สวัสดีทุกคนด้วยนะคะที่เข้ามาอ่านกระทู้ของเรา เราเข้าไปปรึกษาหลายๆ คนแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้จะทำยังไงดี เป็นเรื่องเกี่ยวกับ'ความรัก'ค่ะ ถึงมันจะออกน้ำเน่า เกินจริงไปหน่อย แต่ว่าตอนนี้มันก็เกิดกับตัวเราจริงๆ ขึ้นแล้ว อยากให้ทุกคนช่วยพิจารณา และแนะนำแนวทางให้เราหน่อยนะ เรื่องมันเริ่มขึ้น...
เมื่อ 4 เดือนก่อน ทุกวันของเรามันก็ปรกติธรรมดา ไม่ได้พิเศษอะไรมากมาย พอตกเย็นพวกเพื่อนๆในห้องคนหนึ่งก็ทักมาถามเรื่องการบ้านเป็นปรกติดี กระทั่งมีคนในห้องคนหนึ่งทักมา เป็นคนที่เราไม่ค่อยได้คุยด้วยเลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา นางก็ทักมาถามเรื่องการบ้านเฉยๆ ส่วนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็คงเป็นเพราะมันดึกแล้ว ทุกคนอาจจะเข้านอนกันหมด พอดีเราชอบนอนดึกบ่อยๆ หลังจากนั้น เราก็คุยกับนางมาตลอด นางมักจะชอบดูอนิเมะเหมือนเรา แต่นางจะเป็นสายโลลิค่อน ส่วนเราจะเป็น Boy love มากกว่า พอตกดึกนางก็จะโทรมาเพื่อจะเฝ้าเรานอนเป็นประจำ เป็นแบบนี้ประมาณ 1-2 เดือน ในใจเราก็เริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ก็อยากจะคุยกับนางให้มากขึ้นกว่านี้ มันเป็นความรู้สึกอะไรนะ ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจ จนกระทั่งวันที่พระเจ้าใจร้ายที่สุด เราเกิดทะเลาะกับนางเรื่องที่นางคุยกับน้องคนหนึ่ง เป็นน้องสาวที่ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ อ่ะ เคยเห็นในเฟสป่ะ ที่เป็นโพสแบบตามหาพี่ชาย 1 อัตรา ไรเงี้ย แต่นี่กลับเป็นน้องสาว ในตอนแรกเราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่พอขอดูแชทเท่านั้นแหละ ทั้งสีแชทที่เป็นชมพู และการตั้งชื่อเล่นที่หวานแหวว คำพูดอ่อนหวานที่ย้อมไปทั่วแชทเฟส เราก็รู้สึกน้อยใจ และสับสนมาก ว่านางไม่ได้รักเราต่างหากหรอ แล้วที่คุยกันมาตลอดหล่ะ ทั้งคำพูดที่บอกว่า ชอบเรามาก มันเป็นแค่คำพูดหลอกๆ งั้นหรอ เรารู้ว่าทุกคนคงกำลังคิดว่า เราอาจจะคิดไปเองแค่ฝ่ายเดียวตั้งแต่แรก แต่มันไม่ใช่หรอก เราทั้งติดอนิเมะ นิยายและซีรี่ย์ เราจะรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายชอบเรารึเปล่า คนที่เป็นเหมือนเราจะรู้ได้ทันทีเลย เหมือนมันเป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวไปแล้วอ่ะ เราก็พยายามไม่ใช้อารมณ์แล้วถามกลับไปว่า นี่ใครหรอ แล้วทำไมถึงพูดด้วยคำพูดหวานๆ แบบนี้หล่ะ นางก็ทำหน้านิ่งเหมือนยอมรับความจริง แล้วบทสนทนามันก็จบลงไปดื้อๆ แบบนั้น หลังจากวันนั้นนางก็เดินหนีเรา พอเราพยายามจะคุยด้วย ก็จะรีบโดดออกห่างเรา ทำอย่างกับเราเป็นสัตว์ประหลาดยังไงอย่างงั้น
เรารู้สึกท้อแท้มากในตอนแรก แต่ก็คอยมีพวกเพื่อนๆ คอยให้กำลังใจเสมอมา จนสามารถลืมนางออกไปจากชีวิตได้ในที่สุด ผ่านมา 1 เดือนกว่าๆ เราก็นั่งเล่นเกมเหมือนปรกติ จนเพื่อนคนหนึ่งพูดลอยๆ ว่ามีเพื่อนผู้ชายในห้องกำลังแอบชอบสาวในห้องอยู่ ด้วยความขี้เผือกของเราเอง เราก็ไม่รอช้ารีบทักนายคนนั้นไปทันที ไม่นานมันก็ตอบกลับมาว่าไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น แต่เซนต์ของเรามันกลับบอกว่า นางกำลังโกหกอยู่ เราก็พยายามให้คำพูดหลอกล้อ จนท้ายที่สุดนางก็คายความจริงออกมา นางชอบเรา... ห้ะ!? ใช่แล้ว นางกำลังชอบเราอยู่ แล้วนางก็บอกว่า ถ้าเราทั้งสองรู้สึกเหมือนกัน นางก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อเรา เพราะเราจะเป็นแฟนคนแรกของเขา ตอนแรกก็ตั้นสิคะ แต่ก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้ามาได้ นางเป็นเด็กหน้าห้อง เรียนเก่งยิ่งกว่าเราซะอีก เราก็ยังไม่แน่ใจความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง เลยยังไมได้ตอบตกลงไป แล้วบอกว่า ขอคิดดูก่อน นางก็บอก รอได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน อย่างในนิยายอ่ะแกร๊ เราก็คุยกับนางมาเรื่อยๆ จนสนิทในขั้นหนึ่ง แต่พระเจ้าก็ยังคงเล่นตลกกับขีวิตของฉันอีกครั้ง เมื่อคนที่ทิ้งฉัน กลับมาแล้วบอกขอโทษที่ทิ้งฉันไป พูดว่า ในตอนนั้นความรู้สึกที่นางมีต่อเราเป็นของจริง แต่นางก็เลือกทางเดินผิด หันไปเดินกับน้องสาวคนนั้นแทน ทั้งๆ ที่ควรจะหันมาเดินกับเรา เราก็ถามกลับไปเหมือนกันว่า ไม่มีใครเหลือให้อยู่ด้วยสินะถึงกลับมา? นางส่ายหัว ถ้าหากตอนนั้นรักเราจริง ทำไมถึงทิ้งไปล่ะ? เห็นเด็กคนนั้นสำคัญกว่าเรามากจนถึงขั้นทิ้งเราไปดื้อๆ อย่างงั้นหรอ? นางก็ส่ายหัวเหมือนเดิม ขอโทษนะที่ทิ้งเธอไป เราผิดเองที่ทำแบบนัน แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก ไม่อยากทำให้เธอต้องเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม ผมจะยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ความเชื่อใจของเธอกลับคืนมา นางบอกแบบนั้น เราก็ใจอ่อน แต่ในใจก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ภายในหัวมีคำถามมากมายที่พร้อมจะพุ่งทะลุออกมาเต็มที
ถ้าหากฉันไม่เลือกใครสักคนหนึ่ง ทั้งสองคนนั้นก็คงจะต้องทนเจ็บอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ซึ้งเราก็คงไม่ยอมแน่ แต่ถ้าจะเก็บไว้ทั้งสองมันก็ไม่ได้ เพราะนี่คือชีวิตจริง ไม่ใช่หนังทีวีที่จะมีกี่คนก็ได้ เราก็รวบรวมสติปัญญาทุกอย่างไขข้อข้องใจทั้งหมด และได้คำตอบในที่สุดว่า ยังไม่เลือกใครทั้งนั้น เพราะว่า ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกกับใครมากกว่า รู้สึกรักนะ ไม่ใช่อะไรแบบนั้นนะ อย่าคิดลึก55+ เราก็เลยบอกกับทั้งสองไปว่า ขอเวลาให้เราได้พิจารณาหน่อยนะ แต่ก็เผื่อใจไว้หน่อย เพราะบางที เราอาจจะไม่ได้เลือกนายไรงี้ ทั้งสองก็บอกรอได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เราน่ะอยากรู้จริงจริ๊ง ว่าจะทนรอได้นานขนาดไหน
ส่วนตอนนี้ เราก็กำลังจับตาดูทั้งสองคนนั้นไว้อยู่ แต่ก็ยังรู้สึกสับสนความรู้สึกตัวเองอยู่ดี ความรักมันรู้สึกยังไงกันแน่ล่ะ เรายังไม่รู้เลย มันคือรักหรือหลงกันแน่?
แล้วถ้าเรื่องแบบนี้ เกิดขึ้นกับทุกคน ทุกคนจะเลือกใครดี แล้วจะทำยังไงต่อ?
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป... จะทำยังไงดีคะ?
เมื่อ 4 เดือนก่อน ทุกวันของเรามันก็ปรกติธรรมดา ไม่ได้พิเศษอะไรมากมาย พอตกเย็นพวกเพื่อนๆในห้องคนหนึ่งก็ทักมาถามเรื่องการบ้านเป็นปรกติดี กระทั่งมีคนในห้องคนหนึ่งทักมา เป็นคนที่เราไม่ค่อยได้คุยด้วยเลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา นางก็ทักมาถามเรื่องการบ้านเฉยๆ ส่วนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็คงเป็นเพราะมันดึกแล้ว ทุกคนอาจจะเข้านอนกันหมด พอดีเราชอบนอนดึกบ่อยๆ หลังจากนั้น เราก็คุยกับนางมาตลอด นางมักจะชอบดูอนิเมะเหมือนเรา แต่นางจะเป็นสายโลลิค่อน ส่วนเราจะเป็น Boy love มากกว่า พอตกดึกนางก็จะโทรมาเพื่อจะเฝ้าเรานอนเป็นประจำ เป็นแบบนี้ประมาณ 1-2 เดือน ในใจเราก็เริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ก็อยากจะคุยกับนางให้มากขึ้นกว่านี้ มันเป็นความรู้สึกอะไรนะ ตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจ จนกระทั่งวันที่พระเจ้าใจร้ายที่สุด เราเกิดทะเลาะกับนางเรื่องที่นางคุยกับน้องคนหนึ่ง เป็นน้องสาวที่ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ อ่ะ เคยเห็นในเฟสป่ะ ที่เป็นโพสแบบตามหาพี่ชาย 1 อัตรา ไรเงี้ย แต่นี่กลับเป็นน้องสาว ในตอนแรกเราก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่พอขอดูแชทเท่านั้นแหละ ทั้งสีแชทที่เป็นชมพู และการตั้งชื่อเล่นที่หวานแหวว คำพูดอ่อนหวานที่ย้อมไปทั่วแชทเฟส เราก็รู้สึกน้อยใจ และสับสนมาก ว่านางไม่ได้รักเราต่างหากหรอ แล้วที่คุยกันมาตลอดหล่ะ ทั้งคำพูดที่บอกว่า ชอบเรามาก มันเป็นแค่คำพูดหลอกๆ งั้นหรอ เรารู้ว่าทุกคนคงกำลังคิดว่า เราอาจจะคิดไปเองแค่ฝ่ายเดียวตั้งแต่แรก แต่มันไม่ใช่หรอก เราทั้งติดอนิเมะ นิยายและซีรี่ย์ เราจะรู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายชอบเรารึเปล่า คนที่เป็นเหมือนเราจะรู้ได้ทันทีเลย เหมือนมันเป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวไปแล้วอ่ะ เราก็พยายามไม่ใช้อารมณ์แล้วถามกลับไปว่า นี่ใครหรอ แล้วทำไมถึงพูดด้วยคำพูดหวานๆ แบบนี้หล่ะ นางก็ทำหน้านิ่งเหมือนยอมรับความจริง แล้วบทสนทนามันก็จบลงไปดื้อๆ แบบนั้น หลังจากวันนั้นนางก็เดินหนีเรา พอเราพยายามจะคุยด้วย ก็จะรีบโดดออกห่างเรา ทำอย่างกับเราเป็นสัตว์ประหลาดยังไงอย่างงั้น
เรารู้สึกท้อแท้มากในตอนแรก แต่ก็คอยมีพวกเพื่อนๆ คอยให้กำลังใจเสมอมา จนสามารถลืมนางออกไปจากชีวิตได้ในที่สุด ผ่านมา 1 เดือนกว่าๆ เราก็นั่งเล่นเกมเหมือนปรกติ จนเพื่อนคนหนึ่งพูดลอยๆ ว่ามีเพื่อนผู้ชายในห้องกำลังแอบชอบสาวในห้องอยู่ ด้วยความขี้เผือกของเราเอง เราก็ไม่รอช้ารีบทักนายคนนั้นไปทันที ไม่นานมันก็ตอบกลับมาว่าไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น แต่เซนต์ของเรามันกลับบอกว่า นางกำลังโกหกอยู่ เราก็พยายามให้คำพูดหลอกล้อ จนท้ายที่สุดนางก็คายความจริงออกมา นางชอบเรา... ห้ะ!? ใช่แล้ว นางกำลังชอบเราอยู่ แล้วนางก็บอกว่า ถ้าเราทั้งสองรู้สึกเหมือนกัน นางก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อเรา เพราะเราจะเป็นแฟนคนแรกของเขา ตอนแรกก็ตั้นสิคะ แต่ก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้ามาได้ นางเป็นเด็กหน้าห้อง เรียนเก่งยิ่งกว่าเราซะอีก เราก็ยังไม่แน่ใจความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง เลยยังไมได้ตอบตกลงไป แล้วบอกว่า ขอคิดดูก่อน นางก็บอก รอได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน อย่างในนิยายอ่ะแกร๊ เราก็คุยกับนางมาเรื่อยๆ จนสนิทในขั้นหนึ่ง แต่พระเจ้าก็ยังคงเล่นตลกกับขีวิตของฉันอีกครั้ง เมื่อคนที่ทิ้งฉัน กลับมาแล้วบอกขอโทษที่ทิ้งฉันไป พูดว่า ในตอนนั้นความรู้สึกที่นางมีต่อเราเป็นของจริง แต่นางก็เลือกทางเดินผิด หันไปเดินกับน้องสาวคนนั้นแทน ทั้งๆ ที่ควรจะหันมาเดินกับเรา เราก็ถามกลับไปเหมือนกันว่า ไม่มีใครเหลือให้อยู่ด้วยสินะถึงกลับมา? นางส่ายหัว ถ้าหากตอนนั้นรักเราจริง ทำไมถึงทิ้งไปล่ะ? เห็นเด็กคนนั้นสำคัญกว่าเรามากจนถึงขั้นทิ้งเราไปดื้อๆ อย่างงั้นหรอ? นางก็ส่ายหัวเหมือนเดิม ขอโทษนะที่ทิ้งเธอไป เราผิดเองที่ทำแบบนัน แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก ไม่อยากทำให้เธอต้องเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม ผมจะยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ความเชื่อใจของเธอกลับคืนมา นางบอกแบบนั้น เราก็ใจอ่อน แต่ในใจก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ภายในหัวมีคำถามมากมายที่พร้อมจะพุ่งทะลุออกมาเต็มที
ถ้าหากฉันไม่เลือกใครสักคนหนึ่ง ทั้งสองคนนั้นก็คงจะต้องทนเจ็บอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ซึ้งเราก็คงไม่ยอมแน่ แต่ถ้าจะเก็บไว้ทั้งสองมันก็ไม่ได้ เพราะนี่คือชีวิตจริง ไม่ใช่หนังทีวีที่จะมีกี่คนก็ได้ เราก็รวบรวมสติปัญญาทุกอย่างไขข้อข้องใจทั้งหมด และได้คำตอบในที่สุดว่า ยังไม่เลือกใครทั้งนั้น เพราะว่า ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกกับใครมากกว่า รู้สึกรักนะ ไม่ใช่อะไรแบบนั้นนะ อย่าคิดลึก55+ เราก็เลยบอกกับทั้งสองไปว่า ขอเวลาให้เราได้พิจารณาหน่อยนะ แต่ก็เผื่อใจไว้หน่อย เพราะบางที เราอาจจะไม่ได้เลือกนายไรงี้ ทั้งสองก็บอกรอได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เราน่ะอยากรู้จริงจริ๊ง ว่าจะทนรอได้นานขนาดไหน
ส่วนตอนนี้ เราก็กำลังจับตาดูทั้งสองคนนั้นไว้อยู่ แต่ก็ยังรู้สึกสับสนความรู้สึกตัวเองอยู่ดี ความรักมันรู้สึกยังไงกันแน่ล่ะ เรายังไม่รู้เลย มันคือรักหรือหลงกันแน่?
แล้วถ้าเรื่องแบบนี้ เกิดขึ้นกับทุกคน ทุกคนจะเลือกใครดี แล้วจะทำยังไงต่อ?