เกลียดฝาแฝดตัวเอง

ปกติเรากับแฝดอยู่ด้วยกันมาตลอด มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน คุยปรึกษากันได้เกือบทุกเรื่อง มีทะเลาะกันบ้างปกติแล้วสักพักก็คืนดีกันตามสถานการณ์ แต่มีเรื่องที่เราบอกเขายังไงเขาก็หัวแข็งคือ เขาชอบทำนิสัยขี้เหวี่ยง บางครั้งเขาอารมณ์ไม่ดีกับอย่างอื่นมาแต่จู่ๆชอบมาเหวี่ยงใส่เรา เช่นตอนเราถามเรื่องอื่นแบบวันนี้ออกไปซื้อของมั้ย เราไม่เหวี่ยงใส่แฝดแน่นอนถ้าเขาไม่ได้เกี่ยวกับอะไรที่ทำให้เราหงุดหงิดด้วยถ้าเราหงุดหงิดแล้วจู่ๆ เขามาถามเรื่องอื่น เราไม่อยากทะเลาะกับแฝดเพราะเรื่องของตัวเองแน่นอน อีกอย่างเขาพูดอะไรไม่ดูโทนเสียงตัวเอง พอเราถามว่าเป็นอะไรทำไม่ต้องเหวี่ยง นางบอกก็ทำเสียงปกติ แต่มันไม่ใช่เสียงของคนอารมณ์ปกติด้วยซ้ำเพราะเรารู้ว่าเสียงนางตอนอารมณ์ปกติเป็นยังไง เราอารมณ์คงที่กับแฝดตลอดแต่พอนางเหวี่ยงใส่ทีก็ทำให้เรารู้สึกแย่ไปด้วยจนทำให้เรารู้สึกเหวี่ยงไปด้วย มีเรื่องนี้ของนางที่เราพยายามจับเข่าคุยยังไงนางก็หัวแข็งไม่ยอมฟัง นางไม่ทำนิสัยแบบนี้กับเพื่อนหรือแม่เลย ทำตัวหวานๆแบบคนใจเย็นจนคนอื่นรัก แต่พอกับเราและแฟนนาง นางกล้าเหวี่ยงแล้วนางคิดว่าตัวเองถูกทุกอย่าง เชื่อว่าตัวเองมีความคิดแล้ว ดูทุกอย่างออก แต่จริงๆ นางเป็นคนไม่มีความละเอียดอ่อนเลยพอกับคนที่นางสนิทขึ้นมาหน่อย ส่วนนึงที่เขาทำตัวหวานกับเพื่อนเพราะไม่ได้สนิทกัน นางทำตัวเฟรนด์ลี่กับคนอื่นไปทั่วแต่ในความคิดนางไม่ได้คิดว่าตัวเองสนิทกับคนอื่นเลยเลยมีไม่กี่คนที่ถูกนางเหวี่ยงใส่ เพราะเรารู้ว่านางมีเพื่อนอยอะแค่ไหนแต่มีไม่กี่คนที่นางจะยอมเปิดใจพูด พอนางอารมณ์ดีขึ้นนางก็พูดปกติกับเราได้เฉย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่าตัวเองทำอะไรไป เหมือนกันนางได้โยนอารมณ์ด้านลบใส่คนอื่นแล้วตัวเองก็ดีขึ้นซะงั้น มีเราที่รู้สึกแย่ไปเลยอีกค่อนวัน

เราไม่รู้ว่าต้องรับมือยังไงแล้วน่ะค่ะ เลี่ยงการทะเลาะก็มีแค่เราที่รับพลังด้านลบไปฝ่ายเดียว พอพูดนางก็หัวแข็ง