ชีวิตคนทำงาน ร้านอาหารในห้าง ดูซ้ำซากจำเจจัง

ผม (ไปซื้อ) เห็นคนขายชานมไข่มุกผู้ชาย ยืนรับออเดอร์แบบซังกะตาย ที่เค้าท์เตอร์จ่ายเงิน  แถวๆนั้นมีเด็กผู้หญิงตัวน้อยกำลังยิ้มมีความสุข
กับแก้วชานมไข่มุก  ความอร่อย+หอมหวานของชานม เธอหัวเราะสนุกสนานกับคุณแม่ใกล้ๆที่จ่ายเงิน  คนขายชานม...ยืนมองอย่างเหม่อลอย
ไม่รู้สึกรู้สา...  ไม่แยแส... ไม่ยินดียินร้ายแม้แต่น้อย  มองเหมือนไม่มีเด็กอยู่ตรงนั้น

ผมเดินผ่านร้านขายรองเท้าแบรนด์ คนขายผู้หญิงยืนเหม่อมองลงที่พื้น เหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่  ทั้งๆที่ตรงหน้ามีคนมายืนเลือกดู
รองเท้าเซลล์มากมาย  ไม่สนใจสิ่งไหนแม้แต่น้อย  คล้ายเธอตกอยู่ในภวังค์บางอย่าง

สังเกตดูทั่วๆไปนะครับ  ดูอ่อนล้ามาก  เหมือนหลายๆคนไม่อยากทำในสิ่งที่ตัวเองทนทำอยู่  คุณว่าไหมครับ