สวัสดีคับเพื่อนๆ ในกระทู้ทุกคน นี้ก้อเป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาเล่นในนี้ยังไงก้อฝากตัวด้วยคับ.......
วันนี้ผมแค่อยากจะมาระบายความรู้สึกหรือแค่อยากทำให้ตัวเองสบายขึ้นเฉยๆๆ. คับ เอาจิงๆ แล้วแค่อยากหาคนช่วยรับฟังบ้างบางครั้งคับ จะเข้าเรื่องเลยละกันนะคับ
ปมเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย้านปทุมธานี ปมนั้นก้อไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าคนอื่นกรอกคับแต่ว่าเป็นเด็กกิจกรรใ มีงานที่ไหนก้อจะทำเต็ม 100 ตลอด. อ่อลืมบอกไปคับตอนนี้ผมอยู่ปี 2 แล้ว ปีสุดท้ายแล้วคับต่อหลักสูตรเทียบโอนเข้า อ่อ ส่วนหัวเรื่องท้อนั้นมายังไงหรอคับ. มันก้อเริ่มจากตอนที่ปมกำลังจะขึ้นปี 2 ก้อได้มีการแต่งตั้งประธานภาค อ่ะ คับ ( ก้อคือประธานของสาขาวิชาหนึ่งที่จะต้องดูแลเรื่องกิจกรรมต่างๆ ทั้งหมดอ่ะคับ) คับ แหละนั้นเองคือจุดเริ่มต้นของผม ก่อนที่ผมจะได้มาเป็นประธานภาคนั้น ก้อได้มาจากการโหวดอ่ะคะบ จิงๆๆ. แล้วก้อมีหลายคนน่ะที่ได้รับคัดเลือกเข้ามา แต่พอสรุปคัยจะเป็นนั้นทุกคนก้อโยนมาที่ผมคนเดียว สรุปผมคงต้องเป็นอ่ะคะบ เพราะโดนบังคับโดยรุ่นพี่กับผลโหวดของเพื่อนๆๆ ตอนแรกก้อรังเลอยู่นาย แต่ด้วยคำที่ว่าเพื่อนบอกว่า จะช่วยไม่ทิ้งไปไหนหรอก แต่พอผมได้รับตำแหน่งจากการเลือกตั้งแล้วอ่าพคับ สรุปผมต้องทำงานคนเดียว เดินเอกสารประสานงานคนเดียว. มันเหนื่อยมากๆๆ คับ บอกคัยก้อไม่มีคัยคิดที่จะยื่นมือเข้ามาช่วย เอาแต่ความสบายของตัวเองอ่ะ คับ แรกๆๆ. ผมก้อโอเคไม่มีปัญหา แต่พอเรื่มงานมากขึ้น ปัญหาต่างๆๆม ก้อมีมากตามมา ด้วยความที่ว่าต้องเคลียงานของ 2 ฝั่ง อ่อ ลืมบอกไปคับ สาขาที่ผมเรียนนั้น มีหลักสูตร 2 ปีและ 4 ปีคับ กานประสานงานเลยข่อนข้างยาก หรทอผมไม่มีประสิทธิภาพอันนี้ก้ออีกส่วนหนึ่งคับ แต่สำหรับผมนั้นผมบอกได้เลยว่าผมทำเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์แน่นอน แต่งานชิ้นใหญ่ให้เราทำคนเดียวก้อคงไม่ไหวใช่ไหมละคับ ก้อต้องให้คนอื่นช่วย แต่พอควาใช่วยเหลือไปก้อมีมาบ้าง ไม่มาบ้างทั้งที่เป็นเพื่อนๆๆ. ของตัวเองอ่ะคับ อันนี้ก้ออาจจะมองเหมือนว่าผมเอาแต่โทดคนอื่อน แต่ก้อในมุมมองของผมมันเปงยังงั้นคับ อันนี้แล้วแต่คนมองแต่งปมนั้นทำเต็มที่แน่นอนคับ. งั้นผมขอข้ามตอนมาเป็นงานล่าสุดที่ได้รับเลยละกันน่ะคับ มันจะมีงานกีฬาภายในอาทิตย์หน้าแต่ตอนนี้งานยังเดินๆม่ถึง 50 % เลยคับ แต่พอผมเร่งงานก้อไม่มีคับสนใจอ่ะคับ ด้วยความที่เป็นคนตรงกับอารมร้อนเลยพูดออกไปบางประโยคแต่ก้อไม่แนงมมากคับ มันเป็นเรื่องของที่อีกฝั่งหนึ่งออกแบบการ์ดมาแล้วแต่อีกฝั่งยังไม่ได้ทำอ่ะคับ แล้วเขาก้อก็อปงานมาเปลี่ยนสีอ่าคับ ด้วยความที่ว่าพอดราคุยกำคนทำเขาก้อไม่โอเคคับ เพราะงานของเขาอุตส่าทำใาทั้งคืนอยู่ๆ เอางานมาก็อปแล้วเอาไปเป็นผลงานของตัวเองอ่ะคะบ เพื่อนๆๆ คงเข้าใจของคนที่ทำงานน่ะคับแล้วงานตัวเองไม่ได้ถูกเลือกก้อจะน้อยใจนิดๆ. ผมก้อเลยออกตัวแทนเพื่อนเลยคับไปพูดในกลุ่มว่าก็อปงานมาแบบนี้เพื่อนพี่ไม่โอเค อยากให้เหงใจกันคับอะไรประมาณนี้ใส่ไปยาวๆๆชุดใหญ่คับ ด้วยความที่ลืมคิดไปว่างานจะต้องทำร่วมกันเลย อลมานกันยกใหญ่คับ เพื่อนๆๆ ก้อเขามาทักผมบอกให้ใจเย็นๆๆ ต้างๆนานาปมก้ิอธิบายให้ฟังว่าเพื่อนเราไม่โอเค ด้วยความที่เราเป็นแม่งานเลยออกหน้าคับ เพื่อนๆๆ ก้อว่าปมใหญ่เลยว่าปากไว ใจร้อนนี้นั้นไม่มีคัยฟังเหตผลที่ผมพูดไปเลยสักคนหนึ่งว่าทำไมถึงทำไปแบบนั้นแม้กระทั้งเพื่อนสนิทเอง แต่ผมจะทำไรได้อ่ะคะบผมออกหน้าให้เพื่อนจนมีแต่คนไม่ชอบเต็มไปหมดแต่พอทำงานก้อเรียกหาแต่ผมไม่มีคัยทำงาน. ผมเลยต้องก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่นี้ไป. ผมเลยต้องเข้าไปเคลียปัญหาเหล่านี้อีกรอบแล้วขอโทดที่เข้าใจผิด ต่างๆ เพื่อให้งานทั้ง 2 ฝ่ายดำเนินงานร่วมกันได้อ่ะคับ. ตอนนี้ปัญหาได้เคลียแล้ว แต่พอวกกลับมาเรื่องของปมผมก้อบอกว่าอยากให้งานนั้นออกมาดี จะล้มไม่ได้เพราะถ้าล้มปมก้อจะโดนใช่ไหมละคับ เพราะงานนี้มีมาทุกปีจะมมาล้มที่ปีผมได้ยังไง แต่เพื่อนก้อไม่มีคัยเข้าใจคับ เอาแต่ต่อว่า ๆ พูดแรงอย่างโน้นนี้นั้นไม่เคยฟังเหตุผลผมเลยว่าทำไมผมถึงต้องทำแบบนี้ เอาแต่บอกว่าต้องคอยฝั่งคนอื่นให้มากๆๆ แล้วประบตัวเอง ผมปรับตัวเองมามากแล้ว แต่คนอื่นไม่ปรับให้ผมปรับตัวเองอย่างเดียวแล้วอะไรจะดีขึ้นอ่ะคับ คนร้อยคนก้อต้องประบร้อยแบบอย่างงี้รอคับ. บางทีปมก้อไม่ได้อยากจะได้อะไรมากมายกรอกคับก้อแค่อยากให้เพื่อนให้กำลังใจปมบ้าง บาททีงานปมเยอะมากไหนจะเรียนไหนจะกิจกรรม ไม่เคยมีคัยรับฝั่งหรือให้กำลังใจเลยมีแต่ซ้ำเติม ผมน่ะแค่เพื่อนสนิทยังเล่าความรู้สึกเหล่านี้ให้ฟังไม่ได้เลยคับ เพราะเล่าไปก้อหาว่าผมเป็นแบบนี้แบบนั้น ผมแค่ต้องการกำลังใจคับ และก้อคนรับฟังบ้างบางครัเง ไม่ต้องทุกครั้งหรอกคับ แค่บางครั้งหรือนานาครั้งบ้างก้อดีคับ เพราะบางทีการเก็บไว้คนเดียวมันก้ิจะหนักอึ้งมากอ่ะคับ แค่อยากให้มีคัยฟังผมบ้าง แค่นั้นเองคับ มีแต่คนมาซ้ำเติม มายั้ม ผมต้องเสียสละมาทำหน้าที่ตรงนี้แล้ว งานก้อเยอะเหนื่อยก้อ ๆเกนื่อย ก้อแค่ต้องการกำลังใจแค่นั้นเอง ก้อเลยมาเล่าประสบการให้เพื่อน ๆ ในพานทิปอ่านอ่ะคะบ เผื่อมีคัยพอจะรับฟังผมบ้าง แต่ปัญหาตอนนี้ก้อเคลียแล้วคับพุ้งนี้ก้อจะเริ่มต้นใหม่ ไงก้อคอยดูและให้กำลังใจผมกันน่ะคับว่าจะสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีไหม นี่ก้อเป็นงานแรกของผมเหมือนกันคับ ดึกแล้วต้องเข้านอนแล้วพุ้งนี้ต้องไปตีกลองซ้อมเชียร์ให้น้องแต่เช้า เดี๋ยวพบกันใหม่น่ะคับ น้องใหม่คนนี้ฝากตัวด้วยน่ะคับ
ปัญหาในวัยเรียน.....ความท้อแท้
วันนี้ผมแค่อยากจะมาระบายความรู้สึกหรือแค่อยากทำให้ตัวเองสบายขึ้นเฉยๆๆ. คับ เอาจิงๆ แล้วแค่อยากหาคนช่วยรับฟังบ้างบางครั้งคับ จะเข้าเรื่องเลยละกันนะคับ
ปมเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย้านปทุมธานี ปมนั้นก้อไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าคนอื่นกรอกคับแต่ว่าเป็นเด็กกิจกรรใ มีงานที่ไหนก้อจะทำเต็ม 100 ตลอด. อ่อลืมบอกไปคับตอนนี้ผมอยู่ปี 2 แล้ว ปีสุดท้ายแล้วคับต่อหลักสูตรเทียบโอนเข้า อ่อ ส่วนหัวเรื่องท้อนั้นมายังไงหรอคับ. มันก้อเริ่มจากตอนที่ปมกำลังจะขึ้นปี 2 ก้อได้มีการแต่งตั้งประธานภาค อ่ะ คับ ( ก้อคือประธานของสาขาวิชาหนึ่งที่จะต้องดูแลเรื่องกิจกรรมต่างๆ ทั้งหมดอ่ะคับ) คับ แหละนั้นเองคือจุดเริ่มต้นของผม ก่อนที่ผมจะได้มาเป็นประธานภาคนั้น ก้อได้มาจากการโหวดอ่ะคะบ จิงๆๆ. แล้วก้อมีหลายคนน่ะที่ได้รับคัดเลือกเข้ามา แต่พอสรุปคัยจะเป็นนั้นทุกคนก้อโยนมาที่ผมคนเดียว สรุปผมคงต้องเป็นอ่ะคะบ เพราะโดนบังคับโดยรุ่นพี่กับผลโหวดของเพื่อนๆๆ ตอนแรกก้อรังเลอยู่นาย แต่ด้วยคำที่ว่าเพื่อนบอกว่า จะช่วยไม่ทิ้งไปไหนหรอก แต่พอผมได้รับตำแหน่งจากการเลือกตั้งแล้วอ่าพคับ สรุปผมต้องทำงานคนเดียว เดินเอกสารประสานงานคนเดียว. มันเหนื่อยมากๆๆ คับ บอกคัยก้อไม่มีคัยคิดที่จะยื่นมือเข้ามาช่วย เอาแต่ความสบายของตัวเองอ่ะ คับ แรกๆๆ. ผมก้อโอเคไม่มีปัญหา แต่พอเรื่มงานมากขึ้น ปัญหาต่างๆๆม ก้อมีมากตามมา ด้วยความที่ว่าต้องเคลียงานของ 2 ฝั่ง อ่อ ลืมบอกไปคับ สาขาที่ผมเรียนนั้น มีหลักสูตร 2 ปีและ 4 ปีคับ กานประสานงานเลยข่อนข้างยาก หรทอผมไม่มีประสิทธิภาพอันนี้ก้ออีกส่วนหนึ่งคับ แต่สำหรับผมนั้นผมบอกได้เลยว่าผมทำเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์แน่นอน แต่งานชิ้นใหญ่ให้เราทำคนเดียวก้อคงไม่ไหวใช่ไหมละคับ ก้อต้องให้คนอื่นช่วย แต่พอควาใช่วยเหลือไปก้อมีมาบ้าง ไม่มาบ้างทั้งที่เป็นเพื่อนๆๆ. ของตัวเองอ่ะคับ อันนี้ก้ออาจจะมองเหมือนว่าผมเอาแต่โทดคนอื่อน แต่ก้อในมุมมองของผมมันเปงยังงั้นคับ อันนี้แล้วแต่คนมองแต่งปมนั้นทำเต็มที่แน่นอนคับ. งั้นผมขอข้ามตอนมาเป็นงานล่าสุดที่ได้รับเลยละกันน่ะคับ มันจะมีงานกีฬาภายในอาทิตย์หน้าแต่ตอนนี้งานยังเดินๆม่ถึง 50 % เลยคับ แต่พอผมเร่งงานก้อไม่มีคับสนใจอ่ะคับ ด้วยความที่เป็นคนตรงกับอารมร้อนเลยพูดออกไปบางประโยคแต่ก้อไม่แนงมมากคับ มันเป็นเรื่องของที่อีกฝั่งหนึ่งออกแบบการ์ดมาแล้วแต่อีกฝั่งยังไม่ได้ทำอ่ะคับ แล้วเขาก้อก็อปงานมาเปลี่ยนสีอ่าคับ ด้วยความที่ว่าพอดราคุยกำคนทำเขาก้อไม่โอเคคับ เพราะงานของเขาอุตส่าทำใาทั้งคืนอยู่ๆ เอางานมาก็อปแล้วเอาไปเป็นผลงานของตัวเองอ่ะคะบ เพื่อนๆๆ คงเข้าใจของคนที่ทำงานน่ะคับแล้วงานตัวเองไม่ได้ถูกเลือกก้อจะน้อยใจนิดๆ. ผมก้อเลยออกตัวแทนเพื่อนเลยคับไปพูดในกลุ่มว่าก็อปงานมาแบบนี้เพื่อนพี่ไม่โอเค อยากให้เหงใจกันคับอะไรประมาณนี้ใส่ไปยาวๆๆชุดใหญ่คับ ด้วยความที่ลืมคิดไปว่างานจะต้องทำร่วมกันเลย อลมานกันยกใหญ่คับ เพื่อนๆๆ ก้อเขามาทักผมบอกให้ใจเย็นๆๆ ต้างๆนานาปมก้ิอธิบายให้ฟังว่าเพื่อนเราไม่โอเค ด้วยความที่เราเป็นแม่งานเลยออกหน้าคับ เพื่อนๆๆ ก้อว่าปมใหญ่เลยว่าปากไว ใจร้อนนี้นั้นไม่มีคัยฟังเหตผลที่ผมพูดไปเลยสักคนหนึ่งว่าทำไมถึงทำไปแบบนั้นแม้กระทั้งเพื่อนสนิทเอง แต่ผมจะทำไรได้อ่ะคะบผมออกหน้าให้เพื่อนจนมีแต่คนไม่ชอบเต็มไปหมดแต่พอทำงานก้อเรียกหาแต่ผมไม่มีคัยทำงาน. ผมเลยต้องก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่นี้ไป. ผมเลยต้องเข้าไปเคลียปัญหาเหล่านี้อีกรอบแล้วขอโทดที่เข้าใจผิด ต่างๆ เพื่อให้งานทั้ง 2 ฝ่ายดำเนินงานร่วมกันได้อ่ะคับ. ตอนนี้ปัญหาได้เคลียแล้ว แต่พอวกกลับมาเรื่องของปมผมก้อบอกว่าอยากให้งานนั้นออกมาดี จะล้มไม่ได้เพราะถ้าล้มปมก้อจะโดนใช่ไหมละคับ เพราะงานนี้มีมาทุกปีจะมมาล้มที่ปีผมได้ยังไง แต่เพื่อนก้อไม่มีคัยเข้าใจคับ เอาแต่ต่อว่า ๆ พูดแรงอย่างโน้นนี้นั้นไม่เคยฟังเหตุผลผมเลยว่าทำไมผมถึงต้องทำแบบนี้ เอาแต่บอกว่าต้องคอยฝั่งคนอื่นให้มากๆๆ แล้วประบตัวเอง ผมปรับตัวเองมามากแล้ว แต่คนอื่นไม่ปรับให้ผมปรับตัวเองอย่างเดียวแล้วอะไรจะดีขึ้นอ่ะคับ คนร้อยคนก้อต้องประบร้อยแบบอย่างงี้รอคับ. บางทีปมก้อไม่ได้อยากจะได้อะไรมากมายกรอกคับก้อแค่อยากให้เพื่อนให้กำลังใจปมบ้าง บาททีงานปมเยอะมากไหนจะเรียนไหนจะกิจกรรม ไม่เคยมีคัยรับฝั่งหรือให้กำลังใจเลยมีแต่ซ้ำเติม ผมน่ะแค่เพื่อนสนิทยังเล่าความรู้สึกเหล่านี้ให้ฟังไม่ได้เลยคับ เพราะเล่าไปก้อหาว่าผมเป็นแบบนี้แบบนั้น ผมแค่ต้องการกำลังใจคับ และก้อคนรับฟังบ้างบางครัเง ไม่ต้องทุกครั้งหรอกคับ แค่บางครั้งหรือนานาครั้งบ้างก้อดีคับ เพราะบางทีการเก็บไว้คนเดียวมันก้ิจะหนักอึ้งมากอ่ะคับ แค่อยากให้มีคัยฟังผมบ้าง แค่นั้นเองคับ มีแต่คนมาซ้ำเติม มายั้ม ผมต้องเสียสละมาทำหน้าที่ตรงนี้แล้ว งานก้อเยอะเหนื่อยก้อ ๆเกนื่อย ก้อแค่ต้องการกำลังใจแค่นั้นเอง ก้อเลยมาเล่าประสบการให้เพื่อน ๆ ในพานทิปอ่านอ่ะคะบ เผื่อมีคัยพอจะรับฟังผมบ้าง แต่ปัญหาตอนนี้ก้อเคลียแล้วคับพุ้งนี้ก้อจะเริ่มต้นใหม่ ไงก้อคอยดูและให้กำลังใจผมกันน่ะคับว่าจะสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีไหม นี่ก้อเป็นงานแรกของผมเหมือนกันคับ ดึกแล้วต้องเข้านอนแล้วพุ้งนี้ต้องไปตีกลองซ้อมเชียร์ให้น้องแต่เช้า เดี๋ยวพบกันใหม่น่ะคับ น้องใหม่คนนี้ฝากตัวด้วยน่ะคับ