คุณคิดยังไงกับความรู้สึกเครียดของตัวคุณเอง

วันนี้ผมไปอ่านเจอใน Beginners เขาพูดเรื่องฟีดแบ็กได้ชวนคิดมาก ๆ ว่า “ทำไมเราถึงไม่ให้ความสำคัญกับผลลัพธ์ที่ดีบ้าง ทั้งที่การชื่นชมช่วยสร้างแรงบันดาลใจได้มากกว่าการบอกซ้ำ ๆ ว่าเราทำอะไรผิด&rdquo

ตอนนี้คือเรียนไม่ไหวเเล้วคือรู้ตัวเองละว่ามันไม่ไหวจริงๆเรื่องการเรียนคือไม่เข้าใจเลยพอสอบตกคะเเนนได้น้อยกว่าทุกคนในห้องโครตกดดันเเต่เราก็พยายามเเล้วนะอ่านหนังสือสรุปละมาอ่านตลอดเเต่เราทำไม่ได้เราไม่ไ

เป็นคนหนึ่งเวลามีปัญหาอะไรก็เเล้วเเต่ จะเก็บไว้คนเดียว จะไม่บอกคนรอบข้าง มักจะเเก้ปัญหาด้วยการ นึกถึงปัญหาพยายามเเก้ปัญหาคนเดียว เวลาเเก้ไม่ได้เก็บกด เเละร้องไห้คนเดียว มันเป็นเเบบนี้จากเด็กยันโต อยาก

คือผมรู้สึกว่าผมเเคร์คนที่ไม่รู้จักกันมากกว่าคนรู้จักกันอีกครับ ผมมานั่งกังวลว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไง ในทางทฤษฎีอาจจะง่ายๆคือพูดง่ายๆว่าไม่ต้องคิดสิเเต่มันทำยากมันจะเป็นกรรมพันธ์ผมคิดมากตั้งเเต่เด็กๆ

ช่วงนี้เครียดบ่อย พอเครียดก็กิน เที่ยว ใช้เงินก็เก่ง ซื้อนู้นนี่นั่นเพื่อระบายอารมณ์จนคนรอบข้างบอกว่าเราระบายความเครียดผิดวิธี  ใครมีวิธีดีๆมานำเสนอมั๊ยครับ มันจะเป็นประโยชน์มากๆเลยนะ ขอบคุณล่วงห

สวัสดีครับพอดีผมมีเรื่องหนักใจที่อยากเเค่ระบายเเละอยากได้คำปรึกษาพอดีผมตกงานมานานมากสิ่งที่เรียนมาก็หางานได้ยากผมจบกราฟฟิกมาครับพอมีงานบ้างเเต่น้อยมากผมเป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมพูดคุยมากขี้อายด้วย คือเรื่

เราเจอเหตุการณ์หลายรอบที่คนด้อยกว่ามักจะมาหา Asperger ในการเป็นที่ระบายความในใจหรือที่พึ่งพิงทางจิตใจ ก็พวก มายุ่งเรื่องส่วนตัวเราโดยการใส่อารมณ์ข่มคนที่เก่งกว่า จากนั้นก็ระบายความน้อยเนื้อต่ำใจของตัว

เราเป็นคนไวต่อความรู้สึกมาก เป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คิดว่าเขารู้สึกแบบนั้นอยู่หรือป่าว หรือคิดแบบนี้กับเราหรือป่าว หรือบางทีได้ยินคำพูดคนนั้นพูดกับเราแบบนี้ แล้วไปพูดกับอีกคนอีกแบบ ทำไมมันไม่เหมือนกัน คิ

สวัสดีค่ะ มีปัญหามาซักระยะแล้วเลยมีความรู้สึกอยากไปหาหมอจิต แต่ส่วนตัวเป็นคนไม่ค่อยชอบคุยเรื่องที่มันลึกมากเกินไปแล้วก็รู้สึกไม่อยากแสดงอารมณ์ให้คนอื่นเห็น จริงๆเคยไปพับนักจิตอยู่1รอบ แต่มีความรู้สึกไ