จะทำยังไงกับฝาแฝดโรคจิต

เมื่อตอนเด็กเรากับฝาแฝดเราเป็นคนขี้อายทั้งคู่ ตอนอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันตลอด แต่พออยู่กับเพื่อนคนอื่นก็จะพูดน้อย พอเจอสังคมใหญ่ขึ้น บางทีเพราะเป็นฝาแฝดเลยมีคนเข้ามาคุยด้วยเยอะขึ้น เราก็มีความคิดแรกๆว่า ทำไมเค้าถึงมาคุยกับเรา แต่เราก็ดีใจมาก เริ่มพูดคุยกับเพื่อนๆคนอื่นๆ และเริ่มสนุกเวลาอยู่กับเพื่อน ปัญหาอยู่ที่ฝาแฝดเราก็พูดน้อยอยู่เหมือนเดิม พอมีปัญหากับเพื่อนหรือครูก็ต้องให้เราออกหน้าแทบทุกอย่าง เราคิดว่าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ พอขึ้นม.ปลาย โรงเรียนเราคัดห้องตามเกรดที่ได้ เรากับแฝดจึงแยกกัน ฝาแฝดเราเข้ากับเพื่อนในห้องไม่ได้ และเริ่มคิดว่ามีเพื่อนนินทาว่าร้าบ ได้ยินเสียงในหัวตลอดเวลา เครียดจนมือสั่น กำพระแน่น พ่อก็ได้พาแฝดเราไปหาหมอ และแฝดเราก็เริ่มกินยากดประสาท ลดความเครียด หลังจากกินยาก็นอนเยอะมาก อารมณ์แปรปรวน บางทีก็เขวี้ยงข้างของ เวลาคุยด้วยต้องพูดซ้ำหลายๆรอบ บางทีเราก็หงุดหงิด ผ่านมา7 ปีจนเรียนจบมหาวิทยาลัย แฝดเราก็ยังไม่หาย จึงเลิกทานยาไปเอง อาการระยะนี้ก็ชอบพูดกับตัวเอง บางทีก็นั่งหัวเราะคนเดียว แฝดเราก็ไปทำงานเฉพาะด้านสักพัก แต่ก็เหมือนจะมีปัญหาในที่ทำงานเยอะอยู่ เหมือนโดนเพื่อนสนิทว่าร้ายรุนแรงจนออกจากงาน เก็บเงินได้ก้อนหนึ่งก็อยู่บ้านมาตลอด ตอนนี้ก็เกือบ1 ปีได้แล้ว วันๆก็กินอย่างไร้สติแล้วก็นอนจนอ้วนและเริ่มมีปัญหาสุขภาพ บอกให้ไปทำงานก็ผลัดไปเรื่อยๆ แล้วก็แทบไม่พูดอะไร เวลาคุยด้วยก็เงียบไปเลย เหมือนเราคุยอยู่คนเดียว ตอนนี้เราก็กำลังดิ้นรนมาหางานทำอยู่กรุงเทพ เราก็ลำบากมาก เพราะทำงานไม่ตรงสาย ฝาแฝดเราก็อยู่บ้าน พ่อก็บอกให้เรากลับบ้านพาแฝดเราไปหางานโรงงานทำด้วยกัน แต่เราก็อยากมีชีวิตของเราเอง อยากให้ฝาแฝดพึ่งพาตนเองได้ ไม่ใช่เอาแต่พึ่งเรา กลับไปก็เป็นเหมือนเดิมที่เราต้องออกหน้าแบกรับให้ทุกอย่าง พ่อก็ไม่กล้ากดดันแฝดเรามาก กลัวมันฆ่าตัวตาย เราเครียดมากไม่รู้จะทำยังไงดี