เศร้าไม่รู้สาเหตุ

แสงสลัวมัวหม่นท้นทอทาบ ส่องฉายฉาบวาบไหวกลางใจเหงา เป็นรอยร้าวขื่นขมปมสีเทา ตามเหมือนเงาเศร้าซ้อนกาลก่อนมา เพลิงอารมณ์โหมซัดพัดกระหน่ำ ทุกถ้อยย้ำถ่ายเทเสน่หา สิ้นสุดสายปลายฝันคำสัญญา ไร้คุณค่าคู่ควรชว

เคยเป็นไหม หัวใจ ลอยเคว้งคว้าง สิ้นหนทาง อ้างว้างใจหม่นเหงา รอบรอบกาย ใต้ฟ้า มัวหม่นเทา มีเพียงเงา ความเดียวดายไร้เรี่ยวแรง ทอดอาลัยในอารมณ์ ตรมขมขื่น จำหยัดยืน ฝืนกาย กล้ากร้าวแกร่ง น้ำตารื้น จิต

***เมื่อรักคลายจากใจ*** ๐ เมื่อความรักจากใจมาคลายหมด ยากจะปลดลดค่า... อุราขม เหมือนดอกไม้ตายแห้งแมลงชม เมื่อดอมดมสมใจก็ไกลลา ๐ เช่นสายหมอกหม่นเทาเมื่อเช้ารุ่ง ลอยคละคลุ้งดั่งแพรแลดูหนา ครั้นย