เคยรอใครสักคนไหม

สวัสดีครับ ผมเป็นนักศึกษาปี 3 อยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมมีแฟนที่อายุรุ่นเดียวกันและเรียนคณะเดียวกัน เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด และคบกันมาตั้งแต่ปี 1 ชีวิตคู่ก็ถือว่าปกติดีครับ ช่วงปี 2 ที่ย้ายไปอยู่หอด

อยู่ๆก็เศร้า เศร้าแบบไท่รู้สาเหตุไม่ีู้เศร้าทำไมออกไปหาเพื่อนกลับมาก็เศร้าไปทพงานก็หม่นๆอารมณ์เหมืืือนโลกมันเป็นสีเทาตลอดเวลาจับจุดไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร

ความรัก ที่ มีแต่ เราที่คอยวิ่งตาม อีกฝ่าย วิ่ง จนเรารู้สึก ไม่แน่ใจ ว่า มัน ใช่ความรัก หรือป่าว หรือ ว่าเรา คนเดียว ที่คิดไปเอง บางครั้ง เหมือนเขาจะใส่ใจ แต่ ก็ เหมือน !! ทุกอย่าง ที่เราคิด เหมือน

ความรักบางครั้งมันไม่ได้จบเพราะใครหมดใจ แต่มันจบเพราะเราสองคนพยายามกันจนหมดแรงแล้วจริง ๆ ตอนเริ่มต้น เราอาจคิดว่าความรักจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง แต่พอถึงจุดหนึ่ง เราได้รู้ว่า… ความรักอย่างเดียวมั

สวัสดีค่ะทุกคน... วันนี้ขอมาตั้งกระทู้เพื่อระบายความรู้สึกและขอความคิดเห็นจากเพื่อน ๆ ในพันทิปหน่อยนะค่ะเรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมานานพอสมควร แต่ปัญหาที่บั่นทอนความสัมพันธ์มาตลอดคือ การที่เขาแอบไ

เราห้ามปากใครไม่ให้มา บ่น ด่า ตำหนิ ดูถูก ด้อยค่า เราได้ เราก็แค่ไม่ต้องไปใส่ใจคำพูดเหล่านั้น แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจ แต่เหตุการณ์มันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าล่ะครับ วนลูป ซ้ำๆ อยู่แบบเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไ

จะมีสักกิคน ที่แต่รักคนอื่นโดยไม่นึกถึงตัวเอง หลายต่อหลายครั้งที่เขาทำชัดเจนมากว่าเขาไม่แคร์อะไรเราเลย แต่ทุกครั้งกลับมาทำดีดวยเราเองก็ใจอ่อน มันจะมีคำพุดที่เขาพูดกับเราว่า เราไม่ได้เป็นความสุขของเขา

ไม่คิดเลยว่าชีวิตจะมาถึงจุดนี้ จุดที่เราเองไม่เหลือใคร ไม่มีแม้แต่ที่จะมาคอยพูดคุย ไม่น่าเชื่อว่าความรักของคนๆหนึ่งที่มอบให้คนๆหนึ่งไปอต่ได้รับกลับมาคือความเสียใจ ต้องเป็นคนแบบไหน ถึ่งทำได้ขนากนี้ เก