เหตุที่ได้เจอเธอเพราะบีทอก

เมื่อปลายปี60 ได้รู้จักผู้หญิงคนนึงที่มาเที่ยงเกาะภูเก็ต เหตุผลที่เขามาเพราะ เลิกกับแฟน (จะเรียกว่าอกหักไมก็ไม่รู้นะ) รู้จักผ่านแชตบีทอก ก็รู้ๆกันอยู่นะคนที่เล่นก็หวังแบบนั้น เธออยู่ภูเก็ตระยะนึง ตอนนั้นเราไม่ได้เจอกันคุยในบีอย่างเดียว คุยกันทุกวัน จนเธอกลับไป ปทุมบ้านเธอ เราก็ยังคุยกันเรื่อย จนรู้จักได้ประมานเดือนเธอบอกว่าเธออยากมาภูเก็ตอีก  
“แต่ไม่มีที่พักหาให้หน่อยสิเราได้เจอกันสักที ไปแค่3วันเอง”
เราด้วยความอยากเจอเลยจักหาที่พักให้ (ก็น่ากะจะฟันแล้วทิ้ง)
เมื่อถึงเวลานั้นได้เจอกัน ได้รู้จักกันพาเที่ยวแล้วก็ตามนั้นเมื่อชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ด้วยกัน
ก่อนกลับเธอได้ทิ้งคำพูดไว้ว่า
“เรามาถึงขนาดนี้แล้วจะไม่ทิ้งกันใช่ไหม”
ในสมองผมคิดทันที
“เดียวๆๆกลูแค่คิดสนุกๆ ไม่ได้จริงจังนะโว้ย”
แต่ในสมองอีกส่วนนึงคิดว่า
“น้องเขาดูแล้วจริงใจเปิดเผยทุกอย่าง+กับพูดแบบนั้น เราจะหลอกฟันหรอ”
สรุป
ผมตกลงเป็นแฟนกับเธอคนนั้น(ในใจคิดว่าคบๆไปถ้าไม่ใช่ค่อยเลิกแล้วกัน)
เราสองคนอยู่ต่างที่ต่างจังหวัดกันก็เลยไม่ได้เจอกัน แต่คุยกันทุกวัน
หลายครั้งที่เธอชวนเราไปบ้านเธอ ไปเจอพ่อแม่เธอ เราก็บ่ายเบียงด้วยเหตุผลที่ว่าต้องทำงานตลอด
ก็มีทะเลาะกันบ้างเรื่องที่เราไม่ยอมไปหาเธอไม่ไปหาพ่อแม่เธอนอกนั้นก็ไม่ทะเลาะอะไร แต่เราก็ชวนผู้หญิงมาอยู่ด้วยเลยตลอดนะ (ชวนมาทำงานภูเก็ต)
ถามว่ามีเรื่องขอยืมเงินไหมบอกเลยไม่มี มีแต่ขอเลย555..เพราะยืมแล้วไม่เคยคืน
จนกะทั้งปลายปี61เธอจะต้องไปทำงานที่เกาหลี
เธอพูดมาคำว่า
“เราเลิกกันดีกว่าไหม เธอได้เจอคนใหม่ที่อยู่ด้วยกันได้ดูแลกันได้  “
ในใจเราก็คิดนะ
“อะไรกันอยู่ดีๆจะเลิกเพราะเราไม่ดูแลเธอไม่ไปหาเธอนี่นะ”
สรุปผมยอมเลิกกับเธอ
แต่ก็ยังคุยกันตลอดไปทำงานเกาหลี 3-4เดือนผ่านไป
เธอถามผมว่า
“ยังรักเธออยู่ไหม ถ้ารักจริงๆ มาขอเธอเลย ค่าสินสอด 1ล้าน”
!!! คุณพระ !!!
ผมอยากจะไปขอนะ แต่1ล้านบาทผมเอาจากไหน
เลยตอบไปว่า
“ขอเก็บเงินก่อนนะค่อยได้ไหม”
เธอถามกับกี่ปี ปีหรือ2ปี
ผมไม่รู้กี่ปี เลยตอบไปว่า
”4-5ปีมั้ง”
เธอเลยบอกว่างั้นถ้ามีคนขอก่อนก็ไม่รู้นะ

ในใจคิด เธอชอบเราหรือว่า แค่ต้องการคนแต่งงานกันแน่

ตอนนี้เราก็ยังคุยกันอยู่ แต่อาจจะน้อยลงบ้าง
แต่ในสถานะคนรู้จัก แต่ไม่ใช่แฟน (เธอบอก)