ที่จริงเเล้วเราพิมพ์ไปเยอะมาก อยากให้คนที่เข้ามาอ่านเข้าใจบริบท พิมพ์เสร็จจะกดโพสต์เท่านั้นแหล่ะ หายยยยยยไปเลยยย อืมม พันทิปคะ ปรับปรุงตรงส่วนนี้ทีค่ะ เอาเป็นว่าเราเอาแต่เนื้อๆ มาเล่าเเล้วกัน นั่งพิมพ์นั่งเรียงตั้งแต่ 3 ทุ่ม หายซะงั้นเค้าเสียใจ TT
เราเป็นผู้หญิงโสดที่อายุใกล้เข้าเลข 3 แล้ว ไม่ได้หน้าตาแย่หรือนิสัยเสียอะไรที่เลือกอยู่คนเดียวจนถึงตอนนี้ส่วนมากมาจากปัญหาครอบครัว จบมหา’ลัยมาเราก็เข้ามาช่วยงานที่บ้านโดยไม่มีการตั้งเงินเดือนให้เลย อยากได้อะไรให้ขอแต่ขออะไรไม่เคยได้เลย ทำไปทำมายิ่งทำเหมือนยิ่งไม่มีอนาคต เพราะพ่อเอาเงินออกนอกระบบเอาไปใช้โดยไม่ก่อให้เกิดกำไร เหมือนพ่อเลี้ยงธุรกิจให้อยู่เเค่เท่าเดิมไม่คิดอยากเติบโตไปกว่านี้ เวลาได้กำไรก็เอาไปแจกวัดแจกญาติ(ฝั่งพ่อ)แจกไปเป็นแสนเป็นล้านแล้ว พ่อมีตรรกะที่ว่าพี่น้องสำคัญกว่าครอบครัว พี่น้องเดือดร้อนพ่อต้องช่วยให้ฟรีไม่คิดเอาคืน หลังๆ พ่อแทบไม่ทำงานเลยทิ้งให้เราดูแล แต่เวลาเงินเข้า เงินเข้า บช.พ่อทั้งหมด เราไม่มีสิทธิใช้แถมยังบอกให้เราพอเพียง เราเหนื่อยหน่ายกับตรรกะของพ่อมากจนออกไปหางานทำข้างนอก แต่แล้วพ่อกับแม่ก็เรียกเรากลับมาช่วยด้วยเหตุผลที่ว่าแม่ตรวจเจอมะเร็งและธุรกิจที่บ้านกำลังจะไม่รอด ทำให้เราลาออกกระทันหันกลับมาบ้านได้อาทิตย์กว่าแม่มาบอกว่าไม่ได้เป็นมะเร็งแม่เข้าใจผิด แต่ธุรกิจกำลังไปไม่รอดอยากให้มาช่วย เราก็ช่วยจนเป็นปกติ แต่ธุรกิจเติบโตไปไม่ได้มาก เพราะพ่อเอาเงินออกนอกระบบไปใช้ด้วยตรรกะเดิมๆ คนหาไม่ได้ใช้คนใช้ไม่ได้หาด้วยให้แล้วไม่เคยพอ เรารับไม่ได้ทั้งเสียใจและทุกข์ใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้บุญคุณและความกตัญญูมัดคออยู่ เราไม่อยากพอเพียงเลยคิดอยากแยกตัวไปทำธุรกิจเอง แต่พ่อไม่ให้ทำพ่อบอกจะแบ่งมรดกให้ตอนน้องพร้อมทำงานเป็นเลี้ยงตัวเองได้และจะแบ่งให้เรากับน้องคนละเท่าๆ กัน เรามีน้อง 2 คน อายุเราห่างน้องอยู่ 7 กับ 12 ปี คำนวณแล้วถ้าน้องคนกลางพร้อมเราน่าจะอายุ 40 เรายิ่งรับไม่ได้เราเสียเปรียบเรื่องอายุมาก ถึงตอนนั้นเราจะมีกำลังเหลือเท่าไหร่ทำให้เงินมันเติบโตที่ทำให้เลี้ยงตัวเองเท่าไหร่กัน น้องคนสุดท้องก็เป็นเราแน่ๆ ที่ต้องเลี้ยง เราไม่อยากเป็นคนแก่ที่จนๆ เลยยิ่งไม่มีคู่ชีวิตแล้วยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ตอนนี้เราเครียดมากทำอะไรไม่ได้เลย ครอบครัวใครเป็นเหมือนเรามั้ย เราไม่ได้คิดมากหรือคิดไปเองนะเหตุการณ์ต่างๆ ที่ไม่ได้กล่าวถึงก็ทำเราเจ็บปวดไม่น้อยและมันทำให้รู้ว่าที่เราคิดไว้มันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ทำไมเราเหมือนเกิดมาเพื่อชีวิตคนอื่น แต่ตัวเองตายทั้งเป็น ได้แต่หวังว่าสักวันพ่อจะมองเห็นอนาคตลูกตัวเองบ้าง
เราขอไม่กล่าวถึงว่าที่บ้านทำธุรกิจอะไรนะคะ แต่มันเป็นธุรกิจที่ต้องใช้เงินก้อนราวๆ 2-3 ล้านบาท ถึงจะสามารถเริ่มทำธุรกิจนี้ได้ เราโตมากับธุรกิจของครอบครัวตั้งแต่เริ่มแรกเลยไม่เคยทำอย่างอื่นเลย ไปเป็นลูกจ้างเขาก็เป็นได้ไม่กี่ปีก็โดนเรียกตัวกลับ แต่ก็พยายามศึกษาอย่างอื่นอยู่แต่เงินลงทุนไม่มี มองหาธุรกิจที่ไม่ต้องลงทุนก็เหมือนไม่มี มีก็ไม่ใช่ทางเลยอย่างธุรกิจแบบจับเสือมือเปล่านายหน้าขายที่อะไรทำนองนั้นเราก็ไม่มีความชำนาญในธุรกิจนั้นเลยไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักทำด้วย เอายังดีคิดไม่ตกว่าจะแก้ปัญหาชีวิตนี้ยังไงจนนอนหลับบ้างไม่หลับบ้าง
มีใครอยากแนะนำหรือบอกอะไรเรามั้ย ขายตรงไม่เอานะเคยทำแล้วไม่รอด 🙂
อายุจะ 30 แล้วยังขอตังค์พ่อใช้อยู่ ไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง
เราเป็นผู้หญิงโสดที่อายุใกล้เข้าเลข 3 แล้ว ไม่ได้หน้าตาแย่หรือนิสัยเสียอะไรที่เลือกอยู่คนเดียวจนถึงตอนนี้ส่วนมากมาจากปัญหาครอบครัว จบมหา’ลัยมาเราก็เข้ามาช่วยงานที่บ้านโดยไม่มีการตั้งเงินเดือนให้เลย อยากได้อะไรให้ขอแต่ขออะไรไม่เคยได้เลย ทำไปทำมายิ่งทำเหมือนยิ่งไม่มีอนาคต เพราะพ่อเอาเงินออกนอกระบบเอาไปใช้โดยไม่ก่อให้เกิดกำไร เหมือนพ่อเลี้ยงธุรกิจให้อยู่เเค่เท่าเดิมไม่คิดอยากเติบโตไปกว่านี้ เวลาได้กำไรก็เอาไปแจกวัดแจกญาติ(ฝั่งพ่อ)แจกไปเป็นแสนเป็นล้านแล้ว พ่อมีตรรกะที่ว่าพี่น้องสำคัญกว่าครอบครัว พี่น้องเดือดร้อนพ่อต้องช่วยให้ฟรีไม่คิดเอาคืน หลังๆ พ่อแทบไม่ทำงานเลยทิ้งให้เราดูแล แต่เวลาเงินเข้า เงินเข้า บช.พ่อทั้งหมด เราไม่มีสิทธิใช้แถมยังบอกให้เราพอเพียง เราเหนื่อยหน่ายกับตรรกะของพ่อมากจนออกไปหางานทำข้างนอก แต่แล้วพ่อกับแม่ก็เรียกเรากลับมาช่วยด้วยเหตุผลที่ว่าแม่ตรวจเจอมะเร็งและธุรกิจที่บ้านกำลังจะไม่รอด ทำให้เราลาออกกระทันหันกลับมาบ้านได้อาทิตย์กว่าแม่มาบอกว่าไม่ได้เป็นมะเร็งแม่เข้าใจผิด แต่ธุรกิจกำลังไปไม่รอดอยากให้มาช่วย เราก็ช่วยจนเป็นปกติ แต่ธุรกิจเติบโตไปไม่ได้มาก เพราะพ่อเอาเงินออกนอกระบบไปใช้ด้วยตรรกะเดิมๆ คนหาไม่ได้ใช้คนใช้ไม่ได้หาด้วยให้แล้วไม่เคยพอ เรารับไม่ได้ทั้งเสียใจและทุกข์ใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้บุญคุณและความกตัญญูมัดคออยู่ เราไม่อยากพอเพียงเลยคิดอยากแยกตัวไปทำธุรกิจเอง แต่พ่อไม่ให้ทำพ่อบอกจะแบ่งมรดกให้ตอนน้องพร้อมทำงานเป็นเลี้ยงตัวเองได้และจะแบ่งให้เรากับน้องคนละเท่าๆ กัน เรามีน้อง 2 คน อายุเราห่างน้องอยู่ 7 กับ 12 ปี คำนวณแล้วถ้าน้องคนกลางพร้อมเราน่าจะอายุ 40 เรายิ่งรับไม่ได้เราเสียเปรียบเรื่องอายุมาก ถึงตอนนั้นเราจะมีกำลังเหลือเท่าไหร่ทำให้เงินมันเติบโตที่ทำให้เลี้ยงตัวเองเท่าไหร่กัน น้องคนสุดท้องก็เป็นเราแน่ๆ ที่ต้องเลี้ยง เราไม่อยากเป็นคนแก่ที่จนๆ เลยยิ่งไม่มีคู่ชีวิตแล้วยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ตอนนี้เราเครียดมากทำอะไรไม่ได้เลย ครอบครัวใครเป็นเหมือนเรามั้ย เราไม่ได้คิดมากหรือคิดไปเองนะเหตุการณ์ต่างๆ ที่ไม่ได้กล่าวถึงก็ทำเราเจ็บปวดไม่น้อยและมันทำให้รู้ว่าที่เราคิดไว้มันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ทำไมเราเหมือนเกิดมาเพื่อชีวิตคนอื่น แต่ตัวเองตายทั้งเป็น ได้แต่หวังว่าสักวันพ่อจะมองเห็นอนาคตลูกตัวเองบ้าง
เราขอไม่กล่าวถึงว่าที่บ้านทำธุรกิจอะไรนะคะ แต่มันเป็นธุรกิจที่ต้องใช้เงินก้อนราวๆ 2-3 ล้านบาท ถึงจะสามารถเริ่มทำธุรกิจนี้ได้ เราโตมากับธุรกิจของครอบครัวตั้งแต่เริ่มแรกเลยไม่เคยทำอย่างอื่นเลย ไปเป็นลูกจ้างเขาก็เป็นได้ไม่กี่ปีก็โดนเรียกตัวกลับ แต่ก็พยายามศึกษาอย่างอื่นอยู่แต่เงินลงทุนไม่มี มองหาธุรกิจที่ไม่ต้องลงทุนก็เหมือนไม่มี มีก็ไม่ใช่ทางเลยอย่างธุรกิจแบบจับเสือมือเปล่านายหน้าขายที่อะไรทำนองนั้นเราก็ไม่มีความชำนาญในธุรกิจนั้นเลยไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักทำด้วย เอายังดีคิดไม่ตกว่าจะแก้ปัญหาชีวิตนี้ยังไงจนนอนหลับบ้างไม่หลับบ้าง
มีใครอยากแนะนำหรือบอกอะไรเรามั้ย ขายตรงไม่เอานะเคยทำแล้วไม่รอด 🙂