ยินดีด้วยนะ

กระทู้คำถาม
เก็บไว้เตือนใจ​ตัวเอง❤️ เราชอบเขียนเรื่องราวตัวเองความรู้สึกตัวเองเหตุการณ์​ที่เคยเจอกับตัวเองใส่กระดาษ​แล้วก็เอาไว้อ่านเวลาที่ผ่านไปแล้วกลับมาอ่านมันมีความสุขและเศร้าตามสิ่งที่เขียน​ บางที่ก็งงว่าเราเคยเจอเหตุการณ์​แบบนี้ด้วยหรอ​ แต่มันทำให้เราเข้มแข็ง​ขึ้นและแก้ปัญหา​ได้เวลาเกิดเรื่องแบบนี้อีก​ และนี้เป็นอีกครั้งที่อยากแชร์​เรื่องราวของตัวเองให้ทุกคนรับรู้มันอาจจะเป็นเรื่องราวที่เหมือนๆกับเรื่องของทุกคน​ ทุกคนอาจจะเคยเจอเหตุการณ์​แบบนี้มาแล้ว​  แต่ก็ขอบคุ​ณนะที่อ่าน​🙏 อะเริ่ม

"ไม่เคยคิดว่าสักครั้งในชีวิตนี้จะหลงรักครอบครัวนี้​ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ดีไปทุกๆอย่าง​ ไม่ได้รวย​ บ้านไม่ได้หลังโต​ ครอบครัวหมูแดดเดียวและใส้กรอก​แสนอร่อย​ 😊 แต่เวลาอยู่ด้วยแล้วโครตมีความสุข​ ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวในระยะเวลาสั่นๆ​ดีใจที่เป็นครั้งแรกของเขาในอะไรหลายๆอย่าง​ (พาเขาไปวัด​ครั้งแรก​ ทำให้พ่อเขายิ้มครั้งแรกที่มีผู้หญิงไปบ้าน​ พาเขาเก็บกวาดบ้านครั้งแรก​ และให้เทอพาไปสอบครั้งแรก​ ขาดไม่ได้คือจับแมงมัน55555)​ หลายๆครั้งที่ไปบ้านเขาเราจะชอบป่วยเพราะอากาศ​เปลั่ยนแปลงในบ้างแดดบ้าง​ แต่เวลาที่ไปเราไม่สบายคนที่หายาให้กินคนแรกก็คือแม่​ของเขา​ คนที่ถามว่ากินข่าวยังก็คือพ่อ​ของเขา​ แล้วคนทำให้กินคือคนเขานั้นล่ะและคนที่เรียกเราว่าพี่เจ๊​คือหลานสาวจอมดื้อของคนในบ้านซึ่งเป็น​ผู้โดนแม่ดุและคนในบ้านแกล้งเป็นประจำ(ตดใส่ประจำ)​แล้วยังมีพี่ของเขาที่ไม่ค่อยยิ้มแต่ใจดีชอบซื้อส้มตำให้กิน​ อยากกินไรได้กินทุกอย่างงง​และขาดไม่ได้คือป้ากล้วยใน​(งงล่ะสิทำไมต้องเรียกป้ากล้วยใน​ มันมีกล้วยชนิดหนึ่งที่มีแมล็ดเยอะๆแต่บ้านเขาพาเรียกกล้วยในนั่นล่ะก็เลนเรียกป้ากล้วยใน)​ ป้าชอบเอากล้วยใน​มาฝากเยอะมากกกกก​ เยอะแค่ไหน​ก็กินหมด​ ป้าบอกให้ไปหาทุกครั้งเวลาที่กล้วยเริ่มสุก​ แล้วเราก็รีบไป​ทันทีเลยจ้าาาา​ไม่งั้นก็ให้เขานั่นแหล่ะเอามาให้เต็มกระเป๋าเลย​ แล้ว เวลาจะกลับก็มีของติดไม้ติดมือมากินด้วยประจำเลย​ ทั้งใส่กรอกแสนอร่อยของพ่อและเนื้อเเดดเดียวของแม่ที่เป็นคนตาก​ แล้วก็กล้วยในบางทีก็มีมะปราง​ต้นหน้าบ้าน มันเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆที่มีความสุข​มากๆๆๆ​ ❤️​ เหมือนเราจะไปได้สวยใช่ไหมล่ะ​ 555555555​ แต่เปล่าเลย​มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราต้องเลิกลา ​ นี้เป็นคนที่ไม่ชอบเล่นเกม​ เป็นคนติดแฟน​  เป็นคนไม่ค่อยงี่เง่า​ไม่เรื่องเยอะ​  ไม่พูดมาก​ เอาเป็นว่าเป็นคนรักแฟนมาก​ และก็ให้อิสระกับแฟน​ โทรศัพท์​ไม่ดูไม่จับ​  เชื่อใจแฟน​  มันมีเหตุการณ์​ต่างๆระหว่างที่คบกันมาที่ทำให้ความเชื่อใจลดลงเรื่อยๆตั้งแแต่เขาเปลี่ยนที่ทำงาน​ นางเป็นคนแกล้งเก่ง​ อัธยาศัย​ดี​ พูดเก่ง​  จนเริ่มเห็นแชทกับหัวหน้างาน​ เห็นมาตลอดที่คบกัน​ส่งสัยนะว่าทำไมมีแต่แชทคนนี้​ แต่ก็ไม่ได้เอะใจคิดว่าเป็นหัวหน้าสั่งงงานคงไม่มีอะไรหรอก​ เวลาที่เราไปส่งที่ทำงานผญ.คนนั้นก็ยิ้มให้เราตลอดเลยนะ​ และหลายครั้ง​ โทรศัพท์​ที่ไม่เคยดูเราก็อยากจะดูแต่เขาก็ไม่ให้ดู​เราก็เริ่มรู้แล้วล่ะ​ว่าเขาไม่ได้มีแค่เรา แล้วเราก็ค่อยๆเดินออกมา​ ช้าๆ​ ทีละก้าววว​ แบบไม่ให้รู้ตัวถามว่าเจ็บไหมตอบเลนว่ามาก​ออกมาทั้งๆที่ยังรัก​ รักมาก​  แต่ถ้าเรายังรักเขาแล้วเขาไม่ซื่อสัตย์​ต่อความรักของเราที่มีให้เราก็ควรออกมา​ ไม่รู้ว่าตอนที่เดินออกมาแล้วจะไปพึ่งอะไรถึงจะไม่ให้ตัวเองคิดวกวนอยู่กับเรื่องนี้แล้วก็ค่อยๆไปติดเกม(ROV)​ ติดหนักถึงหนักมาก​ แล้วก็ห่างจนกระทั่ง​ เราเป็นคนบอกเลิก​และเป็นคนแรกที่บอกเลิก​ แต่เขาก็ไม่ยื้อเราไว้นะ​(ในใจคือคิดแค่ว่าเดี่ยวเขาก็ง้อเองล่ะ)​ ป่าวเลยไม่เลยไปเลย​ ไปเลยจ้าาาา.ไม่ง้อไม่ยื้ออะไรทั้งนั้น​ น่าสงสารเนาะเดินออกมาทั้งๆที่ยังรัก​ ถึงตอนนี้ก็ยังตัดใจไม่ได้ยุดี​ผ่านไป1ปีแล้วเราก็ยังไม่กล้ารักใครเลย​ ตัดใจจากเขาไม่ได้เลย​ คิดถึงพ่อกับแม่และทุกคนในบ้านอยากกลับไปขอโทษที่จับมือกันไม่แน่นพอ​  อดทนไม่พอ​ และอะไรหลายๆอย่างยังไม่ได้บอกลา​เลย​คิดว่าไม่นานจะกลับไปหาที่บ้านแต่วันนี้กลับไปไม่ได้แล้วววว​  วันที่14/03/62​ เป็นวันที่เจ็บมากที่สุดตั้งแต่คบกันมาจนถึงวันนี้​ คือ​ #เขาแต่งงานกับคนนั้น​ (หัวหน้างงาน)​ เราไม่คิดว่าเขาจะคบกันจริงๆ​ เราอยากไปแสดงความยินดีด้วยนะเราอยากเม้นเทอมากเลยย​แต่เราทำไม่ได้​เราทำได้แค่ยินดีอยู่ห่างๆ​ เรากลับไปหาไม่ได้อีกแล้วววว​  เราเลือกที่จะเดินออกมา​ตั้งแต่แรกเราไม่สามารถกลับไปได้อีกแล้ววว​  ยินดีด้วยนะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่