อยากมีใครสักคนที่พร้อมจะดูแลกัน

ปีนี้ผมก็ 18ปีแล้วคับ ชีวิตผมบอกเลย ไม่มีอะไรดีเลย พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ผม สามขวบ จากนั้นชีวิตก็ลำบาก พ่อผมทำแต่งานใช้ชีวิตกับย่าและพี่น้องอีกสองคน จากนั้นย้ายมาอยู่กับแม่และสามีใหม่ และทะเลาะกันทุกวัน

ต้องขอโทดก่อนเลยน่ะคับถ้ามีอะไรผิดพลาดผมพึ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรกคับพอดีมีเรื่องจะสอบถามหน่อยคับผมมีเรื่องสับสนกับความรู้สึกตัวเองว่าตัวผมเองรักเขาหรือว่าผมงมงายขอเข้าเรื่องเลยน่ะคับประมาณปลายปี 57ผม

เรื่องมีอยู่ว่า ผมทำงานร้านอาหารร้านนึงแถวลาดพร้าวคับ พอดีผมทำงานจะคบ1ปีเต็มแร้วคับ แร้วจะได้ลาพักร้อน แต่ลาไม่ได้เพราะผมทำงานประจำมาประมาณ9เดือนคับ แร้วเปลี่ยนเป็นพาสทาม2เดือน(แต่ไม่ได้เขียนใบลาออกแล

สวัสดีคับเพื่อนๆ ในกระทู้ทุกคน นี้ก้อเป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาเล่นในนี้ยังไงก้อฝากตัวด้วยคับ....... วันนี้ผมแค่อยากจะมาระบายความรู้สึกหรือแค่อยากทำให้ตัวเองสบายขึ้นเฉยๆๆ. คับ เอาจิงๆ แล้วแค่อยากหาคนช่วย

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทำงาน เรื่องความรัก เรื่องครอบครัว เรื่องเพื่อน ทำไมรู้สึกยิ่งโตเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกกว้างๆใบนี้ กำลังใจหาได้จากไหนเหรอ.... มันเหงา มันท้อแท้ ไม่รู้จะหันไปทางไหน

คือเราโดนเลิกจ้างงานว่างงานมาเดือนที่สี่แล้วยอมรับว่าเครียดมากๆแรกสามีบอกให้เวลาว่างเดือนนึงพอว่างานได้เดือนนึงสามีถามหางานเมื่อไหร่จะหางานกดดันจริงๆค่ะพยายามหานะสมัครไปยังไม่โดนเรียกแต่ระหว่างนี้เราไ

เราแค่อยากมาระบายค่ะเพราะเรื่องนี้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว หลายครั้งที่เราชอบร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะไม่มีใครที่เรามั่นใจและไม่กล้าที่จะระบายความรู้สึกกับเขา เช่น 1.เพื่อนเพราะเพื่อนกลุ่นมี่เราอยู่ฝ่ายโดนมาต

ตอนนี้เราอยู่ในความสัมพันธ์ที่คบกันมาได้ประมาณปีกว่า แฟนเราน้อยกว่าเรา 1 ปีกว่าๆ ตอนแรกก็รักกันดี แต่พักหลังๆ เราเริ่มรู้สึกว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนไป สิ่งที่เรารู้สึกคือ คำว่า “หน้าที่” เร

เลิกกับแฟนที่คบกันมา4ปี จะเข้า5เดือนแล้วค่ะ ยังทำใจอะไรไม่ได้เลยค่ะ หลายคนบอกเวลาจะช่วยเราได้ แต่มันยากสำหรับเรามากด้วยความที่เราเป็นเด็กต่างจังหวัดขึ้นมาทำงานกรุงเทพคนเดี่ยวอยู่คนเดี่ยวยิ่งแย่เลยค่ะ