อายุ21แล้วแต่รู้สึกว่าตัวเองยังไม่โตพอและชอบคิดลบ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราพึงเข้าอายุ21ปี พึงเรียนจบแล้วต้องออกมาทำงาน เราเป็นพี่คนโต พ่อแม่แยกทางกัน ซึ่งเราต้องช่วยแม่หาเงินเพื่อส่งให้น้องและใช้หนี้ต่างๆ

ซึ่งเราไม่เคยทำงานมาก่อนเลย เราพึงจบมาเมื่อปลายเดือนสิ้นปีที่แล้ว ตอนนี้ก็ทำงานพาทไทม์ยังไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง ยังไม่มีเป้าหมายในชีวิตว่าต้องทำยังไงต่อไป อายุเท่าไรต้องเก็บเงินได้แค่ไหน  เกลียดตัวเองที่เป็นคนไม่เอาไหน เราเห็นคนที่อายุเท่าเราหรือน้อยกว่าเราทำงานมีเงินเก็บ ประสบความสำเร็จก็เยอะและเพื่อนเราที่จบมาด้วยกันตอนนี้มีงานทำมั่นคงมีเงินออกรถ แล้วย้อนกลับมาดูตัวเอง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ คือไม่มีอะไรเลย ทำงานเงินออกก็จ่ายค่าหอและค่าอะไรต่างๆก็แทบไม่เหลือใช้ บางเดือนก็ไม่ได้ให้แม่ด้วยซ้ำ เรากลัวไปทุกอย่าง กลัวการทำงาน กลัวการเข้าสังคม กลัวที่จะเข้าหาใครก่อน (เราเป็นคนไม่ค่อยพูดและเข้าหาคนไม่เป็นเลย) เราย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพ ยังไม่คุ้นชินอะไรเลย เราชอบคิดอะไรในแง่ลบตลอด เราเรียนสายอาชีพมา อยากทำงานตรงสาขาที่เรียน ไปหาสมัครทิ้งไว้ก็มีนัดให้ไปสัมภาษณ์งานบ้างแต่ก็ไม่ได้ไปเพราะไม่รู้จักเส้นทางบวกกับความกลัว (อาจจะเป็นเพราะความกลัวมากกว่า) กลัวว่าถ้าได้ทำแล้วจะทำไม่ได้ กลัวไปหมดสะทุกอย่าง

เราไม่เคยออกมาใช้ชีวิตแบบนี้เลย นี่เป็นครั้งแรก
***นี่สินะที่เขาเรียกกันว่าการใช้ชีวิตแบบผู้ใหญ่*** ถ้าเรายังเป็นแบบนี้อยู่เราคิดว่าเราจะต้องโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่มีคุณภาพแน่ๆเลย เราอยากเปลี่ยนความคิดตัวเองเราเบื่อตัวเองที่ต้องมากลัวอะไรแบบนี้

เราอยากได้ความคิดเห็นและคำแนะนำเผื่อเราจะได้โตกว่านี้

สุดท้ายนี้ขอบคุณที่อ่านจบและขอบคุณล่วงหน้านะคะที่ให้คำแนะนำ