บ้องไม้ไผ่ขนาดยาว เมตรกว่าๆที่ทุกท่านเห็นอยู่ในขณะนี้ หาใช่บ้องข้าวหลาม หรือบ้องยาสูบ หากแต่เป็นเครื่องดนตรีของผู้แสวงหาสันติสุขภายใน
มันไม่ได้เอาไว้ดูด 
มันมีไว้เป่า 
เราจะเรียกมันว่า ดิดเจอริดู ..หรือ ดิดเจอริดู ไม้ไผ่ มันก็ออกจะฟังธรรมด้าธรรมดาเกินไป 
เราตั้งชื่อใหม่ให้มันว่า  BooTube ดีกว่าเนอะ 
จะได้ไม่มีปัญหากับชาวอะบอริจิ้นในออสเตรเลีย ที่พวกเขาจะยืนยันว่า ดิดเจอริดู ของแท้ต้องเป็นไม้ยูคาไม้ที่ปลวกกินด้านในเท่านั้น 
ทีนี้มาดูกันเรื่องของ บูทิ้วป ที่เราได้บรรจงสรรสร้างพวกมันขึ้นมาดีกว่านะ
ตอนแรกก็ยอมรับเลยว่า เข้าไปหาไม้ข้าวหลามในป่า 
ก็เอาไม้ข้าวหลามน่ะ มาทำข้าวหลามเผาได้สองสามมื้อ
แล้วก็ขี้เกียจเผาแล้วไง ว่างๆก็เอาบ้องเปล่าๆ มาเป่าเล่น แล้วคิดว่า เฮ้ย..ของพรรนี้มันน่าจะทำขลุ่ยง่ายๆได้นะ 
ว่าแล้วก็จะเริ่มทำขลุ่ย แต่เอะ..ทำเป็นแซคโซโฟนไ้ม้ไผ่เลยดีกว่า ดูหล่อกว่าเยอะ 
จนแล้วจนรอด ก็ยังทำได้แค่เมาท์พีซ ยังไม่มีความรู้เรื่องระยะเจาะรู 
ทั้งขลุ่ยและแซคโซโฟน เลยดากแดด เอ้ย ตากแดด ตากลม ตากฝน มาจนสิ้นฤดู 
ไม้ไผ่หลายกระบอก บิดเบี้ยว ปริแตก 
แต่กระบอแต่กระบอกสวยงามที่เหลือรอดมาได้นั้น พวกมันได้เปล่งเสียงกระซิบออกมาเบาๆว่า 
"นำพวกเราไปทำ BooTube สิ ...เพราะว่าเดียวนี้ใครๆเขาก็เป็น BooTuber กันทั้งนั้น.." 
เฮ้ย นั่นมันyoutuber แห่ม.
.....
กระบอกแรกถูกเจาะทะลวงข้อระหว่างปล้อง แล้วลองเป่าแบบดิดเจอริดู 
พบว่า...ก็เสียงใช้ได้นี่หว่า..
กระบอกที่สอง สาม สี่ ตามมาเรื่อยไปๆ 
จนพบว่า นี่เป็นสิ่งที่ลงมือทำได้โดยไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลย 
เป็นสิ่งที่ตื่นเช้ามาแล้ว อยากไปตัด เลื่อย ขัด เป่า อยู่อย่างนั้น 
การพบเจอกับงานที่ใช่ คืออย่างนี้นี่เอง 
แล้วปลายปีที่ผ่านมา BooTube ก็ตอบแทนด้วยยอดขายกว่า 10บ้อง แห่ม....
ไม่เคยคิดเลยว่าโตมาจะมีอาชีพทำเครื่องดนตรีขาย 
และตอนนี้ เราได้ออกแบบ บูทิ้วป ที่สามารถยืดหดได้ เพื่อสะดวกในการพกพาไปด้วยเวลาเดินทาง 
เรายังตั้งเป้าไว้ว่า จะทำขึ้นมาอีกหนึ่งแสนกระบอก 
เพื่อใช้เป็นดนตรีเพื่อการบำบัด 
อาการนอนกรน และอาการหยุดหายใจขณะหลับ 
เนื่องจาก การเป่า บูทิ้วป ด้วยเทคนิคที่เรียกว่า circular breathing สามารถบำบัดอาการเหล่านี้ได้ 
.....
วันนี้พวันนี้พอแค่นี้ ขอตัวไปเป่า BooTube ก่อนนะ