ความรักที่เปลี่ยนไป

ดิฉันแต่งงานกับสามีจนปัจจุปันมีลูก 1 คน ลูกเรียนอยู่ชั้นประถมแล้วค่ะ ณ ตอนนี้แต่งงานกันมาเกือบ 15 ปี แล้วค่ะ ก่อนหน้านี้ก็ยังใช้ชีวิตครอบครัวกันตามปกติ รัก ห่วงใย ดูแลกันและกัน (แต่ด้วยสามีทำงานอยู่ต่างจังหวัด 1 สัปดาห์ก็จะกลับมาบ้าน) พอดีสามีได้งานทำที่ต่างประเทศ ต้องไปอยู่ต่างประเทศ 5 ปี (โดยที่ไม่กลับมาเมืองไทยเลย) ดิฉันอยู่เลี้ยงลูกที่เมืองไทยค่ะ ช่วงแรกๆที่ห่างกัน ดิฉันนอนร้องไห้ตลอด คิดถึงมากๆ เฝ้าแต่รอวันที่สามีจะกลับมา และสามีก็ดีมากค่ะโทรมาหาตลอดทั้งตอนเช้า ก่อนนอน เงินส่งมาให้ตลอด (แต่ดิฉันเองก็มีงานทำ มีรายได้ที่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ เงินที่ส่งมาก็นำมาใช้จ่ายชีวิตประจำวันเล็กๆน้อยๆ ที่เหลือก็ฝากไว้บัญชีชื่อเขา และอีกบัญชีเป็นชื่อของลูก) เราห่างกัน 4 ปีกว่า ทุกอย่างยังดำเนินเป็นปกติ เพียงแต่ไม่ได้พบเจอกันเลย ดิฉันอยู่ที่ไทย กล้ายืนยันเลยว่าตลอดระยะเวลา 4 ปีกว่าที่ห่างกัน ดิฉันไม่มีใครนอกจากสามี ไม่เคยทำตัวเสียหาย วันๆทำงาน เลี้ยงลูก วันหยุดบางทีก็ไปอยู่กับเพื่อนสนิท เพราะรักษาสัญญาไว้กับสามีก่อนเดินทางไปต่างประเทศว่าจะรักและซื่อสัตย์กับเขาเพียงคนเดียว แต่ปัญหาของดิฉันตอนนี้ก็คือ ตอนนี้ใกล้ครบ 5 ปีแล้ว สามีใกล้จะกลับมาแล้ว สามีกับลูกดีใจมากที่จะได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา (เมื่อสามีถามดิฉันว่าดีใจไหมที่จะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ดิฉันตอบกลับไปว่าดีใจสิคะ ทั้งๆที่รู้แก่ใจ ว่าไม่ได้ดีใจค่ะ) ดิฉันเริ่มชินกับการใช้ชีวิตแบบนี้ ทำงาน ดูแลลูก ดิฉันมีความรู้สึกว่าไม่ได้รักสามีแล้ว หรืออาจจะรักแต่มันคงเหลือน้อยมากๆ (แต่ทุกครั้งที่โทรคุยกันสามีเขาจะบอกรักดิฉัน และเขาจะถามดิฉันว่ารักเขาไหม ดิฉันก็ตอบกลับไปว่ารักสิคะ  ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่แล้ว) ดิฉันไม่ได้มีคนใหม่ ยังคงซื่อสัตย์กับสามี แต่เพียงใจมันไม่ได้รักเหมือนเดิมแล้ว ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ สับสันกับความรู้สึก พิมพ์เสียยาวเลย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ