตุผลตลอดว่าทำไมถึงต้องเลือกตามที่แม่ต้องการ แต่แม่ไม่ยอมบอกค่ะ เอาแต่พูดว่าเขาเป็นแม่ แม่ผ่านอะไรมาเยอะ แม่รู้ เราได้เรียนที่แพงๆ ทำไมน้องจะเรียนไม่ได้ เรื่องซื้อ macbook เขาว่าเราว่าไม่เคยช่วยเหลืออะไรที่บ้านเลย ทั้งๆที่เราก็ช่วยเต็มที่ของเราแล้ว เราเรียนเอกชน เราขอทุนมา ซึ่งค่าเทอมคือเหลือไม่ถึงเทอมละ 20000 เงินรายอาทิตย์แม่ก็หักจากอาทิตย์ละ 1500 เหลือ 1000 (ค่าครองชีพแถวมอสูงค่ะ ไปกลับมอเหนื่อยมาก เลยอยู่หอค่ะ ค่าหอรวมน้ำไฟ 4500 แทบจะถูกสุดแล้วค่ะ) ค่าหนังสือเป็นพันๆ และจิปาถะอีกมากมาย เราแทบไม่ขอแม่อีกเลยค่ะนอกจากค่าหอกับรายอาทิตย์ เราเรียนหนัก ลงเยอะ เพราะเราเร่งให้จบ 3 ปีครึ่ง ไม่อยากรบกวนเงินที่บ้าน หางานพิเศษทำเพื่อเพิ่มรายได้ พยายามเรียนให้ได้เกรดดีมาตลอด ส่วนเรื่องน้อง เราเคยคุยกันว่าจะให้น้องเข้าวิศวะ จะให้น้องไปติว แต่พอน้องสอบไม่ติด รร รัฐ แม่ก็บอกว่าไม่ต้องไปเข้าแล้ววิศวะ แค่สอบเข้า รร รัฐยังไม่มีปัญญาเลย อายว่ะ อายโครตๆ เราเลยบอกไปว่า จะอายทำไม แค่สอบไม่ติดเอง ยังไม่ลองเลย จะรู้หรอว่าได้หรือไม่ได้ แม่ก็ตอบกลับมาค่ะว่า ไม่มีประโยชน์ ยังไงก็ไม่ได้ คือพอเราฟังแล้งเราก็รู้สึกแย่ เพราะตั้งแต่ตอนเราแล้ว แม่แทบไม่เคยสนับสนุนในเรื่องการเรียนของเราเลย เราดิ้นรนเองทุกอย่าง เราอยากเรียนพิเศษเหมือนคนอื่นเราก็ไม่ได้เรียน จนมันเหมือนเป็นปมที่ว่า พอตาน้องที่จะต้องสอบเข้าแล้ว เราก็อยากให้น้องมีโอกาสได้เรียน ไม่อยากให้น้องรู้สึกแย่แบบที่เรารู้สึก เราเลยเถียงกับแม่เรื่องนี้มาตลอดค่ะ ทะเลาะกันจนแบบมันคุยกันไม่ได้แล้ว แม่ก็ตัดพ้อมาว่า เลี้ยงลูกมาให้เถียงแม่แบบนี้หรอ ผิดที่เขาเองที่เลี้ยงเรามา ถ้าเกิดเราเป็นลูกเก็บ ป่านนี้เขาทิ้งเราไปแล้ว รู้ไหมเถียงแบบนี้จะทำให้แม่เครียดตายได้เลยนะ แล้ววันนึงเราจะรู้สึกเสียใจที่ทำลงไป จนสุดท้ายเขาก็ไม่คุยกับเราไปเองค่ะ  

       ตั้งแต่แล็กจนโต เวลาเราจะทำอะไรที่เค้าไม่เห็นดีเห็นงามด้วย เราไม่เคยได้เหตุผลใดๆนอกจากคำว่า แม่เป็นห่วง กับอย่าเถียงแม่ แม่ผ่านอะไรมาก่อนเธอ แม่รู้ว่าอะไรดีไม่ได้ดีค่ะ พอทะเลาะกัน เขาจะชอบเอาเรื่องที่ทะเลาะกันไปเล่าให้ญาติๆฟังค่ะ กลายเป็นว่าเราเป็นเด็กเลวในสายตาผู้ใหญ่เลย จนตอนนี้กลายเป็นว่าทั้งเราและน้องต่อต้านแม่ค่ะ ไม่ว่าแม่จะพูดอะไรก็แล้วแต่ เราต่อต้านอัตโนมัติเลยค่ะ เราไม่ได้อยากเถียงเลย แต่บางครั้งคือมันอดไม่ได้ แม่ไม่เคยฟังเหตุผลเราเลยค่ะ บางทีก็อยากหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด  เราควรทำยังไงดีคะ หรือว่าเราควรแก้ไขตรงไหน จะว่าเราเนรคุณที่เถียงพ่อแม่ก็ได้นะคะ แต่คือเราทนแบบนี้มาเป็น 20 ปี เราทนไม่ไหวจริงๆค่ะ ที่เขาบอกว่าเขาจะเครียดตาย เราคิดว่าเราคงจะประสาทกินตายไปก่อนเขาอีก

       ตอนนี้ที่คิดวิธีแก้ปัญหาได้คือ 
1. รีบๆเรียนให้จบ จะได้ไม่ขอเงินที่บ้านอีก
2. เรื่องน้องจะติว จะพยายามหาเงินมาซัพพอร์ทน้องเอง จะทำทุกอย่างลับๆโดยที่ไม่บอกแม่ค่ะ
3. ของที่อยากได้ จะเก็บเงินซื้อเงินสดเองค่ะ