เก็บไว้เตือนใจตัวเอง❤️ เราชอบเขียนเรื่องราวตัวเองความรู้สึกตัวเองเหตุการณ์ที่เคยเจอกับตัวเองใส่กระดาษแล้วก็เอาไว้อ่านเวลาที่ผ่านไปแล้วกลับมาอ่านมันมีความสุขและเศร้าตามสิ่งที่เขียน บางที่ก็งงว่าเราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยหรอ แต่มันทำให้เราเข้มแข็งขึ้นและแก้ปัญหาได้เวลาเกิดเรื่องแบบนี้อีก และนี้เป็นอีกครั้งที่อยากแชร์เรื่องราวของตัวเองให้ทุกคนรับรู้มันอาจจะเป็นเรื่องราวที่เหมือนๆกับเรื่องของทุกคน ทุกคนอาจจะเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว แต่ก็ขอบคุณนะที่อ่าน🙏 อะเริ่ม
"ไม่เคยคิดว่าสักครั้งในชีวิตนี้จะหลงรักครอบครัวนี้ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ดีไปทุกๆอย่าง ไม่ได้รวย บ้านไม่ได้หลังโต ครอบครัวหมูแดดเดียวและใส้กรอกแสนอร่อย 😊 แต่เวลาอยู่ด้วยแล้วโครตมีความสุข ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวในระยะเวลาสั่นๆดีใจที่เป็นครั้งแรกของเขาในอะไรหลายๆอย่าง (พาเขาไปวัดครั้งแรก ทำให้พ่อเขายิ้มครั้งแรกที่มีผู้หญิงไปบ้าน พาเขาเก็บกวาดบ้านครั้งแรก และให้เทอพาไปสอบครั้งแรก ขาดไม่ได้คือจับแมงมัน55555) หลายๆครั้งที่ไปบ้านเขาเราจะชอบป่วยเพราะอากาศเปลั่ยนแปลงในบ้างแดดบ้าง แต่เวลาที่ไปเราไม่สบายคนที่หายาให้กินคนแรกก็คือแม่ของเขา คนที่ถามว่ากินข่าวยังก็คือพ่อของเขา แล้วคนทำให้กินคือคนเขานั้นล่ะและคนที่เรียกเราว่าพี่เจ๊คือหลานสาวจอมดื้อของคนในบ้านซึ่งเป็นผู้โดนแม่ดุและคนในบ้านแกล้งเป็นประจำ(ตดใส่ประจำ)แล้วยังมีพี่ของเขาที่ไม่ค่อยยิ้มแต่ใจดีชอบซื้อส้มตำให้กิน อยากกินไรได้กินทุกอย่างงงและขาดไม่ได้คือป้ากล้วยใน(งงล่ะสิทำไมต้องเรียกป้ากล้วยใน มันมีกล้วยชนิดหนึ่งที่มีแมล็ดเยอะๆแต่บ้านเขาพาเรียกกล้วยในนั่นล่ะก็เลนเรียกป้ากล้วยใน) ป้าชอบเอากล้วยในมาฝากเยอะมากกกกก เยอะแค่ไหนก็กินหมด ป้าบอกให้ไปหาทุกครั้งเวลาที่กล้วยเริ่มสุก แล้วเราก็รีบไปทันทีเลยจ้าาาาไม่งั้นก็ให้เขานั่นแหล่ะเอามาให้เต็มกระเป๋าเลย แล้ว เวลาจะกลับก็มีของติดไม้ติดมือมากินด้วยประจำเลย ทั้งใส่กรอกแสนอร่อยของพ่อและเนื้อเเดดเดียวของแม่ที่เป็นคนตาก แล้วก็กล้วยในบางทีก็มีมะปรางต้นหน้าบ้าน มันเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆที่มีความสุขมากๆๆๆ ❤️ เหมือนเราจะไปได้สวยใช่ไหมล่ะ 555555555 แต่เปล่าเลยมันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราต้องเลิกลา นี้เป็นคนที่ไม่ชอบเล่นเกม เป็นคนติดแฟน เป็นคนไม่ค่อยงี่เง่าไม่เรื่องเยอะ ไม่พูดมาก เอาเป็นว่าเป็นคนรักแฟนมาก และก็ให้อิสระกับแฟน โทรศัพท์ไม่ดูไม่จับ เชื่อใจแฟน มันมีเหตุการณ์ต่างๆระหว่างที่คบกันมาที่ทำให้ความเชื่อใจลดลงเรื่อยๆตั้งแแต่เขาเปลี่ยนที่ทำงาน นางเป็นคนแกล้งเก่ง อัธยาศัยดี พูดเก่ง จนเริ่มเห็นแชทกับหัวหน้างาน เห็นมาตลอดที่คบกันส่งสัยนะว่าทำไมมีแต่แชทคนนี้ แต่ก็ไม่ได้เอะใจคิดว่าเป็นหัวหน้าสั่งงงานคงไม่มีอะไรหรอก เวลาที่เราไปส่งที่ทำงานผญ.คนนั้นก็ยิ้มให้เราตลอดเลยนะ และหลายครั้ง โทรศัพท์ที่ไม่เคยดูเราก็อยากจะดูแต่เขาก็ไม่ให้ดูเราก็เริ่มรู้แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้มีแค่เรา แล้วเราก็ค่อยๆเดินออกมา ช้าๆ ทีละก้าววว แบบไม่ให้รู้ตัวถามว่าเจ็บไหมตอบเลนว่ามากออกมาทั้งๆที่ยังรัก รักมาก แต่ถ้าเรายังรักเขาแล้วเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อความรักของเราที่มีให้เราก็ควรออกมา ไม่รู้ว่าตอนที่เดินออกมาแล้วจะไปพึ่งอะไรถึงจะไม่ให้ตัวเองคิดวกวนอยู่กับเรื่องนี้แล้วก็ค่อยๆไปติดเกม(ROV) ติดหนักถึงหนักมาก แล้วก็ห่างจนกระทั่ง เราเป็นคนบอกเลิกและเป็นคนแรกที่บอกเลิก แต่เขาก็ไม่ยื้อเราไว้นะ(ในใจคือคิดแค่ว่าเดี่ยวเขาก็ง้อเองล่ะ) ป่าวเลยไม่เลยไปเลย ไปเลยจ้าาาา.ไม่ง้อไม่ยื้ออะไรทั้งนั้น น่าสงสารเนาะเดินออกมาทั้งๆที่ยังรัก ถึงตอนนี้ก็ยังตัดใจไม่ได้ยุดีผ่านไป1ปีแล้วเราก็ยังไม่กล้ารักใครเลย ตัดใจจากเขาไม่ได้เลย คิดถึงพ่อกับแม่และทุกคนในบ้านอยากกลับไปขอโทษที่จับมือกันไม่แน่นพอ อดทนไม่พอ และอะไรหลายๆอย่างยังไม่ได้บอกลาเลยคิดว่าไม่นานจะกลับไปหาที่บ้านแต่วันนี้กลับไปไม่ได้แล้วววว วันที่14/03/62 เป็นวันที่เจ็บมากที่สุดตั้งแต่คบกันมาจนถึงวันนี้ คือ #เขาแต่งงานกับคนนั้น (หัวหน้างงาน) เราไม่คิดว่าเขาจะคบกันจริงๆ เราอยากไปแสดงความยินดีด้วยนะเราอยากเม้นเทอมากเลยยแต่เราทำไม่ได้เราทำได้แค่ยินดีอยู่ห่างๆ เรากลับไปหาไม่ได้อีกแล้วววว เราเลือกที่จะเดินออกมาตั้งแต่แรกเราไม่สามารถกลับไปได้อีกแล้ววว ยินดีด้วยนะ
ยินดีด้วยนะ
"ไม่เคยคิดว่าสักครั้งในชีวิตนี้จะหลงรักครอบครัวนี้ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ดีไปทุกๆอย่าง ไม่ได้รวย บ้านไม่ได้หลังโต ครอบครัวหมูแดดเดียวและใส้กรอกแสนอร่อย 😊 แต่เวลาอยู่ด้วยแล้วโครตมีความสุข ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวในระยะเวลาสั่นๆดีใจที่เป็นครั้งแรกของเขาในอะไรหลายๆอย่าง (พาเขาไปวัดครั้งแรก ทำให้พ่อเขายิ้มครั้งแรกที่มีผู้หญิงไปบ้าน พาเขาเก็บกวาดบ้านครั้งแรก และให้เทอพาไปสอบครั้งแรก ขาดไม่ได้คือจับแมงมัน55555) หลายๆครั้งที่ไปบ้านเขาเราจะชอบป่วยเพราะอากาศเปลั่ยนแปลงในบ้างแดดบ้าง แต่เวลาที่ไปเราไม่สบายคนที่หายาให้กินคนแรกก็คือแม่ของเขา คนที่ถามว่ากินข่าวยังก็คือพ่อของเขา แล้วคนทำให้กินคือคนเขานั้นล่ะและคนที่เรียกเราว่าพี่เจ๊คือหลานสาวจอมดื้อของคนในบ้านซึ่งเป็นผู้โดนแม่ดุและคนในบ้านแกล้งเป็นประจำ(ตดใส่ประจำ)แล้วยังมีพี่ของเขาที่ไม่ค่อยยิ้มแต่ใจดีชอบซื้อส้มตำให้กิน อยากกินไรได้กินทุกอย่างงงและขาดไม่ได้คือป้ากล้วยใน(งงล่ะสิทำไมต้องเรียกป้ากล้วยใน มันมีกล้วยชนิดหนึ่งที่มีแมล็ดเยอะๆแต่บ้านเขาพาเรียกกล้วยในนั่นล่ะก็เลนเรียกป้ากล้วยใน) ป้าชอบเอากล้วยในมาฝากเยอะมากกกกก เยอะแค่ไหนก็กินหมด ป้าบอกให้ไปหาทุกครั้งเวลาที่กล้วยเริ่มสุก แล้วเราก็รีบไปทันทีเลยจ้าาาาไม่งั้นก็ให้เขานั่นแหล่ะเอามาให้เต็มกระเป๋าเลย แล้ว เวลาจะกลับก็มีของติดไม้ติดมือมากินด้วยประจำเลย ทั้งใส่กรอกแสนอร่อยของพ่อและเนื้อเเดดเดียวของแม่ที่เป็นคนตาก แล้วก็กล้วยในบางทีก็มีมะปรางต้นหน้าบ้าน มันเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆที่มีความสุขมากๆๆๆ ❤️ เหมือนเราจะไปได้สวยใช่ไหมล่ะ 555555555 แต่เปล่าเลยมันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราต้องเลิกลา นี้เป็นคนที่ไม่ชอบเล่นเกม เป็นคนติดแฟน เป็นคนไม่ค่อยงี่เง่าไม่เรื่องเยอะ ไม่พูดมาก เอาเป็นว่าเป็นคนรักแฟนมาก และก็ให้อิสระกับแฟน โทรศัพท์ไม่ดูไม่จับ เชื่อใจแฟน มันมีเหตุการณ์ต่างๆระหว่างที่คบกันมาที่ทำให้ความเชื่อใจลดลงเรื่อยๆตั้งแแต่เขาเปลี่ยนที่ทำงาน นางเป็นคนแกล้งเก่ง อัธยาศัยดี พูดเก่ง จนเริ่มเห็นแชทกับหัวหน้างาน เห็นมาตลอดที่คบกันส่งสัยนะว่าทำไมมีแต่แชทคนนี้ แต่ก็ไม่ได้เอะใจคิดว่าเป็นหัวหน้าสั่งงงานคงไม่มีอะไรหรอก เวลาที่เราไปส่งที่ทำงานผญ.คนนั้นก็ยิ้มให้เราตลอดเลยนะ และหลายครั้ง โทรศัพท์ที่ไม่เคยดูเราก็อยากจะดูแต่เขาก็ไม่ให้ดูเราก็เริ่มรู้แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้มีแค่เรา แล้วเราก็ค่อยๆเดินออกมา ช้าๆ ทีละก้าววว แบบไม่ให้รู้ตัวถามว่าเจ็บไหมตอบเลนว่ามากออกมาทั้งๆที่ยังรัก รักมาก แต่ถ้าเรายังรักเขาแล้วเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อความรักของเราที่มีให้เราก็ควรออกมา ไม่รู้ว่าตอนที่เดินออกมาแล้วจะไปพึ่งอะไรถึงจะไม่ให้ตัวเองคิดวกวนอยู่กับเรื่องนี้แล้วก็ค่อยๆไปติดเกม(ROV) ติดหนักถึงหนักมาก แล้วก็ห่างจนกระทั่ง เราเป็นคนบอกเลิกและเป็นคนแรกที่บอกเลิก แต่เขาก็ไม่ยื้อเราไว้นะ(ในใจคือคิดแค่ว่าเดี่ยวเขาก็ง้อเองล่ะ) ป่าวเลยไม่เลยไปเลย ไปเลยจ้าาาา.ไม่ง้อไม่ยื้ออะไรทั้งนั้น น่าสงสารเนาะเดินออกมาทั้งๆที่ยังรัก ถึงตอนนี้ก็ยังตัดใจไม่ได้ยุดีผ่านไป1ปีแล้วเราก็ยังไม่กล้ารักใครเลย ตัดใจจากเขาไม่ได้เลย คิดถึงพ่อกับแม่และทุกคนในบ้านอยากกลับไปขอโทษที่จับมือกันไม่แน่นพอ อดทนไม่พอ และอะไรหลายๆอย่างยังไม่ได้บอกลาเลยคิดว่าไม่นานจะกลับไปหาที่บ้านแต่วันนี้กลับไปไม่ได้แล้วววว วันที่14/03/62 เป็นวันที่เจ็บมากที่สุดตั้งแต่คบกันมาจนถึงวันนี้ คือ #เขาแต่งงานกับคนนั้น (หัวหน้างงาน) เราไม่คิดว่าเขาจะคบกันจริงๆ เราอยากไปแสดงความยินดีด้วยนะเราอยากเม้นเทอมากเลยยแต่เราทำไม่ได้เราทำได้แค่ยินดีอยู่ห่างๆ เรากลับไปหาไม่ได้อีกแล้วววว เราเลือกที่จะเดินออกมาตั้งแต่แรกเราไม่สามารถกลับไปได้อีกแล้ววว ยินดีด้วยนะ