ความหวังดีที่เราทำบางทีเพื่อนอาจจะไม่ได้ต้องการ

เรื่องเพิ่งเกิดสดๆร้อนๆเลย เดี๋ยวเล่าก่อน เรามีเพื่อนที่นั่งข้างเราในห้องเป็นผญ.สมมติว่าชื่อ 'แอน' ช่วงนี้มันสนิทกับเพื่อนร่วมห้องผช.อีกคนสมมติว่าชื่อ "เคน" ซึ่งมันสองคนสนิทกันช่วงนี้ ช่วยกันทำคณิตบ้าง ไปเที่ยวด้วยกันบ้าง แต่ไม่ได้เป็นไรกัน เพื่อนก็เริ่มแซวว่ามันเป็นแฟนกันจนบักเคนอึดอัด วันนี้แอนเลยบอกกับจขกท.ว่า มันจะห่างๆกับเคนก่อนช่วงนี้ เพราะกลัวมันอึดอัด พอพักเที่ยงแอนก็นอนฟุบโต๊ะ ไอ้เคนที่ไม่รู้ไรเลยก็มาอยู่ป้วนเปี้ยนแถวด้านหลังแอน ด้วยความหวังดี(ที่เขาไม่ต้องการ) เราเลยลากไอ้เคนออกไปแล้วคุยกับมันสองคนเบาๆบอกมันไปเรื่องที่แอนกลัวมันอึดอัดเรื่องที่โดนแซวว่าเป็นแฟนกัน แอนเลยจะขอห่างกับเคนก่อน เคนก็ฟังก็ดูโอเค ตอบปกติแล้วเดินออกไป พอเรากลับมานั่งที่ แอนก็ถามว่าเราไปคุยไรกับเคนหรอ เราก็ตอบมันไป แอนมันก็ดูซึมๆไปแล้วก็พูดทำนองว่า ทำไมไปบอกมันไรทำนองนี้ ไม่โกรธแต่ก็นั่นแหละ มันดูเงียบๆกับเราไปเลย มันก็บอกอีก เราเข้าใจความหวังดีของเองนะ แต่เรายังไม่ได้บอกให้เองพูด น้ำเสียงไม่ได้โกรธอะไร เราก็ขอโทษไปด้วยความรู้สึกผิดจริงๆ มันก็บอกโอเค แอนก็พยายามทำตัวปกติแต่ก็ดูออกเลยว่ามันดูเงียบๆไป

ตอนนี้จขกท.รู้สึกผิดมาก (T_T)
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่