เรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงบ่ายของวันมีน้องในฝ่ายทำลำไยเชื่อมมาฝาก(ขออนุญาตเรียกว่าน้องเอ) เราเลยกะว่าจะกินลำไยเชื่อมกัน

น้องเอ: มันหวานนะคะพี่ พี่ต้องใส่น้ำแข็งค่ะ ด้วยความหวังดีของน้องฝึกงานที่จะเอาลำไยเชื่อมไปเทใส่ถ้วยให้

น้องฝึกงาน:  พี่!! แล้วหนูต้องไปเอาน้ำแข็งที่ไหน

น้องบี: ไปเอาน้ำแข็งที่ป้าแม่บ้านซิ แต่ว่าป้าแม่บ้านเค้าหวงนะ 

น้องเอ: ไม่ให้หวงได้ไงอ่ะ ก็คนชอบเอาไปกันหมดคนเดียวไม่แบ่งคนในกองเหมือนเป็นของส่วนตัว ทั้งๆที่เป็นตู้เย็นของส่วนรวม

หัวหน้า: ไม่ใช่แกพูดแบบนั้นไม่ถูกต้อง ของส่วนรวมก็คือของส่วนรวม เค้าเป็นแม่บ้านเค้าไม่มีสิทธิบ่น

น้องเอ: ไม่ใช่พี่คือบางคนอ่ะมันเอาไปคนเดียวเอาไปจนหมดแล้วมันใช่เรื่องที่เค้าต้องมาทำทุกวันทั้งวันไหมอ่ะ เค้าเป็นแม่บ้านนะไม่ใช่คนใช้ เพราะบางทีอ่ะหนูเห็นบางคนเค้ากินข้าวจานตัวเองแต่ก็ไม่ยอมล้างเอาไปใส่ซิงค์ให้แม่บ้านล้าง หนูว่ามันไม่ใช่ไม่ถูกต้องอ่ะค่ะ กินเองก็ต้องล้างเอง

หัวหน้า: ก็มันเป็นแม่บ้านอ่ะ เป็นหน้าที่ของมัน ก็ถูกแล้วที่เค้าต้องล้างจานอ่ะ จะให้เค้าใหญ่คับสำนักงานได้ไงเป็นแค่แม่บ้าน แกไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่า เรื่องอื่นที่แกไม่รู้มีอีกเยอะ

น้องเอ: หนูไม่รู้ได้ไงก็หนูอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ป้าแม่บ้านโดนด่าเรื่องน้ำแข็งว่าตอนที่เค้าต้องการใช้กลับไม่มี เค้าต้องมาโดนบ่นทั้งๆที่เค้าก็ทำหน้าที่ของเค้าปกติ

แล้วหลังจากนั้นหัวหน้าที่รักก็ของขึ้นพาลไปเรื่องงานและเรื่องอื่นๆ ซึ่งไม่เกี่ยวกับน้ำแข็งและลำไยเลยค่ะ สรุปดิฉันก็ไม่ได้กินลำไยที่น้องเอทำไมเค้าโกรธอะไรลำไยคะ สงสัยอยากรู้ ต้นเหตุและปลายเหตุคืออะไรคะ ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มั่งคะขอคำแนะนำหน่อยค่ะ