สวัสดีคะ ดิฉันขอกล่าวนำสักนิดก่อนจะมาแชร์ประสบการณ์ด้านความรักและขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆคะ/ไม่ใช่เรื่องแต่งแต่อย่างใด ชีวิตจริงล้วนๆ
ย้อนไปเมื่อ3ปีที่แล้ว ดิฉันกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดคะตอนนั้นตัดสินใจลาออกจากงานที่กรุงเทพเพื่อกลับมาตามหาความฝันที่อยากจะมีธุรกิจเล็กๆเป็นของตัวเอง. แต่ความฝันนั้นต้องจบลง เพราะความตัดสินใจอันผิดพลาดของดิฉันเอง เมื่อมีเหตุการที่ต้องทำให้กลับมาเจอเพื่อนเก่าหลายๆคนครั้งสมัยประถม แล้วเรื่องราวทั้งหมดก็ได้เริ่มขึ้น
เมื่อดิฉันเจอเพื่อนคนนึงที่คุ้นหน้าแต่จำชื่อไม่ได้ ตั้งแต่มีไลน์เพื่อนเก่าทุกคนก็ไม่ค่อยได้พูดคุยอะไรกันมากมาย เพราะตัวดิฉันเองเลือกที่จะเป็นผู้ฟังมากกว่าคุย 2อาทิตย์ผ่านไปอะไรก็ไม่รู้ดนใจให้แอดเฟสเพื่อนทุกคน จนมาถึงคนนึงที่เราแอบดูมาตั้งแต่แรก ก็ตัดสินใจรับแอดเพื่อนคนนั้นไปคะ เขาเป็นคนทักมาก่อน เราก็เริ่มคุยและสานสัมพันธ์จนมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ตอนนั้นยอมรับเลยว่าหน้ามืดตามัวมาก ทำให้ตัดสินใจง่ายที่จะกลับไปหางานทำที่กรุงเทพคะ จนเราตัดสินใจเป็นแฟนกันจึงได้ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน ช่วงแรกๆอะไรก็ดีไปหมดคะ. หลายๆคนคงคิดแบบเรา คือช่วงโปรโมชั่นพิเศษสุดคะ ช่วงนั้นเราเที่ยว เล่น งานก็หาทำนะ แต่กว่าจะได้ทำก็กินเวลาไปกือบเดือน พอเราได้ทำงานทุกอย่างก็ยังเป็นไปได้ด้วยดี ทำงานอยู่เดือนนึงเราก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติ ขึ้นรถเมล์กลับที่พักก็เหมือนจะเป็นลม พอปรึกษาเพื่อนที่ทำงานทุกคนก็แนะนำคะว่าให้ตรวจครรภ์ คะตามนั้นคะสรุปว่าเราท้องคะ ครั้งแรกยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ สรุปตรวจสามครั้งคะ ทีนี้ชัวร์เลย ก็เลยคุยกันกับแฟนปรึกษากันว่าจะทำยังไงดี แฟนก็ยืนยันที่จะรับผิดชอบคะ เราพากันกลับมาบ้านเพื่อคุยปรึกษากับผู้ใหญ่ หลังจากนั้น6เดือนทางแฟนเราก็มาทำพิธีผูกข้อมือให้คะ ใช่คะกว่าจะทำอะไรให้ถูกต้อง เราก็ท้องหกเดือนแล้วคะ
ช่วงท้องเราก็ยังอยู่กรุงเทพนะ พยายามหาอะไรทำ ขายของจุกจิกในเฟสบ้าง รับหิ้วของตามห้างบ้าง เพื่อหารายได้พิเศษ ช่วงท้องก็มีบ้างคะทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง ด้วยอารมณ์คนท้องคะ อีกอย่างแฟนค่อนข้างหน้าตาดี ที่ทำงานมีแต่ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ๆ แถมแฟนเป็นคนเฟลนรี่อีก ทำให้เรามักไม่พอใจในพฤติกรรมนี้ของแฟนเท่าไหร่ แล้วแฟนก็ติดการเข้าสังคมเที่ยว กินเหล้า ไม่ค่อยดูแลเราดีเท่าที่ควร ปัญหาเลยเกิดขึ้นอยู่เป็นเนืองๆ แต่เราก็ผ่านมันมาได้คจนเราคลอดลูกแล้วถึงย้ายกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ช่วงนั้นแฟนเรายังทำงานอยู่ที่กรุงเทพคะ ไปๆมาๆทุกอาทิตย์ จนวันนึงแฟนตัดสินใจกลับมาทำงานแถวบ้านคะ
ต่อไปนี้จะเป็นปัญหาใหม่ที่เข้ามาให้เราต้องเผชิญ คือตั้งแต่แฟนย้ายมาทำงานที่ใหม่ก็ไม่พ้นว่าทำงานกับผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ ประกอบกับความหน้าตาดี และมารยาทงานของแฟนที่มีต่อทุกคน จึงทำให้มีสาวน้อยใหญ่แอบปลิ้มแฟนเรายิ่งนัก แต่แฟนเราด้วยความเจ้าชู้ที่ตนเองมักพูดกับดิฉันเสมอว่าไม่เจ้าชู้นั้น ดิฉันก็แอบจับได้ประปรายคะว่ามีแอบไปเที่ยวกินเหล้าเมายากันบ้าง โดยที่ดิฉันก็มีหน้าที่ดูแลเลี้ยงดูลูกไป โดยที่ตอนนั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพฤติกรรมอันแท้จริงของแฟนเลย ไม่รู้ว่าไปมั่วถึงขึ้นไหนกันบ้างรึป่าวนะ แต่มันก็ผ่านมาแล้วคะ หลังจากนั้นก็มีทะเลาะกันบ้างเรื่องไม่สมควรทะเลาะกันก็ทะเลาะเหตุจากแฟนเป็นคนอารมณ์ร้อน ใจร้อน เอาแต่ใจ ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักเสมอ และหลายๆครั้งที่เรานี่แหละเป็นฝ่ายยอมอ่อนมาโดยตลอด เพราะความที่สงสารลูก ไม่อยากให้ลูกต้องมาเจอสภาพที่พ่อแม่ทะเลาะกัน เราเลยเลือกตัดสินใจที่จะไม่ทะเลาะต่อและยอมที่จะเป็นฝ่ายรับทุกอย่างเอาไว้เอง จนทำให้แฟนเราได้ใจทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราเลยเป็นฝ่ายที่ต้องยอมและรองรับอารมณ์แฟนเรื่อยมา ไม่ว่าเราจะถูกหรือผิดก็ตาม
ช่วงเดือนมกราคมที่ผ่านมาเรารู้สึกถึงความแปลกของแฟนที่มีพฤติกรรมเปลี่ยนไปแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงปกติจะมีกันเฉลี่ย2-3ต่ออาทิตย์/แต่ช่วงนี้นับครั้งได้เลยคะน้อยลงมากจริงๆ เราเลยเริ่มสงสัยว่าจะมีคนอื่นรึป่าวนะ เลยเริ่มเช็คโทรศัพท์แฟน แต่อย่างว่าคะคนเราทำอะไรมามักจะแอบทำลายหลักฐานทุกครั้ง แล้วปกติเราเป็นคนไม่ค่อยเช็คโทรศัพท์อยู่แล้วด้วย เลยอาจจะทำให้พลาดอะไรหลายอย่างไป แต่ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ เราเห็นแฟนเราคุยกับผู้หญิงที่อ้างว่าเป็นน้องที่ทำงานเก่าบ้าง น้องที่เคยรู้จักกันมาก่อนบ้าง แต่ก็เห็นเป็นแค่ข้อความนั้นๆที่คุยกัน เลยเหมือนว่ายังจับไม่ได้คาหนังคาเขา แล้วช่วงนี้แฟนก็หาเรื่องทะเลาะกันบ่อยมาก พอโมโหก็ชอบพูดว่าเลิกๆๆๆ พูดจาเราชินชากับคำพูดของเขาไปแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่แฟนเราพูดแบบนี้ เราเกลียดที่สุดและรับไม่ได้ที่สุดคือการนอกใจกัน
เราขอคำปรึกษาเพื่อนๆว่าเราควรทำอย่างไรดีในเมื่อแฟนเราไม่เปลี่ยนนิสัยอะไรเลยมีลูกแล้วก็ไม่ได้ทำให้แฟนเราโตขึ้นได้เลย. แล้วเราต้องมาทนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกนานแค่ไหน ที่ยังไม่ไปไหนเพราะสงสารลูก อยากให้ครอบครัวอยู่กันแบบสมบูรณ์ แต่ตอนนี้ที่เรารู้สึกคือเราจะไม่ไหวกับพฤติกรรมของแฟนเราแล้วสิ เราอึดอัดใจมากๆ ครั้นจะถามก็คิดว่าแฟนเราคงไม่ยอมรับแน่ๆเลย เราสมควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้เราไม่รู้จริงๆ เพื่อนๆช่วยหาทางออกให้เราได้ไหม เพื่อเป็นแนวทางนึงให้เราคิดแก้ไขปัญหาได้คะ
เรื่องทั้งหมดที่เรามาแค่น้ำจิ้มนะ ไม่สามรถลงลึกไปได้มากกว่านี้ เรากลัวแฟนเราเข้ามาอ่านแล้วจำได้ เลยขอเล่าแค่เพียงคร่าวๆเท่านี้คะ
ยังไงฝากเพื่อนๆช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านคะ
เธอควรเปลี่ยนหรือฉันสมควรไปจากชีวิตเธอ
ย้อนไปเมื่อ3ปีที่แล้ว ดิฉันกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดคะตอนนั้นตัดสินใจลาออกจากงานที่กรุงเทพเพื่อกลับมาตามหาความฝันที่อยากจะมีธุรกิจเล็กๆเป็นของตัวเอง. แต่ความฝันนั้นต้องจบลง เพราะความตัดสินใจอันผิดพลาดของดิฉันเอง เมื่อมีเหตุการที่ต้องทำให้กลับมาเจอเพื่อนเก่าหลายๆคนครั้งสมัยประถม แล้วเรื่องราวทั้งหมดก็ได้เริ่มขึ้น
เมื่อดิฉันเจอเพื่อนคนนึงที่คุ้นหน้าแต่จำชื่อไม่ได้ ตั้งแต่มีไลน์เพื่อนเก่าทุกคนก็ไม่ค่อยได้พูดคุยอะไรกันมากมาย เพราะตัวดิฉันเองเลือกที่จะเป็นผู้ฟังมากกว่าคุย 2อาทิตย์ผ่านไปอะไรก็ไม่รู้ดนใจให้แอดเฟสเพื่อนทุกคน จนมาถึงคนนึงที่เราแอบดูมาตั้งแต่แรก ก็ตัดสินใจรับแอดเพื่อนคนนั้นไปคะ เขาเป็นคนทักมาก่อน เราก็เริ่มคุยและสานสัมพันธ์จนมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ตอนนั้นยอมรับเลยว่าหน้ามืดตามัวมาก ทำให้ตัดสินใจง่ายที่จะกลับไปหางานทำที่กรุงเทพคะ จนเราตัดสินใจเป็นแฟนกันจึงได้ย้ายมาอยู่หอเดียวกัน ช่วงแรกๆอะไรก็ดีไปหมดคะ. หลายๆคนคงคิดแบบเรา คือช่วงโปรโมชั่นพิเศษสุดคะ ช่วงนั้นเราเที่ยว เล่น งานก็หาทำนะ แต่กว่าจะได้ทำก็กินเวลาไปกือบเดือน พอเราได้ทำงานทุกอย่างก็ยังเป็นไปได้ด้วยดี ทำงานอยู่เดือนนึงเราก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติ ขึ้นรถเมล์กลับที่พักก็เหมือนจะเป็นลม พอปรึกษาเพื่อนที่ทำงานทุกคนก็แนะนำคะว่าให้ตรวจครรภ์ คะตามนั้นคะสรุปว่าเราท้องคะ ครั้งแรกยังไม่มั่นใจเท่าไหร่ สรุปตรวจสามครั้งคะ ทีนี้ชัวร์เลย ก็เลยคุยกันกับแฟนปรึกษากันว่าจะทำยังไงดี แฟนก็ยืนยันที่จะรับผิดชอบคะ เราพากันกลับมาบ้านเพื่อคุยปรึกษากับผู้ใหญ่ หลังจากนั้น6เดือนทางแฟนเราก็มาทำพิธีผูกข้อมือให้คะ ใช่คะกว่าจะทำอะไรให้ถูกต้อง เราก็ท้องหกเดือนแล้วคะ
ช่วงท้องเราก็ยังอยู่กรุงเทพนะ พยายามหาอะไรทำ ขายของจุกจิกในเฟสบ้าง รับหิ้วของตามห้างบ้าง เพื่อหารายได้พิเศษ ช่วงท้องก็มีบ้างคะทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง ด้วยอารมณ์คนท้องคะ อีกอย่างแฟนค่อนข้างหน้าตาดี ที่ทำงานมีแต่ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ๆ แถมแฟนเป็นคนเฟลนรี่อีก ทำให้เรามักไม่พอใจในพฤติกรรมนี้ของแฟนเท่าไหร่ แล้วแฟนก็ติดการเข้าสังคมเที่ยว กินเหล้า ไม่ค่อยดูแลเราดีเท่าที่ควร ปัญหาเลยเกิดขึ้นอยู่เป็นเนืองๆ แต่เราก็ผ่านมันมาได้คจนเราคลอดลูกแล้วถึงย้ายกลับมาอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด ช่วงนั้นแฟนเรายังทำงานอยู่ที่กรุงเทพคะ ไปๆมาๆทุกอาทิตย์ จนวันนึงแฟนตัดสินใจกลับมาทำงานแถวบ้านคะ
ต่อไปนี้จะเป็นปัญหาใหม่ที่เข้ามาให้เราต้องเผชิญ คือตั้งแต่แฟนย้ายมาทำงานที่ใหม่ก็ไม่พ้นว่าทำงานกับผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ ประกอบกับความหน้าตาดี และมารยาทงานของแฟนที่มีต่อทุกคน จึงทำให้มีสาวน้อยใหญ่แอบปลิ้มแฟนเรายิ่งนัก แต่แฟนเราด้วยความเจ้าชู้ที่ตนเองมักพูดกับดิฉันเสมอว่าไม่เจ้าชู้นั้น ดิฉันก็แอบจับได้ประปรายคะว่ามีแอบไปเที่ยวกินเหล้าเมายากันบ้าง โดยที่ดิฉันก็มีหน้าที่ดูแลเลี้ยงดูลูกไป โดยที่ตอนนั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพฤติกรรมอันแท้จริงของแฟนเลย ไม่รู้ว่าไปมั่วถึงขึ้นไหนกันบ้างรึป่าวนะ แต่มันก็ผ่านมาแล้วคะ หลังจากนั้นก็มีทะเลาะกันบ้างเรื่องไม่สมควรทะเลาะกันก็ทะเลาะเหตุจากแฟนเป็นคนอารมณ์ร้อน ใจร้อน เอาแต่ใจ ชอบเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักเสมอ และหลายๆครั้งที่เรานี่แหละเป็นฝ่ายยอมอ่อนมาโดยตลอด เพราะความที่สงสารลูก ไม่อยากให้ลูกต้องมาเจอสภาพที่พ่อแม่ทะเลาะกัน เราเลยเลือกตัดสินใจที่จะไม่ทะเลาะต่อและยอมที่จะเป็นฝ่ายรับทุกอย่างเอาไว้เอง จนทำให้แฟนเราได้ใจทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราเลยเป็นฝ่ายที่ต้องยอมและรองรับอารมณ์แฟนเรื่อยมา ไม่ว่าเราจะถูกหรือผิดก็ตาม
ช่วงเดือนมกราคมที่ผ่านมาเรารู้สึกถึงความแปลกของแฟนที่มีพฤติกรรมเปลี่ยนไปแม้กระทั่งเรื่องบนเตียงปกติจะมีกันเฉลี่ย2-3ต่ออาทิตย์/แต่ช่วงนี้นับครั้งได้เลยคะน้อยลงมากจริงๆ เราเลยเริ่มสงสัยว่าจะมีคนอื่นรึป่าวนะ เลยเริ่มเช็คโทรศัพท์แฟน แต่อย่างว่าคะคนเราทำอะไรมามักจะแอบทำลายหลักฐานทุกครั้ง แล้วปกติเราเป็นคนไม่ค่อยเช็คโทรศัพท์อยู่แล้วด้วย เลยอาจจะทำให้พลาดอะไรหลายอย่างไป แต่ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ เราเห็นแฟนเราคุยกับผู้หญิงที่อ้างว่าเป็นน้องที่ทำงานเก่าบ้าง น้องที่เคยรู้จักกันมาก่อนบ้าง แต่ก็เห็นเป็นแค่ข้อความนั้นๆที่คุยกัน เลยเหมือนว่ายังจับไม่ได้คาหนังคาเขา แล้วช่วงนี้แฟนก็หาเรื่องทะเลาะกันบ่อยมาก พอโมโหก็ชอบพูดว่าเลิกๆๆๆ พูดจาเราชินชากับคำพูดของเขาไปแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเสียใจทุกครั้งที่แฟนเราพูดแบบนี้ เราเกลียดที่สุดและรับไม่ได้ที่สุดคือการนอกใจกัน
เราขอคำปรึกษาเพื่อนๆว่าเราควรทำอย่างไรดีในเมื่อแฟนเราไม่เปลี่ยนนิสัยอะไรเลยมีลูกแล้วก็ไม่ได้ทำให้แฟนเราโตขึ้นได้เลย. แล้วเราต้องมาทนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกนานแค่ไหน ที่ยังไม่ไปไหนเพราะสงสารลูก อยากให้ครอบครัวอยู่กันแบบสมบูรณ์ แต่ตอนนี้ที่เรารู้สึกคือเราจะไม่ไหวกับพฤติกรรมของแฟนเราแล้วสิ เราอึดอัดใจมากๆ ครั้นจะถามก็คิดว่าแฟนเราคงไม่ยอมรับแน่ๆเลย เราสมควรทำอย่างไรดีคะ ตอนนี้เราไม่รู้จริงๆ เพื่อนๆช่วยหาทางออกให้เราได้ไหม เพื่อเป็นแนวทางนึงให้เราคิดแก้ไขปัญหาได้คะ
เรื่องทั้งหมดที่เรามาแค่น้ำจิ้มนะ ไม่สามรถลงลึกไปได้มากกว่านี้ เรากลัวแฟนเราเข้ามาอ่านแล้วจำได้ เลยขอเล่าแค่เพียงคร่าวๆเท่านี้คะ
ยังไงฝากเพื่อนๆช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านคะ