การอยู่คนเดียวไปไหนคนเดียวมันรู้สึกเเย่เหมือนกันเนอะ

ความรู้สึกที่ไม่มีแฟนและเพื่อนที่ว่าสนิทก็ไม่มี เพื่อนที่คบทุกวันนนี้ก็มีแฟนกันหมดเลย เอาจริงมันเป็นความรู้สึกที่มากๆเหมือนกันนะเคยคิดว่าอยู่คนเดียวก้ไม่เห็นเป็นไรเเต่พอเอาเข้าจริงเเล้วมันรู้sadมากการที่อย่างน้อยเรามีคนรู้ใจหรือเพื่อนสักคนที่รู้ใจเรา มันคงจะดีกว่านี้มาก คนคุยแม้เเต่คนเดียวก็ไม่มีจนมันทำให้รู้สึกว่าทำไมเราดูเป็นคนที่ไม่น่าคบขนาดนั้นเลยหรอ เราไปเจออะไรที่ชื่นชอบแต่กลับไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟัง เวลาเสียใจ ก็ไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังเราใช้ชีวิตแบบไปไหนมาไหนคนเดียวจนคิกว่าควรชินได้แล้ว แต่กลับไม่เลย จนแอบกลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่ได้โกรธเพื่อนที่มีแฟนแล้วทิ้งเรา  แต่เราโกรธตัวเองมากกว่าว่าทำไมถึงไม่มีใครเข้ามาในชีวิต บางทีแค่เพื่อนคู่คิดหรือคนรู้ใจสักคนเราคงรู้สึกมีความสุขมากกว่านี้