อาจเล่าไม่ประติประต่อเท่าไรนะค่ะต้องขอโทษด้วย เอาที่จำได้ย้อนกลับไปเมื่อ 7 ปีก่อน เรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับครอบครัวฉัน แบบฉันก็งงๆ ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือแม่ของฉันเป็นโรคเกิดจากความเครียด เรื่องมันเริ่มเกิดขึ้นตอนที่แม่ฉันได้ไปสมัครงานบริษัทแห่งหนึ่งในตัวเมือง แล้วก็ไปบนบานไว้กับศาลหลักเมืองค่ะ ตอนนั้นแม่ตกงานและหนี้สินเยอะมาก และเขาก็ได้งานที่นั่นค่ะ เขาดีใจมาก แม่สมัครไปเป็นแม่บ้าน และพนักงานที่นั่นชอบบอกว่าเจ้าที่ที่นี่แรง ตลอดเวลาที่แม่ทำงานแม่ก็เป็นคนเดียวที่ขึ้นไปไหว้ศาลบนชั้นดาดฟ้าของบริษัท ทำงานได้ประมาณสักปีสองปีหลังจากนั้นมาแม่ก็เริ่มมีอาการแปลกๆ มีอยู่วันหนึ่งนอนดูละครกันอยู่ เรา แม่และ พ่อ อยู่ดีๆแม่ก็นอนหลับตาไปแล้วก็ครางแบบ ฮือ ฮือ เราก็ด้วยความเป็นเด็ก ก็ถามพ่อ ว่า "พ่อๆ แม่เป็นอะไร" พ่อก็ไม่ตอบหันไปถามแม่ว่า " นี่ใครๆๆ เข้ามาทำอะไร" แม่ก็ตอบ จำไม่ค่อยได้ว่า เขาบอกว่า เขาชื่อ พ่อปู่อะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ เขาบอกว่า เขาถูกชะตากับแม่ เลยตามมา แล้วเขาก็หันมาพูดกับเราว่า "ไอหนูจุดธูปให้หน่อย 9 ดอก กูจะเอาไปไหว้" เราก็ไปหาธูปมาจุดให้ค่ะ พอได้ธูป แม่เราก็ลุก เดินหลังค่อมเหมือนคนแก่มากๆ เลยค่ะ ไปศาลพระภูมิหน้าบ้าน เราไปแอบฟัง ตอนเขาไหว้ เขาสวดมนต์ภาษาอะไรก็ไม่รู้ค่ะ ฟังแล้วขนลุก แล้วก็เดินมานั่งที่โต๊ะหน้าบ้าน แล้วแม่ก็สลบไป ตื่นขึ้นมาก็ปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเป็นเด็ก เราก็กลัวแม่ไปเลยค่ะ หลังจากนั้นไม่ค่อยกล้านอนกับแม่2สองเลย และหลังจากนั้นมา แม่ก็มีอาการแบบนี้เรื่อยๆค่ะ เขาจะมาเข้าแม่บ่อยขึ้น ถึงขนาดบอกให้แม่ทำพิธีรับขัน5 เพราะเขาบอกว่าแม่เราดวงไม่ดี ดวงตกถึงฆาต เลยให้แม่รับขันเพื่อเขาจะมาช่วยแม่ ไม่ให้เกิดเคราะห์ร้าย แล้วเรากับพ่อ แม่ ก็ปรึกษากัน ด้วยความเป็นห่วงแม่กลัวแม่จะเป็นอะไร เลยจัดงานรับขัน5 และถือโอกาศทำบุญบ้านไปด้วยเลยค่ะ เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นนะค่ะ แต่ก็ไม่เลย แม่เรากับดูแปลกขึ้นทุกวัน เขามักมีอาการเหมือนโดนผีเข้าบ่อยมาก พูดได้ว่า อาทิตย์หนึ่ง 2ถึง3ครั้งเลยค่ะ แล้วก็ไม่ใช่เป็นแค่ผี พ่อปู่คนเดียวนะค่ะ เป็นผีเร่ร่อนก็มีค่ะ เข้ามาสิงแม่เราแล้วบอกหิวจะมาขอน้ำกิน แล้วก็ออก และมีที่โดนเข้านานสุดก็ตอนปีใหม่ค่ะ ปกติ ปีใหม่ทุกๆปี น้าเอ (นามสมมุติ)น้องชายแม่เขาชอบมากินเหล้า ที่บ้าน แต่น้าเขาเสียไปประมาณกลางปีที่แล้วปี2555ค่ะ
เขามาเข้าสิงแม่ แม่ทำเสียงเป็นแบบผู้ชายเลยค่ะ เรียกชื่อเราเหมือนตอนที่น่ายังอยู่ ทำบุคลิคท่าทางการหัวเราะคือเราจำได้ว่าคือน้าเลยค่ะ เขาบอกว่าอยากกินเหล้า อยากร้องคาราโอเกะ แล้วเขาก็ไม่ยอมออกค่ะ เขาจะคุยกับพ่อเราอยู่แบบนั้น แต่พ่อกับเราก็พยายามบอกให้เขาออหไปก่อน เพราะกลัวแม่จะเป็นอะไร ใช้เวลาเกือบชั่วโมงค่ะ แล้วแม่ก็หลับไปเลย ตื่นเช้ามาเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ และที่เราจำได้แม่นสุดคือมีอยู่วันหนึ่ง เรายืนทำกับข้าวในครัวอยู่กับแม่ ทำสักพัก อยู่ดีๆ แม่ก็โดดมาเกาะแขนเราไว้แน่น แล้วพูดกับเรา แบบเสียงเด็กๆ ว่า"พี่สาวๆ หนูขออยู่ด้วยนะ ให้หนูอยู่ในบ้านกับพี่กับแม่ด้วยนะ" ด้วยความที่เรากลัว เรารีบวิ่งออกจากครัวอย่างเร็ว ออกไปตามพ่อหน้าบ้าน บอกพ่อ เอาอีกแล้ว แม่เป็นอีกแล้ว พ่อเดินเข้ามา แม่กำลังร้องไห้เสียงเหมือนเด็กแล้วพ่อก็ถามว่าใคร แม่ก็ตอบว่า "ให้หนูอยู่กับแม่กับพี่สาวด้วยนะ หนูตามแม่เขามา หนูอยากอยู่กับแม่" พ่อก็ตอบกับไปว่าไม่ได้ ไม่ให้อยู่ บอกว่าบ้านไม่มีที่ให้อยู่แล้ว เขาก็ร้องๆ แล้วก็นิ่งไป เรากลัวมากค่ะ เพราะหลังจากนั้นมา สองสามวัน ประมาณตี1ในห้องเราอยู่ดีๆ ตุ๊กตากล่องดนตรีก็เล่นเองแค่เราง่วงมาก เราก็เผลอพูดออกไปว่า พี่ง่วง อย่าเพิ่งมาเล่นได้ไหม ก็เงียบไปเลยค่ะ นานวันแม่ก็มีอาการแปลกขึ้นทุกวัน เรารู้สึกว่าเหมือนไม่ใช่แม่เรา พฤติกรรมแม่ไม่ค่อยเหมือนเดิม ไม่ค่อยพูดและเริ่มไม่ค่อยคุยกับใคร จนบางครั้งเราแอบน้อยใจว่าแม่ไม่รักเราเหมือนเดิมแล้วรึเปล่าพ่อให้แม่ใส่พระ เขาก็ไม่ค่อยใส่ค่ะ ชอบถอดออก แล้ววันหนึ่งพ่อปู่ก็มาเข้าอีกค่ะ มาบอกเรากับพ่อว่า แม่จะหมดอายุไขแล้ว ให้เราไปทำบุญต่อชะตา แล้วก็ไปจุดเทียน เพื่อต่อชีวิตให้แม่ เราถึงกับร้องไห้เลยค่ะ เพราะเป็นห่วงแม่ ประมาณสองสามวัน เราก็พาแม่ไปทำบุญที่วัดจีนในจังหวัดนี่แหละค่ะ เขามีสะเดาะห์ต่อชะตา แบบต่อเทียนค่ะ แล้วพ่อก็ให้แม่ไปบวชชีพราหมณ์ค่ะ แต่แม่ก็ไม่บวช แค่ขอนุ่งขาวห่มขาวอย่างเดียว แค่วันเดียวด้วยค่ะ แม่แปลกขึ้นทุกวัน ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูด ไม่กล้าสบตาใคร วันหนึ่งตอนเย็นเราไปตลาดนัดแถวบ้านกับแม่ เส้นนั้นเป็นถนนเส้นบายพาส รถเยอะวิ่งเร็ว ตอนใกล้จะกลับแม่ก็ยืนเหม่ออยู่แปปหนึ่ง เราก็ถามแม่เป็นไร เขาก็ไม่ได้ตอบก็ขึ้นรถ แล้วเราก็ขึ้นแม่เป็นคนขี่ ก็จะออก เขาก็จะออกเลยทั้งๆที่รถกะบะกำลังจะมาแบบเร็วมาก เราร้องตะโกนแบบสุดเสียงเลย ว่า"แม่¡¡" ด้วยความตกใจ รถกระบะก็บีบแตร ใส่เลยค่ะ เกือบจะชน แล้วแม่ก็หันมาว่าเรา ด้วยน้ำเสียงดุๆ ว่าจะเรียกกูเสียงดังทำไม เราก็เลยเถียงไปว่าถ้าไม่เรียก ก็รถชนตายกันทั้งแม่ทั้งลูกแล้ว เขาก็เงียบไป นานวันเขาก็เป็นแบบนี้หนักขึ้นทุกวันชอบเหม่อ เหมือนคนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา ผีก็ยังชอบมาเข้าบ่อยเหมือนเดิม เข้าจนเราไม่กลัวแล้ว เข้าจนเราคิดว่า ที่จริงผีอาจจะไม่ได้เข้า แต่แม่อาจทำไปเอง และแล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นประมานกลางปี56 แม่เราเกิดอุบัติเหตุรถชนขณะทำงานค่ะ เราก็เห็นตอนแม่นอนอยู่กลางถนนแล้ว แม่ไม่ได้มีรอยบาดแผลอะไรมาก เราเรียกแม่แม่ก็ยังลืมตาอยู่ แล้วรถพยาบาลก็พาแม่ไป เราก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามไปค่ะ สุดท้ายแม่ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เนื่องจากซี่โครงทิ่มปอด จึงเสียชีวิตที่ รพ.ค่ะ เรากับพ่อเสียใจมาก และก็ทำใจไม่ได้ ที่แม่จากไปโดยที่ไม่ได้ลาสักคำ พ่อถึงกับช็อคไปเลยค่ะ
ไว้แค่นี้ก่อนค่ะ
แม่ฉันโดนผีเข้า รึเกิดจากอาการเครียด
เขามาเข้าสิงแม่ แม่ทำเสียงเป็นแบบผู้ชายเลยค่ะ เรียกชื่อเราเหมือนตอนที่น่ายังอยู่ ทำบุคลิคท่าทางการหัวเราะคือเราจำได้ว่าคือน้าเลยค่ะ เขาบอกว่าอยากกินเหล้า อยากร้องคาราโอเกะ แล้วเขาก็ไม่ยอมออกค่ะ เขาจะคุยกับพ่อเราอยู่แบบนั้น แต่พ่อกับเราก็พยายามบอกให้เขาออหไปก่อน เพราะกลัวแม่จะเป็นอะไร ใช้เวลาเกือบชั่วโมงค่ะ แล้วแม่ก็หลับไปเลย ตื่นเช้ามาเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ และที่เราจำได้แม่นสุดคือมีอยู่วันหนึ่ง เรายืนทำกับข้าวในครัวอยู่กับแม่ ทำสักพัก อยู่ดีๆ แม่ก็โดดมาเกาะแขนเราไว้แน่น แล้วพูดกับเรา แบบเสียงเด็กๆ ว่า"พี่สาวๆ หนูขออยู่ด้วยนะ ให้หนูอยู่ในบ้านกับพี่กับแม่ด้วยนะ" ด้วยความที่เรากลัว เรารีบวิ่งออกจากครัวอย่างเร็ว ออกไปตามพ่อหน้าบ้าน บอกพ่อ เอาอีกแล้ว แม่เป็นอีกแล้ว พ่อเดินเข้ามา แม่กำลังร้องไห้เสียงเหมือนเด็กแล้วพ่อก็ถามว่าใคร แม่ก็ตอบว่า "ให้หนูอยู่กับแม่กับพี่สาวด้วยนะ หนูตามแม่เขามา หนูอยากอยู่กับแม่" พ่อก็ตอบกับไปว่าไม่ได้ ไม่ให้อยู่ บอกว่าบ้านไม่มีที่ให้อยู่แล้ว เขาก็ร้องๆ แล้วก็นิ่งไป เรากลัวมากค่ะ เพราะหลังจากนั้นมา สองสามวัน ประมาณตี1ในห้องเราอยู่ดีๆ ตุ๊กตากล่องดนตรีก็เล่นเองแค่เราง่วงมาก เราก็เผลอพูดออกไปว่า พี่ง่วง อย่าเพิ่งมาเล่นได้ไหม ก็เงียบไปเลยค่ะ นานวันแม่ก็มีอาการแปลกขึ้นทุกวัน เรารู้สึกว่าเหมือนไม่ใช่แม่เรา พฤติกรรมแม่ไม่ค่อยเหมือนเดิม ไม่ค่อยพูดและเริ่มไม่ค่อยคุยกับใคร จนบางครั้งเราแอบน้อยใจว่าแม่ไม่รักเราเหมือนเดิมแล้วรึเปล่าพ่อให้แม่ใส่พระ เขาก็ไม่ค่อยใส่ค่ะ ชอบถอดออก แล้ววันหนึ่งพ่อปู่ก็มาเข้าอีกค่ะ มาบอกเรากับพ่อว่า แม่จะหมดอายุไขแล้ว ให้เราไปทำบุญต่อชะตา แล้วก็ไปจุดเทียน เพื่อต่อชีวิตให้แม่ เราถึงกับร้องไห้เลยค่ะ เพราะเป็นห่วงแม่ ประมาณสองสามวัน เราก็พาแม่ไปทำบุญที่วัดจีนในจังหวัดนี่แหละค่ะ เขามีสะเดาะห์ต่อชะตา แบบต่อเทียนค่ะ แล้วพ่อก็ให้แม่ไปบวชชีพราหมณ์ค่ะ แต่แม่ก็ไม่บวช แค่ขอนุ่งขาวห่มขาวอย่างเดียว แค่วันเดียวด้วยค่ะ แม่แปลกขึ้นทุกวัน ไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยพูด ไม่กล้าสบตาใคร วันหนึ่งตอนเย็นเราไปตลาดนัดแถวบ้านกับแม่ เส้นนั้นเป็นถนนเส้นบายพาส รถเยอะวิ่งเร็ว ตอนใกล้จะกลับแม่ก็ยืนเหม่ออยู่แปปหนึ่ง เราก็ถามแม่เป็นไร เขาก็ไม่ได้ตอบก็ขึ้นรถ แล้วเราก็ขึ้นแม่เป็นคนขี่ ก็จะออก เขาก็จะออกเลยทั้งๆที่รถกะบะกำลังจะมาแบบเร็วมาก เราร้องตะโกนแบบสุดเสียงเลย ว่า"แม่¡¡" ด้วยความตกใจ รถกระบะก็บีบแตร ใส่เลยค่ะ เกือบจะชน แล้วแม่ก็หันมาว่าเรา ด้วยน้ำเสียงดุๆ ว่าจะเรียกกูเสียงดังทำไม เราก็เลยเถียงไปว่าถ้าไม่เรียก ก็รถชนตายกันทั้งแม่ทั้งลูกแล้ว เขาก็เงียบไป นานวันเขาก็เป็นแบบนี้หนักขึ้นทุกวันชอบเหม่อ เหมือนคนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา ผีก็ยังชอบมาเข้าบ่อยเหมือนเดิม เข้าจนเราไม่กลัวแล้ว เข้าจนเราคิดว่า ที่จริงผีอาจจะไม่ได้เข้า แต่แม่อาจทำไปเอง และแล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นประมานกลางปี56 แม่เราเกิดอุบัติเหตุรถชนขณะทำงานค่ะ เราก็เห็นตอนแม่นอนอยู่กลางถนนแล้ว แม่ไม่ได้มีรอยบาดแผลอะไรมาก เราเรียกแม่แม่ก็ยังลืมตาอยู่ แล้วรถพยาบาลก็พาแม่ไป เราก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามไปค่ะ สุดท้ายแม่ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เนื่องจากซี่โครงทิ่มปอด จึงเสียชีวิตที่ รพ.ค่ะ เรากับพ่อเสียใจมาก และก็ทำใจไม่ได้ ที่แม่จากไปโดยที่ไม่ได้ลาสักคำ พ่อถึงกับช็อคไปเลยค่ะ
ไว้แค่นี้ก่อนค่ะ