ผมคบกับแฟนได้สักพัก ผมอายุ 30 เขาอายุ 23 เราพักอยู่ด้วยกัน นิสัยเขาเป็นคนเฉยๆนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดหรือแสดงออกอะไร ไม่หวาน ไม่ซึ้งเหมือนคู่อื่นๆ เจอกันแค่ตอนที่เลิกงานกลับมาห้อง เวลาทานข้าว เวลาทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันแทบจะไม่มีเลยก็ว่าได้ เขาทำงานห้าง ส่วนผมทำงานเวลาปกติ ซึ่งเขาจะเลิกงานไม่เปนเวลา เย็นบ้าง ดึกบ้าง หลังจากเลิกงานเขสก็จะเข้ายิม หรือกระทั่งวันหยุดเขาเวลาส่วนใหญ่ก็จะหมดไปกับธุระส่วนตัวเขา ไปหาเพื่อน ไปยิม กลับมาก็ดึก ห้าทุ่มเป็นอย่างต่ำ ซึ่งผมก็นอนหลับแล้ว ผมเลยรู้สึกว่ามันไม่มีความสัมพันธ์ต่อกันเอาซะเลย เป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกัน แต่สถานะภาพเหมือนรูมเมทกันมากกว่า ผมแค่ต้องการเวลา ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ที่มากกว่านี้ ใกล้ชิดกันมากกว่านี้ ไม่ใช่เจอกันแค่เวลานอน แม้แต่เวลากินข้าวด้วยกันยังไม่มีเลย อย่างที่บอกครับ เวลาของเขาหมดไปกับเรื่องของเขา ผมก็ได้แต่คิดว่าในชีวิตประจำวันเขาไม่มีผมอยู่ในนั้นเลยหรอ มาถึงตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกถึงความรักเลย ไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกดีๆจากเขาเลย เป็นตัวผมเองคนเดียวที่รู้สึกห่วงใยเขาอยู่ฝ่ายเดียว ผมควรแยกทางกับเขาหรือจะอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไปดีครับ(ความสุขมันหายไป)
ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ช-ช