บอกตรงๆเลย เรารู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตครอบครัวของเรามากๆ คือเราเป็นคนที่รักครอบครัวนะแต่มักเป็นคนที่ไม่อยากจะบอกหรือว่าพูดอะไรมากมายเพราะไม่อยากมีปัญหา เมื่อไรที่บ้านเรามีปัญหาทุกคนในครอบครัว หรือแม้แต่จะอยู่ต่างบ้านกันก็จะรู้ไปหมด และคอยตอกย้ำซ้ำเติม ว่ากล่าว แต่ไม่เคยเลยที่จะให้กำลังใจกัน มันเลยเกิดความอึดอัด มันรู้สึกเบื่อหน่าย มันทำให้เราไม่อยากจะอยู่อีกต่อไปเลย บางทีเราถึงขั้นทำร้ายตัวเองแบบหนักๆ ทั้งตบ และตี จิกหัวตัวเอง และส่วนใหญ่จะร้องไห้เงียบๆคนเดียวแบบไม่มีเสียง และไม่บอกใคร บ้างทีเราเครียดคนที่บ้านเขาจะให้เราอดทน แต่ไม่มีแม้มานั่งพูดหรือถามว่าเราเป็นยังไง ได้แต่บอกให้เราอดทน ลูกพี่ลูกน้องเรา ก็ได้แต่ว่าเรื่องการทำงาน เรื่องการใช้ชีวิตเรา ทั้งๆที่ตัวเขาก็ยังจัดการปัญหาชีวิตปัญหาครอบครัวตัวเองไม่ได้ เขามีดีแค่บ้านเขามีเงินและเป็นลูกคนเดียว ส่วนแม่เราที่รักเราที่สุด เมื่อเรามีปัญหา เราบอกเขาอยากปรึกษาเขาก็ได้แต่บอกว่าตัวเขาไม่อยากฟัง อย่าคิดมากได้ไหมปวดหัว เราเลยได้แต่เก็บเรื่องราวที่เราทุกข์ใจไว้อยู่คนเดียว เพราะว่ามันไม่มีใครที่เข้าใจ หรือรับฟังเมื่อเรารู้สึกแย่ๆ เลยคิดว่าการตายของเราน่าจะเป็นทางออก แม้มันจะไม่ดี แต่มันก็ทำให้ชีวิตเราอวสานแบบไม่ต้องสนใจใคร
อยากฆ่าตัวตาย เพราะครอบครัว