เราคุยกันมานานมาแล้ว เรามีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่หลังๆเขาก็ค่อยไม่เหมือนเดิม แต่เรายังเหมือนเดิมเสมอ ควรทำยังไงดีครับ

               คืองี้ครับ เราอยู่คนละจังหวัดกัน ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมไปเจอเขาที่นครพนมครับ แล้วมันบังเอิญมากๆเลยครับ ที่เราได้รู้จักกัน ก็คือกลุ่มนำเสนอของผมต่อจากกลุ่มนำเสนอของเขา ตอนนำเสนอเขาแอบยิ้มมาให้ผมด้วยครับ ผมก็เลยแบบทำไมคนนี้น่ารักจัง ผมเลยอยากรู้จักเขาว่าเป็นใคร มาจากไหน หลังจบการนำเสนอผมก็เดินไปถามเขา ว่ามาจากที่ไหน ชื่ออะไร ตอนแรกผมคิดว่าคงจะได้รู้จักแค่นี้เพราะผมไม่ได้ขอช่องทางการติดต่ออะไรทั้งนั้น แต่เรื่องบังเอิญมันก็เกิดขึ้นครับ เราพักโรงแรมเดียวกัน แถมตอนเย็นคนขับรถกลุ่มผมหายไปไหนไม่รู้ ได้นั่งรถไปกับกลุ่มของเขา ซึ่งผมก็งงมากว่าทำไมจะบังเอิญขนาดนี้ วันต่อมาผมทนไม่ไหวครับ อยากรู้จักคนนี้มากจริงๆ ผมก็เลยรวบรวมความกล้าในจิตใจ ผมเดินไปขอเฟสกับเขา แล้วเขาก็ให้มา อย่างงี้ก็เข้าทางใช่ไหมล่ะครับ555 ผมก็ทักเขาไป ทำความรู้จักกันแบบจริงๆจังๆ ผมเคยทำเขาว่า เขายิ้มให้ผมทำไม เขาตอบว่า เขาคิดว่าผมเป็นกระเทย 5555 เขาเห็นผมนิ่งๆ ขรึมๆ โอ้ย แต่ความจริงผมไม่ได้เป็นครับ555 เราก็เริ่มรู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้น

                 วันแรกที่ผมได้โทรไปหาเขา เขาร้องไห้เลยครับ เขากลัวว่าผมจะหายไป เขากลัวว่าผมจะไม่ได้ชอบเขาจริงๆ จากนั้นเราก็คุยกันมา ต่างคนต่างมีความสุข มอบสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักให้กัน แม้จะเคยเห็นกันแค่ครั้งเดียว เราส่งของทางไปรษณีย์หากัน มีช่วงหนึ่งเขางอนผมมาก เพราะว่าผมไม่ค่อยเล่นเฟส ไม่ค่อยตอบ ผมก็ยอมรับแล้วก็ขอโทษเขา เพราะว่าผมเล่นเกมส์ บางทีผมก็ทำงาน ติดธุระตอนกลางวัน ผมก็เลยปรับปรุงตัวเองใหม่ เราคุยกันมาได้เกือบ 8 เดือน วันที่รอคอยผมก็มา ผมมีธุระที่จังหวัดหนึ่ง พอดีจังหวัดของเขาอยู่ใกล้จังหวัดที่ผมจะไปพอดี เขาจึงมาหาผม ครั้งแรกที่เราได้เจอกัน ผมยืนอึ้งไป 30 วินาทีเลยครับ555 เขาน่ารักมากๆครับ น่ารักกว่าวันแรกที่เราได้เจอกัน จากนั้นเราก็ไปเดินห้างด้วยกัน เราก็หยอกล้อกัน ถึงจะเกร็งๆบ้างเพราะว่าเป็นครั้งแรก เราก็ไปเที่ยวด้วยกัน ไปวัดด้วยกัน ในเวลาเพียงครึ่งวันมันทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดในชีวิตเลยครับ ผมไม่เคยรับรู้ความรู้สึกแบบนี้มาก่อน ผมไม่เคยไปเดตกับใครมาก่อน แต่ตอนไปวัดเราไปปล่อยนกด้วยกันครับ เขาบอกให้ผมตั้งใจอ่านคำอธิษฐาน แต่ผมไม่เลยครับ555 จะบาปไหมครับ ผมมองตาเขาอย่างเดียวครับ มันเป็นอะไรที่ใกล้กันมากครับ หัวใจผมแทบจะละลายอยู่ตรงนั้นแล้ว พอถึงเวลาแยกย้ายกันกลับเขาก็เอาของใช้ส่วนตัวที่เขาเคยใช้ให้ผมเก็บไว้ใช้ เพื่อจะได้คิดถึงกัน ผมก็เอารูปถ่ายผมที่หาไม่ได้แล้วในโลกนี้ให้เขา555 จากนั้นพอผมกลับมา ผมเกิดความคิดถึงเขามากๆเลยครับ ไม่เคยคิดถึงใครขนาดนี้มาก่อนครับ คิดถึงจนน้ำตาซึมครับ เราก็คุยกันตามปกติ คราวนี้หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไปครับ เขาไม่ค่อยตอบผม เขาไม่ค่อยได้เล่นเฟส ผมก็เข้าใจ เพราะเขาเป็นที่คนค่อนข้างคิดมาก ผมนอนร้องไห้ในบางคืนที่เราไม่ได้คุยกันครับ เพราะผมคิดถึงเขามากจริงๆ จนวันหนึ่งเขาก็หนักขึ้นเรื่อยๆ เขาชอบหายไปครับ  ผมเสียใจมาก ผมก็เลยถามเขาไปตรงๆว่า เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงเปลี่ยนไป เขาก็เลยตอบผมว่า เขายังรักผมอยู่ แต่เขารู้สึกหน่วง จะดีก็ไม่ได้ดี จะแย่ก็ไม่ได้แย่ เขาบอกว่า เราคุยกันไปเรื่อยๆ กราฟไม่มีขึ้นมีลง เนิบๆไป เขาเลยรู้สึกหน่วงๆ เขาอยากอยู่คนเดียว  ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมเสียใจนะครับ ซึมเศร้าทั้งวัน แต่ผมก็จะรอเขาตอบ จะรอเขาจนเขาไม่รู้สึกอยากอยู่คนเดียว
                   
                  ผมควรทำยังไงดีครับ ช่วยผมด้วยครับ ผมไม่อยากให้เขาจากผมไป TT
ถ้าเขาได้มาอ่านกระทู้ผม ผมอยากบอกว่า ผมคิดถึงเขามากๆครับ ผมยังจะอยู่ข้างเขา และรอเขาเสมอครับ