ถึงแม้ จะเห็นกระทู้แนวนี้ไม่บ่อยนัก เกี่ยวกับการวิจารณ์ ประวัติศาสตร์ ที่ผ่านมา แต่ก็อยากฝากแนวคิดไว้
การวิจารณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ดี และเป็นการแชร์ ความคิดเห็นของเราเอง เพียงแต่ว่า ผมอยากให้ เรานึกถึงความเป็นจริงสักนิดนึง
การวิจารณ์เกี่ยวกับ ผลลัพธ์ของ ประวัติศาสตร์ต่างๆ เป็นการแลกเปลี่ยนความคิด แต่เอาเข้าจริงๆ
เราไม่เคยรู้ว่า ประวัติศาตร์ ที่แท้จริงเป็นอย่างไร เราไม่เคยรู้ว่า เพราะอะไร หรือสิ่งใด ที่นำไปสู่ชนวนแห่งสงคราม **อย่างแท้จริง**
ผู้ที่เราคิดว่า เป็นผู้ที่เราตีตราเขาว่าเป็นสิ่งเลวร้ายในวันนี้ แต่ในวันนั้นเขาอาจมาถึงทางตัน มาถึงทางที่ต้องตัดสินใจ
มันอาจมีปัจจัยอื่น แอบแฝง ที่เราไม่รู้มาก่อน อาจมีการสื่อสาร การจับมือแบบลับๆ ที่ไม่ได้ถูกเอ่ยถึงในหน้าประวัติศาสตร์
เราทำได้เพียงวิจารณ์ในแฟคของความเป็นจริง แต่ขอท่านอย่าเกิดความคิดเห็นด้านลบ ที่มีต่อหน้าประวัติศาสตร์
ผมไม่ใช่คนที่ฝักใฝ่สงคราม เป็นแค่คนที่อ่านหน้าประวัติศาสตร์ต่างๆ แบบกรองข้อมูล
" ทำไมสงครามนั้น ไม่บุกยึดที่นี่ " " ทำไมสงครามนี้ ไม่ไปจับมือกับประเทศนั้น "
"ทำไม ไม่ใช้รถถังไปที่นั้น" "ทำไมไม่ส่งเรือรบไปที่นี้"
ก็อย่างที่เคยมีหลายๆท่านบอก "เหมือนเซียน หลังหวยออก"
เพราะคุณได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์มานักต่อนัก ได้เรียนรู้ องค์ประกอบต่างๆ ว่าทำอย่างไร ถึงจะชนะสงคราม
ผ่านทั้ง ตำราพิชัยสงคราม ตำรานั่น ตำรานี่ ไม่รู้ กี่สิบ กี่ร้อย สงครามทั่วโลก
แต่ถ้าถาม ถ้าวันนี้ เกิดสงครามคุณคิดว่า คุณจะชนะสงครามรึไม่ ?
ผมว่าคุณก็ไม่มีความมั่นใจ ว่าจะชนะสงครามได้ 100% จริงไหมครับ
แล้วยิ่งสมัยนั้น ไม่ใช่เหมือนสมัยนี้ ที่เรารู้ว่า ทำตัวแบบใหนถึงจะเป็นประเทศที่อยู่รอดพ้นสงคราม
เพราะไม่มีการ สื่อสารกัน อย่างเหมือนทุกวันนี้ หรือ แม้กระทั้ง ต้องทำอย่างไรในสงครามนั้นๆ ถึงจะชนะหรืออยู่รอดปลอดภัย
ผมถามว่า
ทุกวันนี้ ประเทศที่มีสงครามกัน อยู่ เอ้วๆ มีสักกี่ประเทศตอนนี้ ที่สงบ แบบจริงๆ จังๆ ?
มีสักกี่ประเทศที่ไม่มีกลุ่มประเทศอื่นหนุนหลัง ?
ผมถามต่อว่า ที่มันกลัวกันทุกวันนี้ กลัวอะไรทำไม่ไม่เปิดหน้าแลกให้มันจบๆ ในเมื่อเราเรียนประวัติศาสตร์มาแล้วนี่
เราได้รับความรู้มามากพอแล้วนี่ ว่าทำอย่างไรถึงจะชนะสงคราม ?
คำตอบคือ พอยุคสมัยมันผลัดเปลี่ยน ทุกสิ่งทุกอย่างก็เกิดการผลัดเปลี่ยน ญี่ปุ่นในวันนี้ ไม่ใช่ ญี่ปุ่นในวันนั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เป็นเรื่องที่แน่นอน บางประเทศที่จงเกลียดจงชังกันมากมายในอดีต กลับกลายเป็น
มิตรแท้ ที่เห็นกันตามหน้าหนังสือพิมพ์
สำหรับผมแล้ว ผมเห็นด้วย และส่งเสริม ที่เรามีความคิดที่ออกมาวิจารณ์หน้าประวัติศาตร์กันอย่างสร้างสรรค์
เพียงแต่ว่า ผมไม่เห็นด้วยกับการวิจารย์ ว่าทำไม ไม่ทำแบบนั้น ทำไม ไม่ทำแบบนี้ จนลืมไปถึงการตั้งอยู่บนหลักของความเป็นจริง
ถ้าเราพูดตามความจริงว่า เพราะการกระทำ A ถึงทำให้เกิด B แบบนั้นสิ เราถึงเรียกว่าเรียนรู้จากประวัติศาสตร์อย่างแท้จริง
ไม่ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างจบลง แล้วคุณมาบอกให้เขาทำแบบนั้น ทำแบบนี้ และใช่ว่า สิ่งที่เราคิดกัน หากทำในหน้าประวัติศาสตร์จริง
มันจะสามารถ ได้ตามที่เราคิดไว้ ไม่มีใครอยากนำประเทศตัวเองไปสู่ความพินาศหรอกครับ ผมว่านะ
เราไม่ได้อยู่ในสถานการณ์จริง ไม่รู้ถึงตื้นลึกหนาบาง เราเป็นแค่ กลุ่มบุคคลที่ศึกษาประวัติศาตร์ ผ่านตำรา สารคดี หรือ หลักฐานต่างๆ
แต่สิ่งที่เรารับรู้มา ก็ใช้ว่า จะเป็นความจริงทั้งหมด ซะทีเดียว
อย่างเช่นเพิล ฮาเบิล หลายๆคนอาจมองว่า ญี่ปุ่นคิดอะไร ไปเปิดหน้า เป็นศัตรูกับเมกา
แต่เราไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ที่มากกว่านั้นไง ว่าญี่ปุ่นมีจุดมุ่งหมายอะไร ใช่เราอาจจะคิดว่า ญี่ปุ่นก็แค่อาจต้องการ จัดกาเมกาในจุดนี้
แต่สุดท้ายมันก็นำญี่ปุ่นมาสู่ ความพ่ายแพ้
ถามว่าเราได้อะไร เราก็แค่เรียนรู้ในประวัติศาตร์
แต่เราไม่ใช่ ผู้ที่อยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ หรือ เข้าไปเป็นผู้ชี้นำหน้าประวัติศาสตร์
เพราะถึงเวลา หากเกิดสงครามจริงๆ
ผมกลัวว่า พวกเราที่กำลังวิจารณ์ ประวัติศาตร์แบบนุ้นแบบนี้
ก็ทำได้เพียง ไปยืนต่อแถวรับปืน แล้วไปรับใช้ชาติ ตามหน้าที่ ชนชาวไทย
ไม่มีใครรู้หรอกว่า สิ่งที่เราจะเจอต่อไปในสงครามจะเป็นอย่างไร...เราทำได้เพียงแค่ ภาวนา ให้ไม่เกิดสงครามก็เพียงพอ
📜 การวิจารณ์ " ประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่ดี " แต่ควรยืนอยู่บนหลักแห่งความเป็นจริงสักนิดนึง 💂♀️👨✈️👨🌾
การวิจารณ์ต่างๆ เป็นสิ่งที่ดี และเป็นการแชร์ ความคิดเห็นของเราเอง เพียงแต่ว่า ผมอยากให้ เรานึกถึงความเป็นจริงสักนิดนึง
การวิจารณ์เกี่ยวกับ ผลลัพธ์ของ ประวัติศาสตร์ต่างๆ เป็นการแลกเปลี่ยนความคิด แต่เอาเข้าจริงๆ
เราไม่เคยรู้ว่า ประวัติศาตร์ ที่แท้จริงเป็นอย่างไร เราไม่เคยรู้ว่า เพราะอะไร หรือสิ่งใด ที่นำไปสู่ชนวนแห่งสงคราม **อย่างแท้จริง**
ผู้ที่เราคิดว่า เป็นผู้ที่เราตีตราเขาว่าเป็นสิ่งเลวร้ายในวันนี้ แต่ในวันนั้นเขาอาจมาถึงทางตัน มาถึงทางที่ต้องตัดสินใจ
มันอาจมีปัจจัยอื่น แอบแฝง ที่เราไม่รู้มาก่อน อาจมีการสื่อสาร การจับมือแบบลับๆ ที่ไม่ได้ถูกเอ่ยถึงในหน้าประวัติศาสตร์
เราทำได้เพียงวิจารณ์ในแฟคของความเป็นจริง แต่ขอท่านอย่าเกิดความคิดเห็นด้านลบ ที่มีต่อหน้าประวัติศาสตร์
ผมไม่ใช่คนที่ฝักใฝ่สงคราม เป็นแค่คนที่อ่านหน้าประวัติศาสตร์ต่างๆ แบบกรองข้อมูล
" ทำไมสงครามนั้น ไม่บุกยึดที่นี่ " " ทำไมสงครามนี้ ไม่ไปจับมือกับประเทศนั้น "
"ทำไม ไม่ใช้รถถังไปที่นั้น" "ทำไมไม่ส่งเรือรบไปที่นี้"
ก็อย่างที่เคยมีหลายๆท่านบอก "เหมือนเซียน หลังหวยออก"
เพราะคุณได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์มานักต่อนัก ได้เรียนรู้ องค์ประกอบต่างๆ ว่าทำอย่างไร ถึงจะชนะสงคราม
ผ่านทั้ง ตำราพิชัยสงคราม ตำรานั่น ตำรานี่ ไม่รู้ กี่สิบ กี่ร้อย สงครามทั่วโลก
แต่ถ้าถาม ถ้าวันนี้ เกิดสงครามคุณคิดว่า คุณจะชนะสงครามรึไม่ ?
ผมว่าคุณก็ไม่มีความมั่นใจ ว่าจะชนะสงครามได้ 100% จริงไหมครับ
แล้วยิ่งสมัยนั้น ไม่ใช่เหมือนสมัยนี้ ที่เรารู้ว่า ทำตัวแบบใหนถึงจะเป็นประเทศที่อยู่รอดพ้นสงคราม
เพราะไม่มีการ สื่อสารกัน อย่างเหมือนทุกวันนี้ หรือ แม้กระทั้ง ต้องทำอย่างไรในสงครามนั้นๆ ถึงจะชนะหรืออยู่รอดปลอดภัย
ผมถามว่า
ทุกวันนี้ ประเทศที่มีสงครามกัน อยู่ เอ้วๆ มีสักกี่ประเทศตอนนี้ ที่สงบ แบบจริงๆ จังๆ ?
มีสักกี่ประเทศที่ไม่มีกลุ่มประเทศอื่นหนุนหลัง ?
ผมถามต่อว่า ที่มันกลัวกันทุกวันนี้ กลัวอะไรทำไม่ไม่เปิดหน้าแลกให้มันจบๆ ในเมื่อเราเรียนประวัติศาสตร์มาแล้วนี่
เราได้รับความรู้มามากพอแล้วนี่ ว่าทำอย่างไรถึงจะชนะสงคราม ?
คำตอบคือ พอยุคสมัยมันผลัดเปลี่ยน ทุกสิ่งทุกอย่างก็เกิดการผลัดเปลี่ยน ญี่ปุ่นในวันนี้ ไม่ใช่ ญี่ปุ่นในวันนั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เป็นเรื่องที่แน่นอน บางประเทศที่จงเกลียดจงชังกันมากมายในอดีต กลับกลายเป็น
มิตรแท้ ที่เห็นกันตามหน้าหนังสือพิมพ์
สำหรับผมแล้ว ผมเห็นด้วย และส่งเสริม ที่เรามีความคิดที่ออกมาวิจารณ์หน้าประวัติศาตร์กันอย่างสร้างสรรค์
เพียงแต่ว่า ผมไม่เห็นด้วยกับการวิจารย์ ว่าทำไม ไม่ทำแบบนั้น ทำไม ไม่ทำแบบนี้ จนลืมไปถึงการตั้งอยู่บนหลักของความเป็นจริง
ถ้าเราพูดตามความจริงว่า เพราะการกระทำ A ถึงทำให้เกิด B แบบนั้นสิ เราถึงเรียกว่าเรียนรู้จากประวัติศาสตร์อย่างแท้จริง
ไม่ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างจบลง แล้วคุณมาบอกให้เขาทำแบบนั้น ทำแบบนี้ และใช่ว่า สิ่งที่เราคิดกัน หากทำในหน้าประวัติศาสตร์จริง
มันจะสามารถ ได้ตามที่เราคิดไว้ ไม่มีใครอยากนำประเทศตัวเองไปสู่ความพินาศหรอกครับ ผมว่านะ
เราไม่ได้อยู่ในสถานการณ์จริง ไม่รู้ถึงตื้นลึกหนาบาง เราเป็นแค่ กลุ่มบุคคลที่ศึกษาประวัติศาตร์ ผ่านตำรา สารคดี หรือ หลักฐานต่างๆ
แต่สิ่งที่เรารับรู้มา ก็ใช้ว่า จะเป็นความจริงทั้งหมด ซะทีเดียว
อย่างเช่นเพิล ฮาเบิล หลายๆคนอาจมองว่า ญี่ปุ่นคิดอะไร ไปเปิดหน้า เป็นศัตรูกับเมกา
แต่เราไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง ที่มากกว่านั้นไง ว่าญี่ปุ่นมีจุดมุ่งหมายอะไร ใช่เราอาจจะคิดว่า ญี่ปุ่นก็แค่อาจต้องการ จัดกาเมกาในจุดนี้
แต่สุดท้ายมันก็นำญี่ปุ่นมาสู่ ความพ่ายแพ้
ถามว่าเราได้อะไร เราก็แค่เรียนรู้ในประวัติศาตร์
แต่เราไม่ใช่ ผู้ที่อยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ หรือ เข้าไปเป็นผู้ชี้นำหน้าประวัติศาสตร์