คนป่วยขอระบาย (ปัญหาชีวิต)

สวัสดีค่ะ ดิฉันอายุ 27 ปี ป่วยเป็นโรคแพ้ภูมิตัวเอง ฟรือโรคพุ่มพวง(SLE) ตอนอายุ21 ปี ตอนนั้นยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ อนาคตดี ซึ่งตอนนี้ก็เป็น 6 ปีแล้ว ตอนแรกคิดว่ากินยาแป๊บๆคงหาย แต่ไม่ใช่เลยซ้ำยังทำตัวตามปกติ เรียนตามปกติจนถึงตอนสอบ เครียดแถมไม่ระวังแดดนึกว่าจะไม่เป็นอะไรมากผื่นผีเสื้อขึ้น โรคกำเริบ จากที่จะมีอนาคตสวยหรูตามที่ฝันไว้เรียนให้จบ ทำงานเลี้ยงดูครอบครัวเพราะแม่ เลี้ยงเราคนเดียว  กลับมาป่วยหนัก SLE กำเริบลงไต ไตวาย ต้องทำการบำบัดไต ล้างไต ต้องหยุดเรียนมารักษาตัวเอง ต้องมาเป็นภาระ  แฟนยังมาทิ้งเราตอนแย่ๆอีก

       อีกอย่างเพราะผลข้างเคียงยาบวกกับไตไม่ดีแล้วก็บวมทั้งตัว  ต้องล้างไตวันละ4รอบ  ทุก4-6 ชม. ไปเรียนก็ไม่ได้ เลยต้องเรียน มสธ.แทน ชีวิตวัยรุ่นเข้าๆออกๆแต่รพ.ไม่มีเพื่อน เพื่อนจบแล้ว ทำงาน สร้างตัว แต่เรายังเป็นคนป่วยที่ยังย้ำอยู่กับที่ เราได้ทำเรื่องขอเปลี่ยนไตกับสภากาชาด เคยได้รับโทรฯว่าไตแล้ว 1 ครั้งแต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดตอนนั้นให้ยาฆ่าเชื้ออยู่เลยผ่าตัดไม่ได้  เราได้แต่รออย่างมีความหวัง ว่าเราจะหาย  แถมเรายังเป็นโรคซึมเศร้ารุมเร้าอีก เราอยู่แต่บ้านเหงามาก พยายามหาอะไรทำแล้ว มันก็ไม่เป็นผล ท้อแท้ หดหู่ บางทีก็ไม่อยากอยู่เป็นภาระใครแล้ว บางทีคิดจะหนีไปพ้นๆ โรคที่เป็นดูภายนอกก็เหมือนคนปกติ  บางคนที่ไม่เข้าใจก็หาว่าเราสำออย เราแกล้งทำ คือเราป่วยจริงๆใครเขาจะอยากป่วย  

เราอยากมีเพื่อนที่เข้าใจบ้าง เราแค่อยากมีคนอยู่ข้างๆ ไม่รังเกียจคนป่วย เราอยากปกติ แต่เราต้องยอมรับสิ่งที่เราเป็น เราท้อแท้

ตอนนี้คนที่คุยกันทุกวันที่เป็นเพื่อนกันกลับมาทิ้งกันไป  คนที่เราไว้ใจคิดว่าสนิทก็ทิ้งเราไปหมด เรามีเพื่อนสนิทไม่มาก เขาก็มีครอบครัวกันหมด เหลือเราที่ป่วยและเดียวดายอยู่คนเดียว  อายุจะ30 แล้ว ยังไม่มีอะไรดีเลย  อยากมีคนเข้าใจเราบ้าง  ขอบคุณ พันทิปที่ให้ที่ระบายแก่เรา

คนป่วยคนนี้ขอกำลังใจหน่อยนะคะ