ช่วงประมาณปี 2520 เคยมีข่าวทางอีสานอดอยากจนต้องกินดิน เรื่องมันเป็นมายังไงครับ ค้นหาในgoogle ก็ไม่เจอ

เรื่องกินดิน ปกติคนต่างจังหวัดกินเพราะกลิ่นมันหอม ไม่ใช่เพราะอดอยาก คนกรุงเทพไม่เคยเจอ เลยตกใจ เหมือนอย่างการกินแมลงกุ๊ดจี่ในกองขี้ควายไม่ได้กินเพราะอดอยาก แต่กินเพราะคั่วแล้วเค็มๆมันๆ หรือจับกะปอมมาปิ้งย่าง แหย่รังมดแดงเอาไข่มดก็ไม่ใช่เพราะหาอะไรกินไม่ได้ แต่เป็นรสนิยมความชอบในการบริโภคของคนท้องถิ่น

ภาคอีสาน  เขาไม่ได้กินดินประทังชีวิต มีวิธีหาของกินอีกเยอะแยะ เช่นเด็ดสายบัวในบึงแล้วหาบไปแลกข้าวที่ตำบลอื่น หรือต้มเกลือหาบเอาเกลือไปแลกข้าวที่ตำบลอื่น

หรือขุดหาปลา หาหอยที่หลบซ่อนอยู่ใต้โคลนตามบึงที่แห้ง

ช่วงที่ไม่มีข้าวกิน ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงน้ำท่วม นาล่มมากกว่า แต่ถึงน้ำจะท่วมก็ยังมีปลาให้จับกิน จับได้เหลือๆ เกินความต้องการก็พายเรือเอาไปแลกข้าวกับตำบลอื่นที่น้ำไม่ท่วม ที่น้ำท่วมเพราะใกล้แม่น้ำชีส่วนช่วงหน้าแล้งยังไงก็มีข้าวในยุ้งข้าวเก็บไว้กิน

มีไข่จากไก่ที่เลี้ยงไว้ในเล้า มีน้ำผึ้งจากรวงผึ้งบนต้นไม้ มีมะม่วงให้สอยยามหน้าแล้ง มีปลาร้าที่หมักไว้ในไห มีหญ้ามีฟางให้ควายกิน
แต่มักจะต้อนควายไปกินหญ้าในทุ่งนามากกว่า

เรื่องแหล่งน้ำหน้าแล้ง มันจะมีตาน้ำ เป็นบ่อน้ำกินที่มีน้ำผุดตลอดปี แต่ต้องเอาโอ่งใส่รถเข็นไปตักให้เต็ม หรือไม่ก็หาบเอากลับบ้าน