เรื่องมันเกิดจากที่เกรดออก เทอมที่เเล้วเราได้3.87 เเม่ก็บอกประมาณว่าทำไมทำได้เท่านี้ อีกนิดเดียวก็จะได้3.9เเล้ว พอมาเทอมนี้ เราได้3.85 เเม่ก็บอกว่าเราไม่ตั้งใจเรียน เราหมกมุ่นกับเคป๊อปมากเกินไป ทั้งๆที่เราไปเรียนที่โรงเรียน 8 ชั่วโมง เรียนพิเศษต่ออีก3 ชั่วโมง วันหยุดก็ไปเรียนพิเศษตลอด อ่านหนังสือ พยายามที่สุดเท่าที่จะทำได้เเล้ว เราทำได้เเค่นี้ เราก็ภูมิใจเเล้ว เเต่เเทนที่เเม่จะชม เเม่ก็ซ้ำเติมเรา บอกให้เราเลิกเป็นติ่งเกาหลี บอกให้เราเลิกชอบศิลปินพวกนั้นส่ะ ทุกวันนี้ยอมรับเลย got7เป็นวงที่ทำให้ยิ้มได้ เป็นความสุขเดียวในชีวิตเราตอนนี้ นอกนั้นก็เรื่องเรียน เราบอกว่าอยากเรียนต่อด้านภาษา เเต่เเม่ก็บอกว่ามันไปไม่รุ่ง เราก็เลยต้องสอบเข้าห้องวิทย์คณิต มันไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ ที่ต้องทนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ รับความกดดันทุกอย่างไว้กับตัวเอง ตอนนี้เรา
1)ร้องไห้ทุกวันทุกวันจริงๆ
2)ไม่อยากอาหาร
3)ชอบอยู่คนเดียว
4)นอนไม่หลับ
5)ทำอะไรก็ช้าไปส่ะทุกอย่าง
6)ไม่รู้จะพูดอะไรตอนที่อยู่กับเพื่อน กลายเป็นว่าเราเป็นคนเงียบๆไปเลย เพื่อนที่สนิท เราเหมือนพยายามทำให้ไม่สนิท เหมือนตัวเองพยายามตีตัวออกห่างจากทุกคน
7)คิดว่าอยากตาย คิดว่า ถ้าตายๆไปก็คงไม่ต้องมากดดันเเบบนี้
เราสงสัยว่าเราถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า หรือเเค่อารมณ์ชั่ววูบ เราเป็นเเบบนี้มา1ปีเเล้ว ร้องไห้ติดต่อกันมา3 เดือน ยอมรับเลยว่าร้องทุกวัน ยิ่งเวลาอยู่กับเเม่เเล้วด้วย เขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราเคยบอกให้เเม่พาเราไปหาจิตเเพทย์ เเม่ก็หัวเราะ เเล้วบอกว่าที่เราเป็นเเบบนี้เพราะเราติดโทรศัพท์ ทุกวันนี้เล่นโทรศัพท์ไม่ถึง1 ชั่วโมงด้วยซ้ำ เวลาว่างต้องอ่านหนังสือ ที่เหลือก็เรียนพิเศษ เเม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราร้องไห้ เขารู้เเต่ว่าเราเงียบเเล้วคิดว่าเรา มีโลกส่วนตัวสูง เขาคิดเเบบนี้ อาการเเบบที่เราเป็นอยู่ มันถึงขั้นเป็นโลกซึมเศร้ารึยัง เราอยากรู้เเค่นี้
อาการเเบบนี้ถือว่าเป็นโรคซึมเศร้ารึยัง
1)ร้องไห้ทุกวันทุกวันจริงๆ
2)ไม่อยากอาหาร
3)ชอบอยู่คนเดียว
4)นอนไม่หลับ
5)ทำอะไรก็ช้าไปส่ะทุกอย่าง
6)ไม่รู้จะพูดอะไรตอนที่อยู่กับเพื่อน กลายเป็นว่าเราเป็นคนเงียบๆไปเลย เพื่อนที่สนิท เราเหมือนพยายามทำให้ไม่สนิท เหมือนตัวเองพยายามตีตัวออกห่างจากทุกคน
7)คิดว่าอยากตาย คิดว่า ถ้าตายๆไปก็คงไม่ต้องมากดดันเเบบนี้
เราสงสัยว่าเราถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า หรือเเค่อารมณ์ชั่ววูบ เราเป็นเเบบนี้มา1ปีเเล้ว ร้องไห้ติดต่อกันมา3 เดือน ยอมรับเลยว่าร้องทุกวัน ยิ่งเวลาอยู่กับเเม่เเล้วด้วย เขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราเคยบอกให้เเม่พาเราไปหาจิตเเพทย์ เเม่ก็หัวเราะ เเล้วบอกว่าที่เราเป็นเเบบนี้เพราะเราติดโทรศัพท์ ทุกวันนี้เล่นโทรศัพท์ไม่ถึง1 ชั่วโมงด้วยซ้ำ เวลาว่างต้องอ่านหนังสือ ที่เหลือก็เรียนพิเศษ เเม่ไม่เคยรู้เลยว่าเราร้องไห้ เขารู้เเต่ว่าเราเงียบเเล้วคิดว่าเรา มีโลกส่วนตัวสูง เขาคิดเเบบนี้ อาการเเบบที่เราเป็นอยู่ มันถึงขั้นเป็นโลกซึมเศร้ารึยัง เราอยากรู้เเค่นี้