เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนอยู่กันคนละที่ จะมาหากันสองอาทิตย์ครั้งค่ะตอนแรกก็รักกันดี มีช่วงหนึ่งเราได้เจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมที่เรียกได้ว่าสนิทเหมือนญาติคนหนึ่ง ไม่คิดว่าจะเจอมันที่ที่เดียวกัน ตามประสาเพื่อนที่สนิทกันก็ถามว่าเป็นไงบ้าง ช่วงนี้โอเครรึป่าว เพราะมันจะรู้เรื่องราวความรักของเรากับแฟนตั้งแต่เรียนดี เวลาทะเราะกับแฟน มันจะไม่ปลอบ มันจะด่าอย่างเดียว ซึ่งพอมาเจอกันอีกครั้งมันก็ทำหน้าที่เพื่อนเหมือนเดิม เวลาเราทะเลาะกับแฟนคนปัจจุบันมันก็ด่า จนวันหนึ่งทะเลาะกันกับแฟนเราคิดสั้น(ยอมรับว่าตอนนั้นโง่มากที่ยอมตายเพื่อให้ผู้ชายสนใจ)มันก็ด่าจนดึงสติเรากลับมา อยู่เป็นเพื่อนเราจนร้องไห้จนไม่มีนำ้ตา
มีช่วงหนึ่งเราตรวจสุขภาพแล้วรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง เจอสิ่งที่แย่กว่าการโดนผู้ชายทิ้ง สะอีก บอกแฟนแต่แฟนก็ดูเฉยๆเหมือนว่าเราโกหก พอมันรู้มันตกใจมากแล้วมันเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องทั้งหมดของเรากับแฟนมันสงสารเรา มันเลยรับปากว่ากูจะดูแลเอง กูจะไม่ทิ้ง (แต่อยู่ในคำว่าเพื่อนนะคะ) มันคอยดูแลเราอย่างดี อยากทำไรไปไหนมันก็ตามใจ พอแฟนรู้ว่ามันคอยดูแลก็หึง หวง ทะเลาะกันเรื่องเพื่อน แล้วขอระยะห่างของเพื่อน
ยาวไปหน่อยแต่ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยค่ะว่าเราควรทำยังไง
แฟนขอระยะห่างจากเพื่อน
มีช่วงหนึ่งเราตรวจสุขภาพแล้วรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง เจอสิ่งที่แย่กว่าการโดนผู้ชายทิ้ง สะอีก บอกแฟนแต่แฟนก็ดูเฉยๆเหมือนว่าเราโกหก พอมันรู้มันตกใจมากแล้วมันเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องทั้งหมดของเรากับแฟนมันสงสารเรา มันเลยรับปากว่ากูจะดูแลเอง กูจะไม่ทิ้ง (แต่อยู่ในคำว่าเพื่อนนะคะ) มันคอยดูแลเราอย่างดี อยากทำไรไปไหนมันก็ตามใจ พอแฟนรู้ว่ามันคอยดูแลก็หึง หวง ทะเลาะกันเรื่องเพื่อน แล้วขอระยะห่างของเพื่อน
ยาวไปหน่อยแต่ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆหน่อยค่ะว่าเราควรทำยังไง